Vikan - 22.09.1977, Síða 6

Og það var hér, sem áhugi
hennar á fötum vaknaði fyrir
alvöru. Henni geðjaðist ekki að
íburðarmiklum og óþægilegum
klæðnaði kvennanna.
Coco klæddi sig eins og
karlmaður. Hún elskaði útreiðar
og saumaði sér einfaldar reiðbux-
ur og látlausan jakka við.
Fáheyrt á þeim dögum! Orð-
rómur komst á kreik, um að Coco
væri kynvillt. Hún var eins og
strákur að sjá, svona brjóstalaus
og mjaðmagrönn!
— Coco er engin fegurðardís,
sagði franska skáldið Jean Coct-
eau eitt sinn. — Og þessi augu.
Hún horfir lengi á mann, og svo
hlær hún. Þá veit maður, að hún
vill ekkert með mann hafa.
HÚN BYRJAR MEÐ HATTA
Næsti maður í lífi Coco var
englendingurinn Arthur Chapel.
Hann var kallaður Boy. Þetta var
ungur, snyrtilegur og strokinn
maður.
Coco fór með Boy til Ritz
hótelsins í París og þar eyddi hið
ástfangna, unga par mestum tíma
sínum saman í rúminu. En Etienne
var enn ekki búinn að segja sitt
síðasta orð og vildi fá Coco aftur
til sín. Og hún fylgdi honum aftur
til hallarinnar.
Boy vildi hins vegar ekki sleppa
Coco og .sótti hana ti hallarinnnar,
og sagan endurtók sig oftar en
einu sinni. Coco sveiflaðist á milli
þeirra.
— En hvað ætli það hafi gert,
sagði hún. Ég fékk þetta allt
borgað.
Um þetta leyti rættist einn af
draumum Coco. Hreykin opnaði
hún eigin hattaverslun í París.
Balsan útvegaði húsnæðið og Boy
fjármagnið.
— Ég skildi vel, að ég yrði aldrei
eigin herra, fyrr en ég gæti unnið
og þénað mína eigin peninga,
sagði Coco.
Hattarnir hennar voru einfaldir
og án fjaðraskrautsins, sem í þá
daga þótti sjálfsagt. En þrátt fyrir
það gekk verslunin vel strax frá
byrjun.
— Það er agalega sniðugur
tískuteiknari í Rue Gabriel, sagði
eitt sinn franska leikkonan, Gabri-
elle Dorziat, við vini sína.
Og þar með var framtíð Cocos
ráðin. Hinir einkennilegu hattar
hennar urðu hæstmóðins meðal
leikhúsfólksins.
Nú yfirgaf Coco Etienne Balsan
og einbeitti sér að litlu versluninni
sinni. Og brátt breyttist hún i
tískuhús. Í fyrstu teiknaði hún og
framleiddi einföld og sportleg föt.
Þau voru þægileg og með nokkuð
herralegu sniði. Þó fundu fleiri og
fleiri af aðalsfrúm landsins leiðina
til Coco. Þær gátu borgað vel, og
peningarnir fóru að streyma inn.
Þegar heimstyrjöldin fyrri braust
út 1914, flutti Boy Chapel aftur til
London. Þaðan skrifaði hann
Coco og ráðlagði henni að opna
verslun í Biarritz, þar sem bæði
franski og enski aðallinn leitaði
skjóls.
Coco tók ráði hans, og ári síðar
rak hún þrjár verslanir. Ein var
auðvitað í París, en hinar í
Biarritz og franska ferðamanna-
bænum Deauville. Þrátt fyrir
stríðið héldu peningarnir áfram að
streyma inn.
HIÐ VINSÆLA EFNI______________
Veturinn 1916 heimsótti versl-
unarmaður nokkur Coco og bauð
henni efni, sem hann kallaði
„Jersey." Coco sló til og keypti
allan lagerinn af honum. Úr þessu
nýja efni framleiddi hún einfaldar
flíkur, peysur, vesti, sjómanna-
blússur og skyrtublússur. Coco
hafði fundið efnið, sem varð
heimsþekkt. Tískuhúsið Chanel
kynnti þetta fræga efni fyrst allra.
Þegar stríðinu lauk, var Coco
orðin fræg. Hún fyrirgaf Boy, að
hann skildi yfirgefa hana til að
kvænast annarri konu.
Á jólakvöld 1919, ók Boy á
klettavegg og lést samstundis.
Hann lét eftir sig konu og barn.
Boy hafði farið að heiman, án
þess að segja nokkuð frá ferðum
sínum, og í bílnum fannst það allra
nauðsynlegasta af persónulegum
eigum hans.
Coco tók það sem svo, að Boy
hefði verið á leið til hennar. Hún
trúði því statt og stöðugt það sem
eftir var ævinnar, og sú trú gaf
henni styrk til að mæta vonbrigð-
um, sem hún varð að þola í
ástarævintýrum sínum síðar.
Boy hafði arfleitt Coco að
miklum fjármunum. Fyrir þetta fé
keypti hún stórt hús utan við París
og opnaði nýtt tískuhús á Rue
Gambon.
Verslunarreksturinn gekk alltaf
betur og betur, auðæfi Coco
jukust, og vinahópurinn varð
stærri og virðulegri.
Og enn kom Coco með nýja
tísku í París. Hún fór með nýja
elskhuganum sínum, Dimitri Trub-
ezkoj stórfursta, í frí á frönsku
Riveruna. Hún elskaði að liggja og
sleikja sólina og synda í hafinu.
Hingað til hafði þótt fínt að vera
fölur yfirlitum. En þegar Coco
kom úr fríinu kaffibrún og
hraustleg fór þessi nýja tíska eins
og eldur í sinu um borgina.
Enn mátti Coco þola niðurlæg-
ingu. Dimitri yfirgaf hana og tók
saman við ameríska milljóna-
mæringsdóttur. Coco reyndi að
gleyma óhamingju sinni og fór að
stunda hið Ijúfa líf.
Hún sóttist eftir félagsskap
fólks eins og Salvador Dali, Jean
Cocteau, Picasso og Isadoru
Duncan. Igor Stravinskij var líka
einn af vinum hennar, og hún
bauð honum og konu hans að búa
í húsi sínu, svo að hann gæti
einbeitt sér að tónsmíðum, án
þess að hafa fjárhagsáhyggjur.
BRENNHEIT ÁSTARBRÉF
Coco var 43 ára, þegar hún hitti
enn einn mann. Þetta var Hugh
Richard Arthur Grosenor, hertogi
af Westminster — ríkasti maður
Englands. Hann var 46 ára og átti
tvö misheppnuð hjónabönd að
baki. Hann var persónulegur vinur
Winstons Churchill og einn af
fremstu mönnum Englands. Þegar
hann bjó í London sendi hann
sérlegan boðbera tvisvar í viku til
Coco í París með brennheit ástar-
bréf.
i nokkur stormasöm ár lifði
Coco sannkölluðu lúxuslífi með
hinum nýja elskhuga. En sam-
bandi þeirra lauk, þegar Ijóst var,
að Coco gæti ekki eignast barn.
Hún hljóp frá einum lækni til
Ar hvert kynnti hún nýjan
svip á hinu sígilda litbrígói
sínu um trefillinn og beltið.
6VIKAN 38. TBL.