Vikan - 07.02.1985, Page 38

Kynlíf erlendis
I
Söngkona á diskótekinu í Moskvuhótelinu Túrist bregður fyrir sig berum fót-
unum — það er í lagi, áhorfendur eru flestir sterkefnaðir túristar frá útlandinu.
Unga fólkið í Sovét
sækir í sig veðrið í kyn-
lífsmálum — þrátt fyrir
að gamaldags tepru-
skapur sé enn eins og
stormur í fangið.
Þaö var farin kröfuganga nak-
inna karla og kvenna í Moskvu.
Margir báru blóm — eöa kröfu-
spjöld áletruð „ást, ást” eöa
„niöur með falska blygöun”. Veg-
farendur skemmtu sér viö aö
horfa á, sumir fækkuöu meira að
segja fötum og gengu til liðs við
kröfugerðarmenn.
Um sinn var lögreglan ráðþrota
en flýtti sér svo aö skipuleggja
aöra kröfugöngu „hneykslaöra”
verkamanna. Striplingarnir lutu í
lægra haldi og flúöu af götunum,
ríkisvaldið muldi kröfuspjöldin
undir leöurstígvélum.
Eftir byltinguna var allt gildis-
mat gamla þjóöfélagsskipulagsins
dregið í efa og þaö upphófst mikil
Jörfagleöi. En tímabili frjálsra
ásta í Sovétríkjunum lauk með
allsberum göngum í Moskvu,
Leningrad, Sevastópól og Odessu
fimm árum síöar, þaö er að segja
1922.
Enn gilda í Sovét varnaðarorð
Leníns frá þessum árum: „Kyn-
lífsöfgar eru dæmigeröir fyrir
afturhaldiö. Viö þurfum á fólki aö
halda sem hagar sér eðlilega.
Taumlaust kynlíf er borgaralegt
fyrirbæri.” Sökum þess að ríkið
hefur ekki tök á aö kíkja undir
sængina hjá sérhverju pari hefur
kynlíf veriö látið liggja í þagnar-
gildi í rúmlega 60 ár í Sovét.
En á síðustu árum hafa menn
verið að átta sig á því aö þetta get-
ur ekki gengiö, þögn og ekkert um-
tal ýtir undir fávisku og fordóma.
I viðtali viö Moskvublaðiö
Sovétskaja Rossíja gerði
sovéski félagsfræðiprófessorinn
I.S. Kon þessa vanþekkingu í kyn-
lífsmálum aö umtalsefni: „. . .
mörg ung hjón vita ekki einu sinni
um grundvallaratriði í sambandi
við líkamsstarfsemina. Þaö er
tímabært að kennarar, rithöfund-
ar og meö varfærni einnig fjöl-
miðlar hjálpi til viö aö ráöa bót á
þessum vanda.”
Kannanir hafa sýnt aö einungis
þriðjungur mæöra í Leningrad
sögðust upplýsa börn sín um kyn-
líf. Sömu sögu er að segja um skól-
ana, þegar kenna skal „Heilsu-
fræöi og mannamein”. Fjórtán
ára unglingar fá þetta upp í hend-
urnar í 8. bekk: „Svo sem menn
vita er meiri munur á fullorðnum
karli og konu en á pilti og stúlku.”
Nánari upplýsingar um getnaðar-
varnir, fóstureyðingar, sjálfsþæg-
ingu og kynhverfu er ekki auðvelt
að fá. I læknisfræðibókum eru
ekki einu sinni myndir af kyn-
færum.
Þeir sem hafa vit á aö sækjast
eftir getnaöarvörnum geta reynt
ungverskar „pillur”, sem kosta
aðeins rúblu en fást á hinn bóginn
ekki nema stundum. Ekki fæst
heldur nóg af innfluttum indversk-
um smokkum sem þykja mun
betri en rússnesku „gúmmí-
sokkamir”. Þrautalendingin
virðist oft vera fóstureyöing, þær
eru löglegar, ókeypis og tíðari en
fæðingar.
„Vanþekking og fáviska í kyn-
lífsmálum hefur orsakað sæg af
harmleikjum og hafsjó af tárum,”
var fullyrt í blaðinu
Komsómolskaja Pravda fyrir tíu
árum. Meirihluti lesenda blaðsins
er ungt fólk og stjómendur þess
ákváðu, af hugrekki miklu, að
hefja göngu lesendaþáttar (eins
og Póstsins í Vikunni) sem hét
Hann og hún. En strax eftir fyrsta
flóðið af lesendabréfum, þar sem
þúsundir unglinga tjáðu kvíða
sinn og áhyggjur, var hætt við
þennan lesendaþátt.
Þrátt fyrir þetta slæma ástand í
fræðslumálum hefur á síðustu ár-
um orðið vart við greinilega breyt-
ingu á hegðun fólks á almanna-
færi. I trássi við opinberar for-
skriftir kyssast ung pör nú á göt-
um úti, kela í skemmtigörðum eða
(að vetri til) í símaklefum. í kvik-
myndahúsum er oftast meira um
að vera á öftustu bekkjunum en á
tjaldinu, með undantekningum þó
eins og meðfylgjandi mynd gefur
til kynna.
38 Vlkan b. tbl.