Vikan - 06.03.1980, Side 29

Framhaldssaga
..Hm. Hvað ætlarðu nú aðgera?"
„Það er ekki nema uni eitt að ræða
fyrir mig." svaraði ég og var langt frá því
að vera létt i skapi. ..Ég verð að fara i
kurteisisheimsókn til frænda mins og
segja honum að mér hafi fundist að ég
ætti að heilsa upp á hann og frænku
mina." — ég dró djúpt að mér andann
— „og taka svo því sem að höndunt ber.
Og ef allt virðist vera í lagi. þá fer ég
aftur til London. Iield áfram i vinnunni
og reyni aðgleyma þessu öllu."
Morguninn eftir var ég einmitl að
svipast um eftir fru Thatcher til að
spyrja hvort ég gæti fengið að hringja.
þegar hún birtist innan frá ibúðinni
sinni. rjóð i framan af eftirvæntingu og
forvitni.
„Frændi þinn er hérna." sagði hún.
„Á ég að fylgja honum til þin?"
Ég dródjúpt andann og kinkaði kolli.
Frú Thatcher kom þó ekki at’tur með
Julian. og það hlýjaði mér urn hjarta-
ræturnar að hún skyldi sýna slíka
hugulsemi. Þegar ég heyrði einhvern
hika i dyrunum og ræskja sig sneri ég
mér að manninum sem hafði skrifað
föður minuni hiðdularfulla hréf.
..Joanna — Jo litla." sagði hann og
tók um báðar hendur minar og kyssti
mig á kinnina. um leið og hann togaði
mig i átt að birtunni frá glugganum. Ég
starði þegjandi á þann glæsilegasta
mann. sem ég hafði nokkurn tima aug-
um litið. og vissi ekki hvort ég ætti að
trúa því að þetta væri Julian Marsh.
Hann var mjög hávaxinn og grannur.
En hvernig hafði ég getaö gleymt að
andlit hans var eins og á dýrðlingi?
Hann var ákaflega karlmannlegur.
með stálgrátt hár og fagurlagaðar augna
brúnir.En samt voru það dökk augu
hans sem mér varð starsýnt á og aðal-
lega. hugsaði ég með mér. vegna þess að
augnsvipur hans bjó yfir meiri sorg en
orð fá lýst.
Ég held ég hefði getað þekkt þig hvar
sem væri.” sagði hann og rödd hans var
djúp eins og i söngvara. „Veistti að þú
ert mjög lik Vernon. Að augunum und-
anskildum auðvitað."
Julian Mars leit i kringum sig og
horfði á leifar morgunverðarins á
borðinu. en leit svo aftur á mig og brosti.
„Ég er kominn til þess að ná i þig."
sagði hann. „Er ekki best ég setjist hérna
meðan þú ert að pakka niður?" Hann
bentiiátt aðsæti viðgluggann.
„En ég ætlaði ekkert að þröngva mér
upp á ykkur. þarna þegar ég kom til
ykkar. Ég ætlaði bara —”
„Þig langaði bara til að heimsækja
þessa cinu ættingja sem þú átt eftir i
heiminum?" Allt fas hans var bliðlegt og
raunamætt. „Og þú varst ekki viss um
hvort þú værir velkomin.” Hann tók
undir handlegg minn. „Kæra Joanna.
faðir þinn og ég vorum einu sinni bestu
vinir. Ég er svo sannarlega glaður að sjá
r
I
mánaskini
þig aftur. Farðu nú og taktu saman
farangur þinn. Vivien bíðureftir jrér."
Hvaðsem öðru leið þá er frændi minn
enginn þrjótur. hugsaði ég unt leið og ég
henti eigum mínum niður i töskuna. Svo
fór ég fram á stigapallinn til að finna
frú Thatcher og borga henni það sem ég
skuldaði en ég hafði séð hana önnum
kafna við að ryksuga svefnherbergin
þegar ég var á leið upp stigann.
En hvað sern öllu leið. hugsaði ég á
leiðinni niður. þá höfðu persónutöfrar
Julians og kurteisi ekki nægt til að dvlja
þá staðreynd. að hann hefði viljað gefa
mikið fyrir að finnast hann ekki vera
tilneyddur að bjóða mér aö dveljast hjá
þeim. Og það var einmitt þess vegna
sem ég flýtti mér að þiggja boðið. Ég var
allt í einu ákveðin i að komast að hvers
vegna þessu var þannig varið.
Og það fyrsta sem frændi minn sagði.
þegar við ókunt frá The Waggoners.
styrkti mig enn betur i þeirri trú að hann
hefði helst af öllu viljað að ég væri enn i
London.
„Og hvað áttu svo langt fri. Joanna?"
spurði liann. „Viku. eða bara langt helg-
arfrí?"
Ég óskaði þess að ég hefði kjark til að
svara að ég ætti hálfsmánaðar fri. bara
til þess að hafa ánægjuna af þvi að sjá
hvernig honum yrði við. en ég sagði
aðeins: „Það er i rauninni alveg
óákveðið. Ég vinn á skrifstofu i London
— sem lausráðinn ritari. þú skilur. I>eir
hafa verið nijög skilningsríkir i
sambandi við andlát föður mins og gál'u
mér fri eins lengi ogég þyrfti."
Þegar ég var búin að svara
spurningum Julians varðandi ibúðina
mina. sambýliskonu niina. tónlistar og
leiklistarsmekk og ýmislegt fleira. var
billinn kominn upp að húsinu. Um leið
og hann teygði sig og opnaði l'yrir mér
bildyrnar velti ég þvi fyrir mér livað
hann vissi um fyrri heimsókn mína.
Útidyrnar opnuðust áður en við
komum að tröppunum. Vivien hljóp á
móti mér og teygði fram hendurnar og
bauð mig velkomna næstuni ótrúlega
líkt og faðir hennar hafði gert.
Hún kyssti mig hlýlega og lagði
handlegginn um axlir minar og þrýsti
mér að sér. Hún var það miklu hærri en
ég að hún gat þetta án nokkurra
erfiðleika. „Ég vissi að þetta vurst þú.
Joanna."sagði hún. „Eg vissi það."
Áður en ég náði að spyrja hana hvað
hún ætti við með þessu var hún búin að
teyma mig inn i húsið. gegnum litla for
stofu og inn í stórt hol. en þaðtin lá
breiður stigi upp.
„Fylgdu frænku þinni upp i herbergið
sitt. meðan ég næ i töskuna hennar út i
bil. Ég kem svo upp mcð hana." sagði
frændi rninn við Vivien.
Framhald í næsta bladi.
GRENSASVEGI 11 — SIMI 37688
Eftlr lokun: Símsvari 37688
Leigium út: LADA TOPAZ — LADA
NIVA SPORT —GALANTSTATION
VOLKSWAGEN
10. tbl. Víkan 29