Vikan - 03.02.1983, Blaðsíða 44

Breidd
Boraðar og snittaðar fyrir
— skrúfaða skafla (3/8“) —

notiö ferðarinnar, jafnvel þótt ég
heföi ekki veriö gagntekin þeim
ótta og kvíöa, sem návist Sloans
olli mér. Víst vorum viö betur
varin gegn vindinum og kuldanum
en í stólalyftunni, en brattinn var
miklu meiri hérna megin. Vagn-
inn hékk á einum krók neöan í
kaðlinum, hann sveiflaðist og
rykktist tU, og í hvert skipti sem
rofaði til í skýjunum grillti í
svellaða hamra óhugnanlega
langt fyrir neðan okkur. Eg fann
til innilokunarkenndar og ógleði.
Sloan þagði. Hann hélt aðeins
um handlegg mér og brosti við
mér, hvort tveggja með valds-
mannsbrag. Eg leitaöi í huga mér
að einhverju á þýsku, sem ég gæti
sagt við vagnstjórann eða skíða-
mennina tvo, en kunnáttuna brast
algjörlega.
Skyndilega kom hnykkur á
vagninn, og hann stansaði. Viö
misstum öll jafnvægiö og gripum
eftir handfestu. Annar mannanna
sneri sér við til aö segja eitthvað
við vagnstjórann. Hann var
ungur, mjög stórvaxinn með
mikið alskegg. Ég fann, að ég
hafði séð hann einhvers staðar
áður.
Félagi hans sneri sér einnig við,
og sem snöggvast störöum viö
vantrúuö hvort á annað.
Og ég, sem hafði sagt þessum
manni, að ég vildi aldrei sjá hann
framar! Þessa stundina gat ég
varla hugsað mér nokkurn, sem
ég hefði orðið fegnari aö sjá. Hefði
Sloan ekki haldið slíku heljartaki
um handlegg mér, hefði ég
hlaupið þvert yfir vagninn og hent
mér um hálsinn á Stephen Marsh.
— Nei, halló, Kate!
Hann var sýnilega ekki meira
en svo viss um, hvernig ég kynni
að taka kveðju hans, en geislandi
bros mitt sagði honum áreiðan-
lega meira en orð. Hann kinkaði
kolli til fylgdarmanns míns. — Er
konan þín ennþá lasin, Sloan?
Sloan losaði lítillega takiö um
handlegg mér, meðan hann
reyndi að spinna upp trúlega sögu
til skýringar á því, hvers vegna
við vorum hér tvö saman langt frá
Kirchwald og elskulegri eiginkonu
hans. Eg notaði tækifærið og
losaði mig úr greip hans og færði
mig fjær honum, en hann stakk
hendinni í vasa sinn og sendi mér
aðvarandi augnaráö. I gleði minni
yfir að sjá Stephen hafði ég
næstum gleymt því, að Sloan var
með byssu.
Stephen tók útskýringar Sloans
góðar og gildar, þótt í hæpnasta
lagi væru. Hann kynnti félaga
sinn, Christoph, og kvartaði því
næst yfir veðrinu, sem sett hafði
strik í áætlanir þeirra með daginn.
— Eruð þiö á leiðinni til Kirch-
Framhaldssaga
Eg þurfti ekki að skoða hana
gaumgæfilega. Eg vissi strax, að
þetta var húfa Brunos.
Sextándi kafli
Sloan hlýtur að hafa séð
skelfingarsvipinn á mér, því hann
yppti öxlum og sagði:—Hafðu
engar áhyggjur, Ulrich lætur
ekkert koma fyrir hann, hann er
mér of mikils viröi til þess að ég
geti séð af honum strax. Farðu
samt ekki að taka upp á neinu í
vagninum á leiöinni, því ég get
ekki ábyrgst geröir Ulrichs, ef
hann verður tortrygginn. Auk þess
tryði þér hvort eð er enginn, þótt
þú reyndir einhverjar kúnstir.
Vagninn var næstum tómur.
Aðeins tveir menn stóðu fremst í
honum, héldu um skíðin sín og
spjölluðu saman á þýsku um leið
og þeir störðu hnuggnir á skýin,
sem spillt höfðu fyrir þeim
deginum. Sloan tók sér stöðu við
hlið mér aftast í vagninum, eins
langt frá þeim og unnt var. Við
dyrnar stóð starfsmaður í
einkennisbúningi, og þar var sími,
sem hringdi rétt áður en vagninn
rann af stað.
Eg efast um, að ég hefði getað
XEyjolfur Isolfsson
hannar nýja gerð af skeifum
„Ástundarskeifur”
Pottaö
Göt
sem fjaörirnar
falla í
Teinn
8 mm x 20mm
Teinn
heldur fullri
breidd á hæl
Pottaö
— Pottað
Fáanlegar meö uppslætti, ópottaðar. (En uppsláttur
styður viö fjaðrir og eykur endingu « e fe
járningarinnar.)
Þrjár gerðir af skrúfuöum sköflum (3/8“).
rSTUíiD
I CMm m SERVERSLUN
rl n HESTAMANNSINS
| h Háaleitisbraut 68 Austurver
' I I Simi 8-42-40
og umboðsmenn um allt land.
44 VtKan 5. tbl.