Vikan - 17.01.1980, Qupperneq 42

Gripið simann
gerið góð
kaup
Framhaldssagan
mundi allt of vel eftir slysinu, sem hann
hafði lent í að næturlagi, og henni varð
hugsað til þess hve illa honum hlyti að
líða við tilhugsunina. Hann virtist þó
varla hlusta á þau og andlit hans var
svipbrigðalaust.
„Það er aðeins einn möguleiki til að
komast að því,” sagði hann. „Og hann er
sáaðathuga það.”
Þegar þau gengu út úr
upptökusalnum hrópaði Tim „góða
nótt” til tæknimannsins og Elias birtist
allt í einu i myrkrinu og hleypti þeim út.
Þegar þau komu fram í ytri ganginn
heyrðu þau hávaðann í regninu eins og
risastórt sturtubað væri í notkun. Úti
við glerdyrnar sáu þau regnið dynja
niður eins og þétta gardínu fyrir utan.
„Jæja, þá held ég að það hljóti að
vera útkljáð,” sagði Tim. „Það væri óðs
manns æði að ætla sér að aka útsýnis-
veginn í þessu veðri.” Hann þrýsti
höndunum niður í vasana og lyfti
öxlunum um leið og hann herti sig upp í
að fara út í rigninguna.
„Hvað,” sagði Noel, „er það sem
venjulega skeður þegar rignir svona?
Allt hlýtur þó að ganga sinn vanagang
þrátt fyrir það?”
„Maður bíður,” svaraði Tim glott-
andi. „Reyndar er það ekki eins slæmt og
það hljómar. Svona mikil rigning endist
venjulega ekki lengi og það þornar
furðulega fljótt. Á daginn geturðu séð
hvað þú ert að gera, en um miðja nótt og
í svona roki — ” Tim lauk ekki setn-
ingunni en lagði handlegginn á axlir
Claire og sagði biðjandi: „Bíðið þið til
morguns. Bruce hefur sennilega fengið
sér hótelherbergi yfir nóttina og þú
myndir aldrei finna hann hvort eð er.”
Síðan kastaði hann sér út í vatns-
flauminn i einu stökki, hrópaði „góða
nótt” yfir hávaðann í veðrinu og hvarf i
áttina aðbílnum.
Noel tók hönd Claire í sínar, síðan
spurði hann: „Ertu tilbúin? Þá skulum
við líka skella okkur út.”
Smáauglýsingar
BIAÐSINS
Þverholti11 sími 2 70 22
Opið til kl.10 í kvöld
bók íblaðformi
fæstá næsta b/aðsölustað
irau óku þegjandi til baka. Þó að
þau hefðu reynt hefði ekki verið hægt að
heyra orðaskil fyrir óveðrinu.
Þegar hún náði aftur heim var hún
yfir sig þreytt. En hver svo sem vanda-
mál Bruces voru myndu þau bíða til
morguns. Það eina sem hún vildi vita
var hvort allt væri í lagi með hann og
hvort Abinal og Efraim væru ómeiddir.
En það varð líka að bíða til morguns.
Hvað Noel viðvék vildi hún að hann
færi. Það var engin framtíð í að styrkja
samband þeirra enn meira en orðið var.
Þó sat hann enn við hlið hennar.
Hann var ekki farinn að segja eitt auka-
tekið orð ennþá.
„Ef þú ferð út úr bílnum," sagði hún,
„þá get ég læst dyrunum þín megin að
innan.”
„Ertu viss um að þú viljir ekki fara til
Makeli í leit að Bruce? Þú veist að ég get
ekið fyrir þig, Claire.”
42 VIKan 3. tbl.