Vikan - 27.03.1980, Blaðsíða 27

ótakmarkað magn af kaffi hingað til
lands. Það kann ýmsum að þykja fífla-
iegt að verið sé að fara fram á löggjöf
um innflutning á kaffi, en það breytir
engu um það að kaffi er fíkniefni og
meira að segja langútbreiddasta fíkni-
efnið hérlendis og víða annars staðar.
— Má ekki bjóða þér einn bolla? spyr
Þorsteinn, og áður en hann hellir i
bollana skimar hann út um gluggann til
að athuga hvort nokkrir lögregluþjónar
Persónulega skil ég ekki i því að það
komi nokkrum kjafti við þó ég kjósi
frekar að neyta kannabisefna heima hjá
mér i hópi góðra kunningja í stað þess að
væflast kófdrukkinn um í Hollywood
eins og svo margir gera kvöld eftir kvöld.
Svo lengi sem ég stend mína pligt get ég
ekki séð að öðrum komi þetta við. Mig
hefur aldrei vantað í vinnu vegna fikni-
efnaneyslu.
Þorsteinn segir að það sé staðreynd að
talin þau hvað viðkomandi verða rólegir
og „passívir”. Þeir sem neyta kannabis-
efna tala og hugsa mikið um hlutina en
oftast verður minna úr framkvæmdum.
En þarna skiptir ákaflega miklu máli að
þjóðfélagsaðstæður neytenda séu teknar
inn í dæmið. 1 þjóðfélagi okkar, þar sem
lifsgæðakapphlaupið er aðaldriffjöðrin.
gefast fólki fá tækifæri til að setjast
niður og vera i vimu. Menn verða að
gera svo vel að vera i vinnu upp á hvern
Þegar svo er komið að um 40 þúsund
íslendingar hafa reynt kannabisefni og
7-8 þúsund manns eru taldir virkir
neytendur þá er timi til kominn að
hugað sé að ófullkomnum lögum. En
tíðarandinn er okkur ekki í hag. Sem
dæmi get ég nefnt að þegar Helgi
Helgason, fréttamaður hjá sjónvarpinu.
var að undirbúa Kastljósþátt, sem fjalla
átti um eiturlyf hérlendis, þá hafði hann
samband við mig og fór þess á leit að ég
Er það ekki einkamál hvers og eins hvað hann gerir heima i stofu hjá sér?
séu í grenndinni. Eftir að hafa leitað af
sér allan grun hellir hann i bollana og
heldur svo áfram:
— Aðalmálið er að mér þykir
k^nnabisplantan falleg og ég vil fá að
raskta hana i friði. Ef mér síðan dytti i
hug að reykja hana að ræktun lokinni þá
get ég ekki séð að það komi neinum við
nema mér sjálfum. Vafalaust er einhver
áhætta því samfara en ég held að sú
áhætta hljóti að vera innan þess ramma
þar sem maður sjálfur ákveður hvort
maður taki áhættuna. Á nákvæmlega
sama hátt og maður tekur áhættuna sem
fylgir þvi að fara út í mjólkurbúð þvi
vitaskuld gæti maður fengið Boeing 727
i hausinn. Fólk verður að gera það upp
við sjálft sig hvort það tekur þá áhættu
sem fylgir neyslu kannabisefna. áhættu
sem enn er ekki Ijóst hver er og hefur
málið þó mikið verið rannsakað.
fikniefni séu komin hingað til lands —
og að þau muni halda áfram að vera hér.
Þess vegna vill SELF m.a. beita sér fyrir
því að neyslumynstrinu verði breytt
þannig að fólk noti frekar kannabisefni
heldur en pillur og alls kyns önnur eitur
efni. Á sama hátt finnst þeim að neyslu-
mynstri á áfengi eigi að beina yfir á öl.
Þetta eru hliðstæður, segir Þorsteinn.
— En neysla fikniefna er neikvæð i
sjálfu sér, eruð þið ekki sammála því?
„í lífsgæðakapp-
hlaupinu gefast fólki
ákaflega fá tækifæri
til að setjast niður
og vera í vímu."
— Enn sem komið er hafa neikvæð-
ustu áhrif af kannabisneyslu á fólk verið
einasta dag til þess að geta borgað
skattinn, dýra bensínið, ibúðina og yfir-
leitt til að geta haft það gott, eins og
kallað er. Vestræn samfélög eru þannig
uppbyggð að þau verðlauna fyrir frekju
og yfirgangssemi þannig að i slikum
löndum er hlutskipti kannabisneyt-
andans allt annað en t.d. á Jamaíka eða í
Tyrklandi. Við í SELF mælumst ekki til
þess að nokkur maður fari að nota fikni
efni, og þá eru meðtalin efni eins og
kaffi, tóbak og áfengi, sér til góðs. En ef
samtök okkar geta komið af stað
vitrænum skoðanaskiptum um þessi
mál, þar sem gengið verður út frá
visindalegum forsendum en ekki ein-
hverjum vafasömum hugdettum, þá er
betur af stað farið en heima setið. Okkur
finnst ekki réttlátt að refsing fyrir brot á
fikniefnalöggjöfinni sé meira mann-
skemmandi en neysla efnisins sjálfs.
útvegaði honum dópista sem hægt væri
að ræða við í þættinum. Ég brást skjótt
og vel við og útvegaði honum einn
félagsmann í samtökum okkar sem
neytir kannabisefna að staðaldri og
lætur þar við sitja. En það fannst þeim
ekki nógu krassandi hjá sjónvarpinu
þannig að þeir fór niður á Klepp og
fengu þar viðtal við pillusjúkling. Ég
hefði gjarnan viljað fá að leggja orð í
belg í þætti þessum en fékk það ekki.
Enda gekk fréttamaðurinn og stjórn-
andinn allan timann út frá þvi að
kannabisefni væru í sama flokki og
önnur miklu sterkari og hættulegri efni.
Þó var ekkert minnst á kaffi í þætti
þessum.
— Hefur þú ekkert orðið fyrir áreitni
samborgara þinna eftir að þú gerðist
opinber baráttumaður fyrir breyttum
fíkniefnalögum?
13. tbl. ViKan 27