Vikan - 27.03.1980, Blaðsíða 62

Pósturinn
Ég er hroðalega
óhamingjusöm .
. . og svo er ég
hrifin af strák í
þokkabót
Kæri Póstur!
Ég er hroðalega óhamingju-
söm og óska oft eftir því aö ég
heföi aldrei fæðst. Ég held að
þú sért sá eini sem ég get snúið
mér til.
Mamma og pabbi eru
brjáluð. Ég fer sjaldan út en
samt eru þau brjáluð. Þau
segja að égfari alltaf eitthvað
annað en ég fer.
Svo er ég hriftn af strák í
þokkabót og ég held að það sé
vonlaus ást.
Hann daðrar við allar stelpur
og alla stráka i skólanum
(næstum alla). Hann fer á öll
böll og diskótek og ég reyni að
fara bara til að sjá hann.
Einu sinni fyrir sirka 2
mánuðum var ég að ganga á
einum af mörgum göngum
skólans, er ég sá allt í einu
þennan strák. Hann tók eftir
mér og það var eins og hann
vœri að bíða þegar hann
stoppaði. Og um leið og ég
ællaðifram hjá leit hann beint í
augun á mér og við horfðumst
í augu í sirka 7-8 sekúndur. en
þá hélt ég áfram eldrauð í
framan. Hann hélt á eftir mér
en stoppaði svo hjá öðrum
krökkum. Stundum þegar hann
er að tala við aðrar stelpur og
ég geng fram hjá þeim
eldroðnar hann en hann hefur
aldrei talað við mig eina.
Stundum finnst mér eins og
hann horfi á mig. í febrúar í
fyrra gekk hann alltaf beina
leið heim til sín, hann á heima
í sömu götu og skólinn stendur
við, en í ár gengur hann eftir
annarri götu þar sem ég geng
niður eftir og þar beygir hann
og lendir á götunni sem skólinn
stendur við.
Get ég af þessu haft von um
að hann sé soldið hrifinn af
mér?
Ein ástfangin.
Ertu nú alveg viss um að
veröldin sé aldeilis alveg
ómöguleg, þú hroðalega
óhamingjusöm og foreldrar þínir
alveg brjálaðir? Gæti ekki verið
að eitthvað af þessu eigi rót sína
að rekja til þess að þú ert á þeim
aldri sem veldur ýmsum
tilfinningalegum breytingum?
Því ertu annað veifið í hræðilega
slæmu skapi og gerir foreldrum
þínum lífið leitt og svo á næsta
andartaki er allt svo yfir-
þyrmandi ágætt og þú hefur
löngu gleymt því sem var að
angra þig í það sinnið. Þetta er
mjög eðlilegt og gengur yfir
innan skamms og þá finnst þér
erfitt að skilja hvað í veröldinni
þú fannst foreldrum þínum til
foráttu.
Samkvæmt lýsingu þinni á
framkomu stráksins (sem var
bara nokkuð nákvæm) ertu nú
ekki alveg vonlaus um að hann
hafi einhvern áhuga á þér líka.
Þú ættir að bíða og sjá hvað
setur og reyna að koma þér í
kynni við hann með einhverjum
ráðum. Þar gæti til dæmis
komið að gagni að þekkja stelpu,
sem þekkir stelpu, sem þekkir
strák, sem þekkir hann . . . eða
eitthvað tilsvarandi. En á meðan
getur þú skemmt þér við að láta
þig dreyma um hann og það er í
mörgum tilvikum miklu
skemmtilegra en náin kynni, því
fjarlægðin gerir fjöllin blá og
mennina mikla.
Blað á Jövu
með pennavina-
dálki
Elsku góði, besti Póstur!
Þú verður bara að birla
þelta bréf. Égfékk bréf frá
stelpu í Indónesíu en hún
gleymdi að skrifa mér heimilis-
fangið sitt. Veist þú um
eitthvert blað í Indónesíu, á
Jövu, sem hefur svona þátt
eins og þú? Éf þú veist um það
viltu þá vinsamlegast birta
heimilisfangið svo ég geti
skrifað þangað og hún mun þá
vonandi lesa það.
Jæja, ég sendi þér fyrirfram
þakkir.
Ntnna
Því miður, nú er Pósturinn
alveg mát. Þú getur reynt að
skrifa International Youth
Service, Turku, Finland, og
biðja um hjálp þaðan. Og svo
gætirðu reyndar einnig reynt að
skrifa einhverju blaði á Jövu og
gefið því nafn eins og Daily
News, newspaper. Java, eða
annað álika og hver veit nema
það kærnist til skila. Ef lesendur
geta frætt okkur eitthvað meira
um þetta efni eru allar ábending-
ar vel þegnar.
Gæti ég fengið
að sofa í friðif
Halló Póstur!
Ég er hérna með smávanda-
málfyrir þig að leysa. Ég bý í
blokk og það er strákur sem
býr í sama stigagangi og ég og
hann spilar á bassagítar. Hann
spilar á hann daginn út og
daginn inn .s vo ég er alveg að
brjálast af því. Hann kann ekki
neitt að spila nema 5 takta,
auðvitað spilar hann þá ekki
nema þessa 5 takta. Ég get
ekki sagt honum að hætta að
spilafyrren klukkan II. Það
stendur í húslögunum að það
megi ekki vera hávaði eftir
klukkan II.
Ég ætla að nefna hérna fyrir
þig smádæmi sem kom fyrir.
Ég var búin að vera lengi t
skólanum þennan dag. Þegar
ég kom heim fór ég að læra og
svo beint á handboltaæfingu.
Þegar ég kom heim þaðan var
klukkan að ganga 10. Ég var
mjög þreytt, svo ég fór strax að
sofa. Klukkan eitthvað um II
vaknaði ég við lætin í
stráknum en nennti ekki fram
úr rúminu til þess að segja
stráknum að hætta að spila svo
ég reyndi að sofna aftur. Það
gat ég ekki fyrr en um tólf-
leytið, þá hætti hann loksins að
spila.
Svo það er spurningin, hvað
á ég að gera?
Svo er annað. I skólanum sit
ég við hliðina á stelpu sem
segir ekki nema eitt orð á
mánuði. Hvað á ég að gera til
þess að hressa hana upp?