Vikan - 31.01.1974, Blaðsíða 37

Linguaphone
Þú getur lært nýtt tungumál á 60 tímum
LINGUAPHONE tungumálanámskeió kennir þér nýtt
tungumál á sambærilegan hátt og þú læróir íslenzku.
Þú hlustar, þú skilur og talar síóan. Þú hefur meófædd-
an hæfileika til aó læra aó tab á þennan hátt. A ótrú-
lega skömmum tíma nemur þú nýtt tungumál, þér til
gagns og ánægju. — Þetta er RETT og ÞÚ getur
sannaó þaó. — Vió sendum þér aó kostnaóarlausu
upplýsingapésa um námió. — Þegar þú hefur tekió
ákvöróun, — sendum vió þér linguaphone námskeió
í því tungumáli, sem þú ætlar aö læra.
Payd&vo, Moias \Qaa
£st-C<2.
l'axdrobus nu^év'oöQ- slcurvvte, \cá ?“
UNGUAPHONE tungumálanámskeió
á hljómplötum og kassettum
Hljóófærahús Reykjavíkur- Laugav.96 sími 13656
Undirrit___óskar:
aó fá sendan upplýsingapésa um linguaphone □
aó kaupa linguaphone tungumálanámskeió í:
ensku □ frönsku □ þýzku □ spamsku □ annaðmál
nafn: .............................................
□ hljómplötur
□ kasseftur
heimili:
héraö:
Fullnaóargreiósla kr. 5.200.- fylgir meó □ Póstkrafa kr. 5.400.-□
Sérstakir greiósluskilmábr □ útborgun kr. 2.500.- þrjár mánaóarlegar
afborganir á vixlum —3x1.000- — samtals kr. 5.500.-
UNGUAPHONE Hljóófærahús Reykjavíkur REYKJAVÍK
Skothríö á Praca-torgi
Framhald af bls. 14
Skytturnar voru eitthvað sex
talsins — þvi að nákvæm tala
þeirra hefur aldrei sannazt — og
höfðu tekið sér stöðu við horhið á
torginu, sitt á hvorri gangstétt, til
þess að geta gert áhlaupið úr
tveimur áttum. Það eina, sem
vitað er, er það, að Alfredo Costa
var vestanmegin undir súlna-
göngunum i fjármálaráðuneytis-
byggingunni, en Manuel Buica
var norðanmegin við innanrikis-
ráöuneytið. Costa var vopnaður
skammbyssu, en Buica leyndi
sinni byssu undir kápunni.
Vagnalestin ók strjált og það
gerði morðingjunum auðveldara
fyrir að greina vagn konungsins
■Riddarafylgdin var einum tutt-
ugu skrefum á undan en hinir
vagnarnir góðan spöl á eftir kon-
ungsvagninum.
Costa varð fyrstur til, eða þegar
vagninn var næstum kominn
framhjá fjármálaráðuneytinu.
Með skammbyssuna i hendi þaut
hann frá úr þriðja boga frá end-
anum (áhorfendur lýstu honum
sem ungum manni i „grófum
sportfötum”), hljóp að vagninum
vinstramegin og skaut beint i háls
konungi, sem var hálfstaðinn upp
i sæti sinu. (Ein heimild telur, að
skotiö hafi einnig hitt krónprins-
inn). Þegar konungur stóð upp til
að verja sig, stóð drottningin
einnig upp og rak upp neyðaróp,
sem hinir nálægustu i áhorfenda-
hópnum heyrðu og tók að berja
Costa með blómvendinum sinum.
En hann hélt sér i vagninn og
tókst að skjóta aftur, og hitti þá
konunginn i bakið og þegar kon-
ungur lagðist út af á vinstri hlið á
sessurnar — og heyrðist siðast
segja: „Drottningin!— drógu
lögreglumenn Costa burt og skutu
hann til bana, eftir að hann hafði
hleypt af þriðja skotinu árangurs-
laust. Mannfjöldinn, sem hafði
troðizt að vagninum, er hann
nálgaðist hornið á torginu, tók nú
til fótanna og leitaði skjóls i
súlnagöngunum. Það sem gerðist
næstu tvær minúturnar liggur
ekki ljóst fyrir. Meðan vagnarnir
stöðvuöust sem snöggvast og
hestarnir fældust og prjónuðu,
virðast árásarmen.nirnir hafa
klifrað eða reynt aö klifra upp á
stigþrepið. Lögreglan réöst að
þeim og prinsarnir tveir stóðu
upp um leið og drógu upp skamm-
byssur sinar til þess að skjóta.
Ekillinn sló nú I hestana og kom
þeim af stað aftur og vagninn var
i þann veginn að beygja yfir i
Vopnabúrsgötuna, þegar Buica
hljóp fram úr bogagöngunum, dró
riffilinn undan kápunni og skaut
tveimur skotum á krónprinsinn,
sem hneig niður i vagninn, með
skotsár i andliti og brjósti, áreið-
anlega af völdum Buica, enda
þótt sumir áhorfenda héldu þvi
fram, að aörir moröingjarnir i
mannþrönginni heföu hleypt þeim
skotum af. Amélie drottning stóð
enn upprétt og gerði hugrakkar
tilraunir til að vernda syni sina,
og nú skaut Buica, sem hafði fært
sig yfir I næsta boga skoti að
henni. Skotið hitti ekki hana held-
ur Manoel prins, sem nú hafði
skotið fjórum skotum úr skamm-
byssu sinni, og særði hann á
handlegg.
Þegar Buica reyndi að flýja eft-
ir norðurjaðri torgsins hljóp her-
maður að nafni Alvaro Valente til
og greip hann kverkataki og hélt
honum en einn af lifvörðum kon-
ungs, Carlos Figueira sló hann
með sverði sinu. Samt tókst Buica
aö hleypa af tveimur skotum og
særa Figueira höfuðsmann á fæti
og Valente i vinstra læri. En þá
skaut lögreglumaður Buica og
særöi hann til ólifis, en Buica beit
hann i fingur og sleppti ekki tak-
inu, fyrr en hann missti meðvit-
und. Skömmu siðar var hann dá-
inn. Samkvæmt annarri heimild
um viöburði þessa stundarkorns
hætti ein hirðfrú drottningar lifi
sinu i skothriðinni með þvi að
hlaupa upp i konungsvagninn,
rétt eftir að konungur var skot-
inn til þess að verja drottning-
una. En Amélie drottning æpti til
hennar: — Farðu burt, farðu
burt! Ég vil ekki láta drepa þig
lika.
Vagn konungs var með tólf
kúlnaför og brotna rúðu og annað
ljóskeriö, og nú þaut hann ofsa-
lega út af Pracatorginu yfir i
Vopnabúrsgötuna og flutti nú
dauða og deyjandi afkomendur
Braganzaættarinnar.
Fyrsta skotiö frá Costa hafði
skorið sundur stóru slagæðina i
Carlos konungi, og nú lá hann I
blóðpolli á hægindunum. Krón-
prinsinn var særður til ólifis og
Manoel prins dofinn og i hálf-
gerðu yfirliði út frá sárinu, sem
hann hafði fengið i handlegginn.
Aðeins Amélie drottning hafði
sloppið ósködduð. Enskur sjón-
varvottur lýsti undankomu henn-
ar sem hverju öðru kraftaverki,
þar eð hún stóð þarna upprétt og
gjörsamlega varnarlaus. Enn var
verið að skjóta frá torginu, svo að
hættan var engan veginn liðin
hjá, en snarræði ekilsins, sem
sjálfur var særður, kom vagnin-
um undan. Fram með Vopna-
búrsgötunni vinstramegin lá
þunglamaleg framhlið vopnabúrs
flotans. Hann sneri vagninum inn
i opnar dyrnar þar (og rakst um
leiö á annan vagn i fylgdinni) og
stanzaði siðan rétt um leið og
hurðunum varskellt aftur að baki
honum. Konungurinn og krón-
prinsinn voru bornir úr vagninum
og inn I spitalasalinn.
Einhver hinn fyrsti, sem sá þá,
þar sem þeir lágu hlið við hlið I
blóðugum £inkennisbúningunum,
var sendiherra Spánar. Eftir aö
hafa kvatt konung i bryggjunni,
hafði de San Luis greifi gengið
burt ásamt Aparici ofursta og
Senor Guell y Borbon, til þess aö
svipast um eftir konu sinni, sem
var þar skammt frá. En þeir voru
varla komnir nema hundrað skref
frá bryggjunni, þegar þeir heyrðu
skothriðina hinum megin á torg-
inu og voru samstundis komnir
inn I æðisgengna mannþröng.
Þeir sáu sér til skelfingar, hvaö
um var að vera og ruddust þang-
að, sem skotin heyrðust. Við end-
ann á Vopnabúrsgötu æpti ofurst-
inn til lögreglumannsins, sem
ætlaði að stöðva þá: — Láttu
spænska sendiherrann komast
leiðar sinnar! Lögreglumaður
annaðhvort skeytti þessu ekki eða
heyröi það ekki, i öllum óskapa-
ganginum og þeir þutu áfram og
tókst að komast inn um dyrnar á
Vopnabúrinu og hlupu aö blóöi
drifnum vagninum. Greifinn gekk
inn I spitalasalinn og slóst i litla
hópinn kringum menning, sem
Framhald á bls.3 5
5.TBL. VIKAN 33