Vikan - 17.09.1987, Page 59

Hávaðinn er œrandi. Ahorfendurnir nœst bílnum halda fyrir eyrun en öryggishjálmurinn hlífir
eyrum bílstjórans. Hann spennir öryggisbeltið, setur í gír og ekur rólega að brautarendanum.
Innréttingin í bílnum er íburðarlaus og ólík því sem gengur og gerist í fólksbílum; aðeins fáein-
ir mœlar og takkar, þunn álklœðning milli bílstjórans og vélarhússins, auk veltigrindarinnar sem
kemur í veg fyrir að bíllinn leggist saman ef hann veltur á hliðina.
„Upphaflega var Kvartmíluklúbburinn stofnaður út frá því að menn voru að leika sér á göt-
unni. Þeir voru tveir að spyrna uppi á Geithálsi þegar lögreglan tók þá. Það var farið með
þá niður á lögreglustöð og þar upphófst umræða um að koma þessum spyrnum inn á lokað
svæði. í framhaldi af þessu var efnt til stofnfundar í troðfullu Laugarásbíói, en markmið klúbbs-
ins var að koma upp aðstöðu þar sem menn gætu spyrnt löglega, hættulaust og í friði.“ Þetta
gerðist fyrir einum tólf árum en það er Bjarni Bjarnason, núverandi formaður Kvartmíluklúbbs-
ins, sem hefur orðið. Vikan hefur fengið hann til að spjalla um klúbbinn, spyrnur, bíla og
sitthvað fleira sem tengist þessari vinsælu akstursíþrótt. Fyrst berst talið að sögu Kvartmílu-
klúbbsins. „Fljótlega eftir stofnunina fengum við afhent svæði uppi á Geithálsi en brátt kom í
ljós að jarðvegurinn þar var mjög óhentugur. Það hefði þurft óhemjumikla undirvinnu til að
útbúa braut á þessum stað og slíkt hefði kostað milljónir. Endirinn varð sá að við fengum svæði
„Það er ekki eftir neinu að bíða. Bensíngjöfin er stigin og hjólin fara að snúast."
38. TBL VIKAN 59