Vikan - 05.02.1981, Qupperneq 46

Guðmundur Ármann að verki i vinnustofu sinni. Ljösm. Gunnar Jönasson.
""" .........1
Síðastliðinn mánuda.g hófst Handíða- og myndlistarskól-
á Mokka sýning myndlistar- anum undanfarna þrjá vetur.
manns, sem ekki hefur áður Á sýningunni eru 21 mynd,
sýnt eftir sig verk opinber- flestar síðan í ár. Plestar
lega. Þarna er um að ræða 18 þeirra eru tuschmyndir, en
ára pilt, Guðmund Ármann fjórar eru glerþrykk.
Sigurjónsson, sem starfar nú Sýningin verður opin alls
sem prentmyndanemi. Hann í hálfan mánuð. Allar myndir
hefur stundað kvöldnám í á sýningunni eru til sölu.
Þaaai mynd birtist i ÞJöðviljanum, þógar Guðmundur opnaði fyratu aýningu
sina, en það var i Mokkakaffi órið 1961. Nú opnar hann sýningu ósamt
Sigurði Þöri Sigurðssyni að Kjarvalsstöðum 7. febrúar.
frístundamálari. Hann sótti á sínum
tíma námskeið hjá Þorvaldi Skúlasyni.
Sunnudagar voru stórir dagar hjá pabba.
Þá settist hann inn í stofu með striga,
pensla og liti. Hann sat á borðstofustól
og notaði annan sem staffelí. Ég man
hvað hann var hamingjusamur þarna í
stofunni.
Hvenær fórstu sjálfur að gera
myndir?
Mér voru gefnar sígildar sögur með
teikningum, svo sem Vilhjálmur Tell og
Gulleyjan. Mér þóttu myndirnar i
þessum bókum mjög fallegar og fór að
teikna eftir þeim, en stærri í forminu.
Eitt sinn kom heimilisvinur i heimsókn.
Hann sá hjá mér myndirnar og keypti
eina þeirra á 500 krónur sem voru miklir
peningar í þá daga og eru reyndar i dag.
Þetta var mikil upplyfting fyrir mig, en
ég var þá 11 eða 12 ára. Fimmhundruð-
kallinn var að sjálfsögðu lagður á banka.
Hóf nám í Rafgraf
Eitt sinn var ég sendill í prent-
smiðjunni Eddu. Sendlapabbinn þar var
Snær Jóhannesson og hann hvatti mig
mjög til að teikna. Ég teiknaði hann og
fleiri, en Jón Svan, sem nú rekur Svans-
prent, var setjari í Eddu á þessum árum.
Svo er það árum seinna að það atvik
skeður sem varð vendipunktur í lifi
mínu. Jón Svan hringir heim og spyr
hvort ég vilji ekki læra prentmyndagerð.
Hann var þá orðinn prentsmiðjustjóri
hjá Hilmi hf., og þá vantaði lærling í
prentmyndagerðina Rafgraf. Og það
verður úr að ég fer að læra prentmynda-
gerð og lýk námi í því fagi.
Teiknikennarinn minn í Iðnskólanum
var Eggert Guðmundsson listmálari,
elskulegur maður. Hann hvatti mig til
að fara i Handíða- og myndlistaskólann.
Ég hóf því nám í kvöldskóla Handíða-
og myndlistaskólans, en hætti ekki við
prentmyndagerðarnámið. Ég var í
sjöunda himni yfir að hafa komist i það
nám. Reyndar var ég1 alltaf að stelast til
að teikna i vinnutímanum, skera i sink
og edsa, en meistarinn minn, Þorsteinn
Oddsson, sagði aldrei orð við þvi, enda
fráþær öðlingsmaður.
Gísli hafði rótt fyrir sér
Mig langaði mjög til að gera forsíður á
Vikuna (hún var prentuð í Hilmi og
Rafgraf gerði myndamótin fyrir blaðið).
Ég rembdist við að gera forsiður og fór
með þær til Gísla Sigurðssonar þáver-
andi ritstjóra. Honum leist ekkert á
þessar myndir mínar, en tók mér mjög
vel. Hann eyddi löngum tíma í að sýna
mér myndir eftir Kurt Ard. Gísli sagðist
mundu taka af mér forsíðu þegar ég væri
4ö ViKan 6. tbl.