Vikan - 31.03.1977, Blaðsíða 57

„Ég hefði átt að senda bíl eftir
þér,” sagði hann. „Ég skil ekkert í
mér að hafa ekki haft hugsun á því.
Vegurinn hingað er árans leiðinleg-
ur, en þetta er vonandi ekki eins
ömurlegt, þegar komið er á
staðinn.”
„Síðuren svo,” sagði ég, „húsið
þitt er mjög fallegt.”
Ég gat ekki stillt mig um að
skotra augunum aftur á manninn,
sem var að bóna bílinn. , ,Ég held að
ég hafi séð þennan vinnumímn þinn
áður," sagði ég.
„Alfio Marcello? Hér á svona
lítilli eyju er það ekkert undarlegt.”
Mig langaði að bœta því við, að
ég hefði einnig séð hann á Möltu, en
hætti við það.
Hr. Jarvis leiddi mig í gegnum
stóran forsal að glerrennihurðum og
þaðan út á verönd. Grannvaxin
stúlka reis upp úr sólstól, sem stóð
við hliðina á sundlaug, og gekk í
áttina til okkar. Þetta var Noni sú,
sem hafði krækt í elskhuga minn
fyrrverandi, Michael Brent. Hún
var í efnislítilli blúsu og stuttbux-
um. Hörund hennar glansaði af
sólarolíu og sérhver hluti likama
hennar bar vott um fullkomnun.
Mér lánaðist að heilsa henni
vingjamlega og brosti mínu blíð-
asta. Við tókumst ekki í hendur. Er
ég leit framhjá henni virtist hún
lesa hugsanir mínar: „Við buðum
Michael, en því miður gat hann ekki
komið.”
Ég brosti viðutan, rétt eins og ég
hefði varla heyrt hvað hún sagði.
Raunar var mér mikill léttir að því
að þurfa ekki að horfa upp á þessi
skötuhjú saman.
Edgar Jarvis, sem var skilnings-
ríkur maður, beindi hugsunum
okkar að öðru: „Fer vel um þig á
hóteli sonar mins?” sagði hann.
„Já, mjög vel,” svaraði ég.
„Gott,” sagði hann, en svo var
eins og slikja legðist yfir augun.
„Eins og titt er um unga menn, þá
var Randal heldur óráðinn um tíma.
Hann langaði til þess að gera söng
að atvinnu sinni og stefndi að þvi
árum saman, en auðvitað...” Hann
ypti öxlum. „Ég er feginn, að þessi
hótelrekstur hans gengur vel.”
Hann var ekki beinlinis sannfær-
andi.
Er síðdegisteið var borið fram
innandyra, fannst mér þetta geta
verið á einhverju ensku sveitasetri.
Ég hafði orð á því, að mér þætti
myndirnar á veggjunum fallegar.
„Það þykir mér gott að heyra,”
svaraði faðir Noniar. „Þær eru allar
eftir maltneska málara. Ég hef
gaman af því að reyna að velja út
verk einhvers, sem kann að verða
frægur síðar meir. Faðir þinn kunni
betur að meta eftirprentanir eða
góðar eftirlíkingar. Hann átti
ágæta eftirlíkingu af mynd eftir
Modigliani, sem ég myndi gjaman
vilja eiga, en ég hygg að hann hafi
selt hana.”
Um leið og ég tók samloku af
diski, sem hann rétti að mér, sagði
ég: „Nei, hr. Jarvis, svo er ekki.”
„Jæja. Mig minnti að hann hefði
sagt mér, að hann...” Jarvis beit 1
samloku og kyngdi áður en hann
bætti við: „Ef þig skyldi einhvem
tíma vanta kaupanda að henni,
láttu mig þá vita. Mér finnst þessi
mynd alveg ágæt.”
„Sjálfsagt,” svaraði ég hlæjandi.
„Ég get ekki sagt, að mér líki hún,
svo að ég tek þig kannski á orðinu.”
Edgar Jarvis virtist skynja, að
við Noni kærðum okkur ekki um of
náin kynni og hann bauðst til þess
að fara með mig í stutta skoðunar-
ferð eftir tedrykkjuna. Þegar við
fómm að skoða garðinn, fór Noni
upp á loft til þess að hafa fataskipti
eftir því sem hún sagði.
Síðasta herbergið sem við skoð-
uðum í húsinu var lítil setustofa. Ég
tók eftir þvi, að þar uppi á hillu var
fjöldinn allur af lögfræðibókum. Ég
sneri mér að Jarvis. „Ertu lögfræð-
ingur?” spurði ég.
„Málafærslumaður,” svaraði
hann, „en hættur störfum.”
„Heimili þitt er mjög fallegt,”
sagði égbrosandi, „þakka þér fyrir
að sýna mér það.”
„Mín var ánægjan. Myndirðu
xannski vilja snyrta þig eitthvað
núna?” Hann hringdi bjöllu. Þjón-
ustustúlka kom og fylgdi mér upp á
loft. En Noni birtist á stigapallinum
uppi og sagði: „Þetta er allt í lagi
Maria, ég skal vísa fröken Prescott
leiðina.”
Hún fylgdi mér að stóm baðher-
bergi. Þar var bæði snyrtiborð, stóll
og einhver ósköp af snyrtivömm.
Glugginn var opinn, en glugga-
tjöldin vom dregin fyrir til þess að
bægja sólinni frá. Ég gerði mér
ljóst, að það var einmitt fyrir neðan
þennan glugga, sem Alfio var að
bóna bílinn.
Þótt ég gæti ekki greint orðaskil,
heyrði ég einhvern tala reiðilegri
röddu.
Framhald í næsta blaöi.
Til fermingargjafa
ur.
tu merkin.
Svissn
ölí þe
Gull
skartgripir'
Skartgreipaskrin
Mansettuhnkppar
Skrifborðsklftkur
Bókahnifá
og margt
4
1
♦
ÚR OG SKARTGRIPIR:
KORNELÍUS
JONSSON
SKÚLAVÖRÐUSTÍG 8
BANKASTRÆTI6
^»»18588-18600
Hárlagningarvökvinn
‘yrir blástur:
nifonii
Inform í litlu, fjólubláu
og grænu glösunum.fær
hárið til að sitja alveg
eins og þú vilt hafa það,-
eðlilega og með lyftingu.
Inform - fyrir dömur
og herra.
HALLDÓR JÓNSSON HF.
13. TBL. VIKAN57