Vikan - 31.01.1974, Blaðsíða 15

Atlasskór frá 15. öld.
Rokokoskór frá 18. öld.
Tréskór frá 15. old
Inniskór hirftmeyjar frá árinu 1750.
Arabiskur tréskór frá 12. öld.
Þýzkur kúasmalaskór
frá 15. öld.
Tituprjónshælskór frá byrjun sjöunda tugs þessarar aldar.
Þykksólaður háhælaður
kvenskór ársins 1974.
a tvö þúsund
og konurnar, en undanfarin ár hefur orðið mikil breyting á viðhorfi
þeirra til hennar og tizkuhönnuðir eru fljótir að taka viö sér og hlúa að
karlmannatizkunni.
Skótizka nútimans, þykksóluðu skórnir, er ekki eins saklaus og hún
litur út fyrir að vera. Þykkir sólar eru flestir stifir og óþjálir og hamla
þess vegna þvi nær öllum eðlilegum hreyfingum fótanna. Hæll, sem er
meira en fimm sentimetrum hærri en táin, leggur allt of mikinn þunga
á tábergið. Þaö getur valdið vöövasamdrætti i kálfunum. Gerviefni eru
oft notuð i skóna og þau hleypa engu lofti að fætinum og valda þvi óhjá-
kvæmilega fótraka. Þetta er þeim mun verra, sem fóturinn er gæddur
hvað mestu þolgæöi allra likamshluta og kvartar ekki með sársauka
fyrr en i fulla hnefana.
Það er engin ný bóla, að menn misþyrmi fótum sinum. Forn-griskar
konur gengu á stórháskalegum treskóm, sem þar að auki kostuðu þær
oft þeirra siðasta skilding, vegna þess hve dýrir þeir voru. A miööldum
kom ranaskótizkan algerlega i veg fyrir, að loft kæmist að fótunum. Á
eftir ranaskónum komust tréskór aftur i tizku.
Mesta fótamisþyrming þessarar aldar eru tvimælalaust skórnir með
tituprjónshælunum, sem einhver hugvitssamur tizkuhönnuður fann
upp á að framleiða á sjöunda tug aldarinnar. Enn þann dag i dag eru
konur að leita sér læknishjálpar vegna meina, sem rætur sinar eiga að
rekja til þessa skófatnaðar.
Hvað er þá til ráða? Getum viö ekki gert neitt til þess að verjast
árásum tizkunnar, sem viö viljum ógjarnan láta svipta okkur? Vissu-
lega eru ýmis ráð tiltæk. Til dæmis er rétt að velja sér svo rúma skó. að
nægilega rúmt sé um tærnar til að við getum hreyft þær að vild.
Hællinn á i hæsta lagi að vera fimm sentimetrum hærri en táin: sólinn
á að vera sveigjanlegur og mjúkur, svo aö hann lati að þörfum og
kröfum fótarins. Svo er ráðlegt að skipta um skó eins oft á dag og
framast er unnt til þess aö dreifa álaginu á fæturna. Svo á að ganga
berfættur hvenær sem tækifæri gefst.
Ef viö notfærum okkur allt þetta, getum við kannski komiö i veg
fyrir, að fætur okkar verði illa úti vegna tizkunnar, sem svo auðvelt á
með að leggja okkur að velli. Um leið verndum við tizkuna, þvi aö
erlendis hafa komið fram tillögur, sem miða að lagasetningum, sem
banni skóframleiðendum að búa til óæskilegan skófatnað. Og við
viljum ekki láta hefta tizkuna með slikum lagasetningum. Eöa hvað?
ara
5. TBL. VIKAN 11