Vikan - 27.07.1989, Side 25

ÞJOÐHATIÐ
LJÚSM.: GUNNLAUGUR RÖGNVALDSSON
stiga hita, svo mikið var í húfl að missa
ekki af ballinu. Hún æfði handbolta á þess-
um árum og viku fyrir þjóðhátíð hittust
þær stöllur til að hefta saman barmmerki
sem gilti sem aðgöngumiði í Dalinn. Á
kvöldin hjálpuðu þær svo til við að mála og
skreyta og var oft glatt á hjalla. Gísli lagði
líka hönd á plóginn eins og svo margir
aðrir.
Þau minnast bæði veitingatjaldsins
gamla með söknuði.
„Eitt af því fyrsta sem maður gerði eftir
að komið var í Dalinn var að kíkja upp í
tjald og sjá Oddgeir, Ása og félaga flytja
þjóðhátíðarlagið og fá sér kaffi og kökur á
eftir.“ Nú er eingöngu seldur skyndibiti
þar. Þá var selt sérstaklega inn á danspall-
ana og var hátt vírnet umhverfis þá. Eng-
inn komst inn nema að borga dyravörðun-
um. „Maður varð að bjóða dömu með sér
á pallinn — hún var vandlega valin því
þetta þótti svaka „splæs“,“ segir Gísli og
glottir til Baddýjar.
Já, það er greinilegt að þau hjónin eiga
margar ljúfar minningar frá þjóðhátíðinni
og þær eiga eftir að ýlja þeim um ókomin
ár því ef á heildina er litið eru björtu hlið-
arnar auðvitað mun fleiri og ofar í hugan-
um en þær dökku.
Þjóðhátíð Vestmannaeyja er 115 ára á
þessu ári. Greinilegt er að halda þarf fast í
gamlar hefðir og forða henni frá því að
verða að „tískufyrirbrigði" til þess að
ævintýraljóminn og hin margrómaða
sérstaða hennar dofhi ekki.
Stemmning, eftirvænting og vellíðan í
Herjólfsdal eftir að kveikt hefur verið í
brennunni og kynjabirtu bregður um hlíð-
ar og tinda er hið óskilgreinanlega. Þetta
er sú eilífa minning um þjóðhátíð sem Vest-
mannaeyingar hafa reynt að lýsa og lofa en
aldrei tekist. Oddgeir heitinn orti:
Ljósin kvikna, brennur bál,
bjarma slœr á grund.
Ennþá fagnar sérhver sál
sœlum endurfund.
Heimildir: Sigfús M. Johnsen: „Saga Vestmannaeyja.” Isa-
fold 1946. Þjóðhátíðarblað Vestmannaeyja 1977 - 1988 og
viðtal viö Bjarnýju Erlendsdóttur og Gísla Grímsson.
1974: „Ó gamla gatan mín...“ þar gerast 1987: Menn tjalda því sem til er, svo sem
oft ævintýr ólík þeim sem gerast á götum hjólhýsum ef ekki vill betur.
borgarinnar.
1982: „Veitingatjaldið góða“ kaffi, kökur
og spjall undir líflegum undirleik.
1980: „Bjartar vonir vakna...“ Brekku-
söngur er algeng sjón í brekkunni eftir
að skyggja tekur.
1973 og 1978: Þjóðhátíðarbakkelsið stendur alltaf fyrir sínu.
15. TBL. 1989 VIKAN 25
Gísli slær gítarinn af miklum móð enda
söngmaður mikill.
I Á þjóðhátíð er eitthvað fyrir alla, hér er
Baddý með bamabam sitt á bama-
skemmtun.