Vikan - 12.06.1975, Side 33

Þegar pabbi var farinn, var
eins og Rósa einangraði sjálfa sig
frá okkur hinum og húshaldinu
yfirleitt. Ég minnist hennar sem
einhverrar fjarrænnar veru, sem
stóö stundum úti og hallaði sér
upp að tré, eða hún sat við glugg-
ann og horfði niður dalinn.
Þaö var einmitt þá, að ég fór að
taka þetta afskiptaleysi hennar
sem algert tilfinningaleysi gagn-
vart öllu lifandi og stundum var
ég bókstaflega hrædd við hana.
Jafnvel á sumrin gátum við
varla setið í dagstofunni, nema að
kveikja upp i arninum. Eitt
kvöldið hafði Lucy, sem fljótt
fann fyrir kuldanum, kaStað trjá-
bút á eldinn og dregið stólinn sinn
nær. Þaö leið ekki á löngu þar til
Rósa fór að kvarta yfir hitanum,
hún fór upp á loft og náði I eins-
konar blævæng, til að skýla
andliti sinu. Þetta var mjög fal-
legur gripur úr fllabeinslitu silki
og I laginu eins og skjöldur. Silkið
var allt saumað út í blóma-
mynstri og handfangið var úr
rósaviöi.
— Ó, hvað þetta er fallegt, kall-
aði Lucy upp yfir sig, um leið og
Rósa fleygði sér i legubekkinn og
hélt blævængnum fyrir andlitinu.
— Má ég skoða hann?
Ég sat á lágum stól á milli
þeirra. Þegar Lucy rétti fram
höndina sá ég I sjónhending svip-
inn á Rósu. Hún virti fyrir sér
blævænginn, eiginlega með við-
bjóði.
Þetta var aðeins andartak, þvi
að þegar Lucy ætlaði að beygja
sig til að snerta gripinn, rann blæ-
vængurinn á einhvern hátt úr
höndum Rósu og inn i eldinn. An
þess að hika rétti Lucy fram
höndina, til að bjarga honum.
Stóllinn rann til undir henni og
húnhefði án efa dottið yfir eldinn,
ef ég hefði ekki gripið I hana og
dregið hana til baka. Þegar ég
greip I kjólinn hennar, var sltt
hárið á henni aðeins þumlung frá
logunum.
— C, þetta var svo fallegur
gripur, sagði Lucy lágt og virti
fyrir sér handfangið, sem var það
eina, sem ekki var brunnið til
ösku.
— Þetta var heimskulegt af
þér, sagði ég, — þú hefðir getað
brennt þig illa.
Ósjálfrátt tók ég eftir að Rósa
horfði áhugalaus á þetta, eins og
það kæmi henni ekkert við, að
blævængurinn hefði brunnið og
jafn áhugalaus fyrir því, aö Lucy
hefði getað slasast illa. Hún sat
hreyfingarlaus og horfði inn I eld-
inn.
Framhald I næsta blaði
AAissið
ekki
fótanna

0 Stáltáhetla
0 Svamptápúði
■ | a u p e n
labeur
O Svamppúði
\-© Fóður
O Yfirleður
O Hælkappi
O Sterkur blindsóli
© llstoð
Nýjar
gerði
allegro
Jallatte öryggisskórnir
Léttir og liprir. Leðrið sérstaklega vatnsvariö. Stálhetta yfir tá.
Sólinn soöinn án sauma. Þolir hita og frost.
Stamur á is og oliublautum gólfum
llagstætt verö — Senrium um ailt land.
soraniE
Dynjandi sí!
Skeifunni :5H ■ Reykjavik
Simur 8-26-70 & 8-26-71
JALLATTE S.A.
I frumskóginum er sagt,
að reiöur Skuggi hrekji
jafnvel tlgirsdýr á flótta.
Fleygið frá ykkur
byssunum. Hreyfi
einhver sig, er--
hann dauöur!
24. TBL. VIKAN 33