Vikan - 31.01.1974, Blaðsíða 18

Botnlangabólga
— Heimilisfólkið hjá mér
fékk einhvern snert af matar-
eitrun í siöustu viku og ég hélt
að ég hefði fengið þaö lika, en
óþægindin.sem e'g hef eru allt
öðru visi. Hvað haldið þér að
þaö geti verið, læknir?
— Hvar gerði verkurinn fyrst
vart við sig? spurði ég konuna.
Hún benti á magann fyrir ofan
nafla.
— Hvar er hann nú?
Hún færði höndina neðar til
hægri.
— Fenguð þér uppköst og
flökurleika?
— Ég kastaði emu sinni upp,
þegar ég fékk verkinn, sagði
hún . — En ég kastaði ekki upp
fyrr en ég hafði fund’ð fyrir
sársaukanum góða stur.d, Ég
hefi hvorki höfuðverk eða niður-
gang, eins og hitt heimilisfólkið.
En nú finn ég til þegar ég hósta
eða hnerra. Stundum sviar svo-
litið, en ég finn alltaf til.
Þetta var mjög sennileg lýs-
ing á botnlangabólgu. Tunga
hennarvar lika hrjúf og þaö var
óbragö i munninum. Þótt hún
væri ekki með sótthita og blóð-
þrýstingurinn nokkuð eðlilegur,
var allt sem benti til þess, að
væri botnlanginn sem angraði
hana.
Þegar hún lá á rannsókna-
borðinu var augljóst að maga-
vöðvarnir fylgdu ekki eftir önd-
uninni. Þegar ég þrýsti á mag-
ann, fann hún hvergi til nema á
þessum eina bletti, hægra meg-
in neðan við naflann, en þar
fann hún aítur á móti mikið til.
Ég sagði henni að þetta væri
botnlangabólga og að það þyrfti
að fjarlægja botnlangann strax,
áð minnsta kosti væri það bezt.
Það reyndist auðvelt að fá
sjúkrahúspláss, þar sem botn-
langaaðgerðir mega sjaldan
biða og eru oftast gerðar á þeim
sjúkrahúsum sem hafa neyðar-
vakt.
Ég útskýrði fyrir konunni
hvernig þetta litla og óþarfa lif-
færi gæti verið hættulegt, ef þvi
væri ekki sinnt. Það er lítill veg-
ur að lækna þessa bo'lgu og ef
svo skyldi fara að botnlanginn
spryngi, þá væri alltaf hætta á
Hfhimnubólgu.
—■ Getur þetta ekki verið
langvarandi botnlangabólga,
eru ekki margir sem geta geng-
. iö lengi ’með hana?
Ég sagði henni að það væri
mjög vafasamt að fólk gæti
gengið með langvarandi botn-
langabólgu, og það kemur alltaf
að þvi, að það verður að fjar-
lægja botnlangann, þegar hann
á annað borð er farinn að gera
vart við sig. Köstin gera oft vart
við sig æ ofan i æ, svo það er
bezt að hætta ekki á að eitthvað
alvarlegt komi fyrir.
Það kemur oft fyrir að stúlkur
á uppvaxtarárum finni til óþæg-
inda einmitt á þessum stað og
kenni það botnlanganum og það
get’ur verið orsökin til þess að
fólk heldur að um langvarandi
botnlangabólgu sé að ræða og að
það geti lagast með tímanum,
en slfkir verkir eru oftast venju-
legir tíðaverkir og ekkert við-
komandi botnlanganum.
!/
Skothríð á Praga-torgi
Framhald af bls. 13
hjónunum í Vila Vicosa, en
kvaddi nú konung, áður en hann
ók til gistihúss sins. Sá siðasti,
sem kvaddi var de Sant Luis
greifi, sendiherra Spánar i Lissa-
bon, sem talaði við konung, rétt
um leið og hann sté upp I kon-
ungsvagninn (Drottningin og
prinsarnir tveir voru þegar setzt
þar og biðu konungs). Greifinn
hafði komið niður á bryggjuna á-
samt konu sinni, Carmen greif-
ynju, en er hann sá, að þarna voru
engar konur viðstaddar, haföi
hann sent hana heim en beið nú á-
samt Aparici ofursta og Senhor
Guell y Borbon, sem varnher-
málaráðunautur sendiráðs hans
og æðsti fulltrúi. Konungur talaði
vingjarnlega við hann i einar tlu
minútur um Alfonso konung,
spurði, hvar hann væri sem stæöi,
hvenær hann ætlaði til Sevilla og
hvort nýafstaðin veiðiför hans
hefði verið vel heppnup.
En þegar greifinn sá, að
hann var farinn að tefja fyr-
ir brottförinni, kvaddi hann og
fór. Konungur sté upp I fereykis-
vagninn, sem var opinn, og sagð-
ist ekki vilja aka j lokaða vagnin-
um, sem Franco hafði útvegað,
fyrr en þakið hafði verið tekið of-
an — og nú lagði fylgdin af stað I
þessa tveggja milna för til Nec-
essidades-hallarinnar, eftir
Vopnabúrsgötunni (frá norðvest-
urhorninu á Praca) og siðan eftir
Rua de San Paulo og Rua de Boa
Vista.
Fyrir framan uppstillta fylk-
inguna lá Pracatorgið, þar sem
nú var búið að kveikja. Þetta var
stærsta og fallegasta torgiö I
Lissabon, þar sem viö austur-
vestur- og norðurhliðina voru
raöir af þriggja hæða byggingum
með súlnagöngum, en þar voru
aðallega ráðuneyti og stjórnar-
skrifstofur. A stalli á miðju torgi
stóð hin klassiska riddarastytta
Jósefs I. Þetta var viðeigandi
staður fyrir konunglegt fylgdarlið
og fagnandi manngrúa, en það af
honum, sem safnaðist saman
vestanmegin á torginu, þar sem
fylgdin átti að fara framhjá á leið
Vopnabúrsgötunnar var ekki sér-
lega fjölmennt, sums staðar varla
meira en tvisett röö. Þessi daufa
aðsókn sýndi bezt litlar vinsældir
konungs, og eins getur hafa fækk-
aö þarna vegna áðurnefndar
klukkustundar tafar. Sumir við-
staddir gátu merkt þarna nokkra
spennu, og einhverri hlédrægni
hjá áhorfendahópnum. Samt var
nú lostið upp einhvers konar
fagnaðarópum, þegar lest þriggja
vagna með riddaraflokki á undan
lagði af stað.
Morðingjarnir biðu, þar sem
Vopnabúrsgatan liggur út frá
Pracatorginu. Þetta var heppi-
legur staður, þvi að þarna mætt-
ust súlnagöng frá tveimur hliðum
á torginu og þar var áhorfenda-
hópurinn þéttastur og veitti bezt
skjól.
Framhald á bls. 33