Vikan - 22.09.1977, Side 45

Það gildir aðeins að kunna að raða
atriðunum rétt saman.
HIJN skrifar, og hann gerir hlé á
máli sínu, og þegar hann sér, að
henni gengur illa að hafa við
honum. Svo vætir hún þumal-
fingurinn, flettir blaði og lítur á
hann.
— Vill lögregluforinginn gefa
dæmi?
— Látum okkur nú sjá. Kannski
getur málið um tónlistarmanninn
skýrt, hvað ég á við.
— Tónlistarmanninn?
— Hann hét James Hill, samdi
dægurtónlist, kannski ekki mjög
þekktur, ekki sérlega góður heldur.
En hann hafði samið dálítið af
kvikmyndatónlist og þénað dálag-
legan skilding á nokkrum einföldum
slögurum.
— Mér finnst ég hafa heyrt hans
getið, skýtur hún inn í.
— Mjög líklegt, segir hann. —
Kvöld nokkurt fann einn vina hans
hann, dauðan, stunginn hnifi,
liggjandi fram á píanóið. Vinurinn,
Cagade að nafni af frönsku ætterni,
beið lengi árangurslaust eftir því,
að Hill svaraði hringingu hans, en
gekk síðan kringum húsið og kom
að svalardyrunum opnum.
— Og hinum látna við píanóið?
Lögregluforinginn kinkaði kolli.
— Hann kallaði þegar í staó á
lögregluna, og við rannsökuðum
allt eins og venjulega.
Lögregluforinginn fær sér sopa úr
plastglasinu, styður hönd undir
kinn og heldur áfram.
— Þegar við höfðum rannsakað
allt á morðstaðnum, höfðum við
eftirfarandi upplýsingar í höndum:
Hill hafði verið að semja, á pianóinu
lá nótnablað með hálfsömdu lagi.
Hann hafði verið dauður í tvo tima,
þegar Cagade fann hann. Það
fundust engin önnur merki um átök
á staðnum. Aðeins hnífsstungan.
Og morðvopnið fannst hvergi.
Sakamálasaga
eftir
Jan Moen
— En ástæður? segir hún. —
Einhver hlýtur að hafa haft
ástæðu?
— Við fórum yfir allan listann af
kunningjum og ættingjum. Joe
Pears, systursonur hans hafði
fengið háar peningaupphæðir að
láni Fjármál hans voru í megnasta
ólestri, og það var hugsanlegt, að
Hill hefði viljað fá skuldina
endurgreidda. Cagade var elskhugi
konu hans — konan var tuttugu
árum yngri en Hill. En var það
nægileg ástæða?
— Engir fleiri grunaðir?
— John Rydes, einn starfsbræðra
Hills, átti hugsanlega heima á lista
yfir þá grunuðu. Þeir höfðu verið
svarnir féndur í mörg ár og sakað
hvor annan um að stela frá sér
hugmyndum. Hill hafði haft heppn-
ina með sér, fyrir Rydes hafði allt
gengið í óhag.
FULLTRÚINN kemur inn. vandr-
æðalegur yfir því að þurfa að ónáða.
— Þér verðið að fyrirgefa
lögregluforingi. En það hefur orðið
slys. Mér fannst réttast að tilkynna
yður það.
Lögregluforinginn snéri sér i
stólnum og horfti gramur á
fulltrúann. — Ég er upptekinn,
segir hann. — Um hvað er að ræða?
— Það varð slys. Maður féll út úr
bíl í beygju uppi á fjallveginum
Hann var drukkinn og hafði
eitthvað fitlað við handfangið á
hurðinni. I beygju þeyttist hurðin
allt í einu upp, maðurinn hrataði út.
lenti á kantsteini og steyptist svo
áfram niður klettana.
— Er búið að rannsaka slysstað-
inn?
- Já.
- Og likið?
— Við fundum það Læknirinn er
að gera sínar athuganir.
— Hver tilkynnti um slysið?
— Eiginkona hins látna. Það var
hún, sem ók. Vinur hjónanna sat i
aftursætinu.
— Komdu aftur, þegar læknirinn
hefur gefið skýrslu.
F'ulltrúinn kinkar kolli og fer.
Eitt augnablik horfir hann ó
stúlkuna á tréstólnum. og hún
38. TBL.VIKAN 45