Vikan - 01.03.1979, Qupperneq 7

þeim tilfinningaflækjum, sem geta tafið
fyrir bata og oft eiga sinn þátt i ofdrykkju-
vandamálinu.
— Hollt mataræði er líka mikilvægur
þáttur í meðferðinni. Fyrst eftir að íslend-
ingarnir komu til sögunnar reyndum við að
bjóða upp á fisk, en okkur til mikillar furðu
vildu þeir alls ekki sjá hann. En mig hætti
að furða á því eftir að ég kom til íslands,
fiskurinn ykkar er svo miklu ferskari og
betri en sá, sem við getum boðið upp á. Við
reyndum lika lambakjöt, en það var ekkert
vinsælla, svo að nú höldum við okkur mest-
megnis við nautakjöt, sem fellur í jafn-
góðan jarðveg bæði hjá íslendingum og
Bandaríkjamönnum.
Konum vex ásmegin
— Enn fáum við heldur færri konur til
meðferðar en karlmenn. Að því liggja
margar orsakir. Þær eru oft í betri aðstöðu
til að leyna vandamáli sínu, og eins er það
ekki fyrr en með okkar kynslóð, að það
verður almennt að konur neyti áfengis
opinberlega. Áður þótti það hin mesta
Endurhæfinn
eftir
Freeport
skömm. Þegar ég byrjaði voru hlutföllin
ein kona á móti fimm karlmönnum, en nú
eru þau tvær konur á móti þremur karl-
mönnum. Svo það líður ekki á löngu þar til
hlutföllin verða orðin nokkurn veginn jöfn.
— Hættulegasta þróunin er sú, að fólk
byrjar áfengisneyslu sífellt yngra og yngra,
og á það ekki síður við um ísland. Við
höfum dæmi þess, að 12 ára börn séu
byrjuð að drekka, og það tekur ekki nema
u.þ.b. tvö ár að verða algjör sjúklingur.
— Starfsemi AA samtakanna og annarra
samtaka áfengissjúklinga er afar mikilvæg.
Hvað sem öllum sérfræðingum líður, geta
fáir veitt jafnhaldgóða hjálp og þeir sem
sjálfir hafa gengið í gegnum sama
vandamálið, m.a. vegna þess að sjúkling-
urinn treystir þeim ósjálfrátt betur.
— Við erum þakklát fyrir þann góða
árangur sem starf okkar hefur borið og
glöddumst af hjarta yfir öllum þeim fjöl-
mörgu jólakveðjum sem við fengum frá
fólki sem öðlaðist nýja lífsvon á Freeport.
Er blaðamann bar að garði voru 5 íslend-
ingar til endurhæfingar í Rheinbeck Lodge
og létu þeir mjög vel af dvölinni. Tveir
þeirra, þeir Árni Þór Árnason og Sigþór
Elíasson, deila hér reynslu sinni af
baráttunni við áfengið með lesendum
Vikunnar.
Árni Þór Árnason, 19ára:
Framtíðin ein skiptir máli
— Ég var 17 ára þegar ég fann fyrir því
að neysla mín á áfengi var orðin að
óviðráðanlegu vandamáli. Ég fann að ég
varð að leita hjálpar, vissi bara ekki hvert.
Og ég er ekkert einsdæmi, það er því miður
ekki svo óalgengt að unglingar á mínum
aldri séu orðnir áfengissjúklingar. Það var
aldrei neitt vandamál að ná sér í áfengi, þó
ég væri undir lögaldri. Enda koma ekki
neinar kvaðir í veg fyrir að sá sem háður er
áfengi komist yfir það.
— Annars byrjaði ég reyndar í grasi er ég
stundaði nám i unglingaskóla í Banda-
ríkjunum. Þar reyktu flestir nemendurnir
gras, að vísu á klósettunum, en við
keyptum efnið í skólanum. Það getur ekki
verið annað en að kennararnir hafi vitað
um þetta. Þetta var bara svo algengt að þeir
lokuðu augunum fyrir því.
— Ég var alveg að gefast upp þegar ég
kom hingað, fannst ekkert eftir sem gæti
gefið lífinu gildi. En nú hef ég fengið nýja
von. Það hjálpar alveg ótrúlega mikið að
geta rætt vandamál sín við fólk sem þekkir
þau af eigin reynslu. Einhvern veginn er
það svo, að manni finnst að enginn geti
haft eins hrikaleg vandamál og maður
sjálfur. Hérna lærir maður líka grundvallar
atriði í sálarfræði og kemst fljótt að raun
um að vandamálin eru miklu fleiri en
áfengið. Svo byrjar maður smátt og smátt
að leysa þau og lærir að lifa lífinu upp á
nýtt. Það er aðalatriðið að þekkja sjálfan
sig, án þess að festa sig of mikið við
fortíðina. Það er framtiðin ein sem skiptir
Sigþór E/íasson, 31 árs:
Enginn flýr sjálfan sig
— í raun og veru er afar erfitt að taka
ákvörðun um það að hætta að drekka.
Maður blekkir sjálfan sig í lengstu lög með
#
Sigþór EKasson og Ámi Þór Árnason f tómstundaherberginu ó Rheinbeck Lodge.
Dr. Frank Herzlin, forstöðumaður Rheinbeck Lodge.
9-tbl. Vikan7