Vikan - 29.01.1976, Qupperneq 47

tveggja cylindra 433cc og gefur 31
hestafl á 5.500 snúningum. Beltið
er 18" gúmmíbelti með grófu
munstri, sem gefur mjög góða
spyrnu. Sleðinn vegur um 198 kg
með eldsneyti. Öryggisrofi er á
sleðanum, með bandi, sem hægt
er að krækja fast við sig, þannig
að ef ökumaður dettur af
sleðanum , hrekkur rofinn í sund-
ur, straumur rofnar og sleðinn
drepur á sér, en það er mjög
auðvelt að setja öryggisrofann
saman, svo hægt sé að aka áfram.
Á þessum sleða er ekki rafstart,
heldur er hann trekíur í gang eins
og utanborðsmótor. Bakkgír fylgir
ekki né demparar á skíðum,
geymsla er engin undir sæti, eins
og er á flestum sleðum. En
SW440D er með háu og lágu drifi,
í lága drifinu hefur hann ótrúlega
mikinn togkraft,en í háa drifinu er
hægt að ná mjög góðum hraða á
skömmum tíma. Handbremsa er
báðum megin á stýrinu, og vinstra
megin er hægt að læsa brems-
unni. Hraðamælir er standard
með kílómetrateljara.
Bensíntankurinn er aftast í upp-
hækkuninni á sætinu, og er
öruggara að hafa hann þar en
undir mótorhlífinni, svo þyngir
það líka sleðann að aftan, sem
gefur betri spyrnu á beltið, en
léttir á skíðunum að framan, svo
erfiðara er að láta skíðin grípa vel í
snjónum, sérstaklega ef harðfenni
er. Einnig eru há og lág Ijós að
framan, afturljós og bremsuljós.
Þessi Yamaha 440 sleði kostar
412.000.00 kr., og er þá tilbúinn til
afhendingar. Síðan 1973 hefur
SÍS selt um 250 sleða af þessari
gerð, en SÍS hefur sjálft bæði
varahluta og verkstæðisþjónustu
fyrir Yamaha.
í ökuferð okkar Jims Ijósmynd-
ara í Laugardalnum kom í Ijós, að
vélsleðaakstur er heljarinnar mikil
skemmtun. Yamaha sleðinn, sem
við vorum með, var mjög snöggur
upp í ágæta ferð í háa drifinu, en
það var erfitt að sjá á hraðamæl-
inn, vegna þess hve sleðinn jós
niiklum snjó yfir mælaborðið,
þegar ekið var hratt. Heldur þótti
mér sleðinn hastur á mikilli ferð, ef
ekki var rennisléttur snjór undir,
þá hoppaði sleðinn til, og vont var
að haldast í sætinu, sem þó er
mjúkt, svo ekki var hægt að kvarta
yfir rassæri. í eitt skipti tókst
sleðinn hreinlega á loft, er ekið var
yfir svolítinn snjókamb, en lend-
ingin var furðu mjúk.
Þó beltið sé 18" er mjög
varasamt að taka krappar beygjur
á þessum sleða, ef ekið er hratt,
nema ökumaður búi yfir mjög
góðri þjálfun í meðferð vélsleða.
Ég var hálfsvekktur yfir því,
hversu valtur sleðinn var. Ef tekin
var beygja, þó ferðin væri ekki
mikil, hallaðist sleðinn ískyggilega
mikið, þótt ég reyndi að halla mér
eins og ég þorði á móti halla
sleðans. Bremsan var helmingi
betri en ég hafði getað ímyndað
mér, sem að sjálfsögðu er diska-
bremsa, og var ótrúlegt, hversu
fljótt var hægt að stöðva sleðann,
þótt ekið væri á mikilli ferð.
Ekki er hægt að segja neitt um
eyðslu, því það fer allt eftir
hvernig færð er ekið í, en elds-
neytistankurinn tekur 17 lítra.
Beltið á Yamaha 440 rennur á
hjólum undir sleðanum, en ekki
Gfrstöng fyrir hátt og lágt drif er
undir mótorhiífinni við bremsu-
diskinn.
Tiiað ræsa mótorinn þarfað toga I
snúru, sem er neðarlega hægra
megin við mótorhiifina.
Mælaborðið á Yamaha 440. Inn-
sog, hraðamælir með kíiómetra-
teijara, rofi fyrir mótor með aðai-
Ijósarofa og öryggisrofi með
bandi, sem ökumaður festir við
sig, og rofnar þá straumurinn, ef
kippt er í bandið.
Beltið er 18" gúmmíbelti með
grófu munstri.
( plastrennu, eins og flestar nýrri
gerðir eru komnar með.
Ég vil að endingu vara nýliða og
reynslulitla vélsleðaökumenn að
vera og ákafir og kaldir, vegna
þess að það þarf þó nokkuð góða
æfingu til að ráða vel við vélsleða,
og ég meéli hiklaust með því, að
allir vélsleðakappar séu með
öryggishjálm, því það er alls
ekkert pjatt, heldur bráðnauðsyn-
legt öryggistæki, sem getur bjarg-
að mannslífi.