Vikan - 12.06.1975, Page 34

Frá F.Í.B.
F.I.B. hefur nú enn aukið á
þjónustu við félagsmenn úti á
landi. Opnuð hefur verið móður-
talstöð á Akureyri, á Blöndu-
ósi og á Dalvik. Er það til mikils
öryggis fyrir þær tæplega 700 far-
stöðvar, sem eru á sifelldri hreyf-
ingu um landið og nefnast einu
nafni farstöðvasveit F.I.B. Móð-
urstöð hefur nú um nokkurt skeið
veriö starfrækt í húsnæði félags-
ins að Armúla 27, og hefur hún
veitt farstöðvum á suöurlandi ó-
metanlega þjónustu.
Félagsmönnum úti á landi skal
einnig bent á, að F.l.B. veitir
þeimalla mögulega aðstoð við öfl-
un varahluta, sem oft hefur verið
erfiðleikum háð fyrir þá, sem búa
afskekkt, eða við slæmt sima-
samband. Og þeir, sem eru ó-
kunnugir i Reykjavik, vita oft
ekki, hvar best er aö leita fyrir
sér, en þá er aðeins aö hafa sam-
band við félagið, og ef hluturinn
er til i landinu, eru litlir mögu-
leikar að hann sleppi undan eftir-
grennslan félagsins.
Félagið hefur á undanförnum
árum veitt ótölulegum fjðlda
þeirra, sem telja sig hlunnfarna i
bilaviðskiptum, aðstoö gagnvart
tryggingafélögum, bifreiðaverk-
stæðum eða seljendum nýrra og
notaðra bila.
Þessi þjónusta, sem hér er tal-
in, er þó aðeins brot af starfsem-
inni, og ýmislegt fleira er gert
fyrir félagsmenn. Allt þetta er
gertfyrir þau félagsgjöld, sem fé-
lagið fær, og þess vegna sér fálag-
ið sér ekki fært að eyöa tima sin-
um og fé til aðstoðar þeim, sem
ekki eru i félaginu, nema i neyð-
artilfellum og þá gegn fullu
gjaldi.
Gangið i F.I.B. Þáö getur kom-
ið sér vel.
skemmtilegasta, sem ég
geri, er að búa til nýja árgerö.
Svolitið um
HJOLHYSI
Það hefur mjög færst i vöxt, að
menn ferðist með hibýli sin með
sér. Hjólhýsin svokölluðu hafa
aukiö möguleika manna til aö
ferðast á þægilegan og ódýran
hátt, en þau hafa þvi miöur skap-
að vandamál, sem oft virðist erf-
itt að leysa, vandamál, sem ekki
þekkjast erlendis, þar sem þessi
hús eru smiöuð.
Húsin eru vel búin innanstokks,
og þægindin, sem þau bjóða uppá,
Þessi stærð hjólhýsa er örugglega
sú heppilegasta. Hjólhýsi, sem
eru mikið stærri, hafa oft á tiðum
viljað verða helst til „sjálfstæð”
og farið eigin leiðir.
eru margvisleg. Hitt er svo annað
mál, að sá ferðamáti að hafa
heimilið i eftirdragi hefur það i
för með sér, að útilegan er vart
lengur útilega.
I þessum þætti skulum við lita á
nokkrar tegundir hús- og tjald-
vagna, sem eru á markaðnum
hérlendis, og eru þau helst valin,
sem greinarhöfundur telur best
henta við islenskar aðstæður.
Ég held, að það sé hrein fásinna
að flytja til landsins stærri hjól-
hýsi en svona 5,50 m á lengd.
Stærri hjólhýsi verða erfið i
drætti og þola ekki ójöfnur, án
þess að rekast niður, auk þess
sem stór hjólhýsi taka gifurlega á
sig vind, og húsin liðast þeim mun
meira sem þau eru stærri.
Umsjónarmaður bilasiðunnar
hefur gert sér ferð til að lita á
ýmsar gerðir hjólhýsa og
kynna sér þau, og þvi miöur
komst hann að þvi, að þau eru
flest hreint ekki nógu sterkbyggð
fyrir islenskar aðstæður, hvorki
veður eða vegi. Er hann á þeirri
skoðun, hvað sem aðrir segja, að
það sé misskilningur að innleiða
erlenda hjólhúsamenningu hér,
miklu nær væri, að islendingar
smiðuðu sjálfir sln hjólhýsi. En
fólkiö vill þetta og það ræður. Þvi
vill siðan benda mönnum á að at-
huga vel sinn gang, áður en hjól-
hýsi eru keypt. Vilji menn endi-
lega hafa með sér öll þægindi I
útileguna, skal þeim hinum sömu
bent á aÓ athuga, hvort ekki megi
leysa vandann með tjaldvagni.
Tjaldvagn er, eins og nafnið
bendir til, hálfur vagn og hálft
tjald. Eftir þvi sem greinarhöf-
Hér er ekið I beygju með hjól-
hýsi...