Vikan - 27.07.1989, Blaðsíða 28

Ræðusmlld Adolfs Hider á
sér enga samsvörun í sögu
stjórnmálanna. Með blæ-
brigðaríkum hljómi og hrynj-
andi raddarinnar og listrænu
samspili handa og líkams-
iireyfingar tókst honum að
spila á viðkvæma strengi til-
flnninganna og túlka dýpstu
og leyndustu þrár fjöldans.
Hermann Rauschning sagði
um áhrifamátt Adolfs Hitler:
„Það er trumba seiðmannsins
sem glymur í kringum Hitler.
Andadýrkun, töfrar og tyll-
ingsdansar Asíu- og Afríku-
þjóða eru þelr þættir sem eru
uppistaðan í dulmætti hans.
Hin frumstæða villimennska
hefur vaðið inn t heim vest-
rænnar menningar."
Merki Thulefélagsins árið
1919.
Vitað er að Adolf Hitler kynnti sér ítarlega rúnir og goðafræði
germanskra þjóða. Rúnakerfið hér að ofan var mikilvægur
þáttur í starfsemi Eddu-félagsins, en það var ein af mörgum
galdrareglum Þjóðverja.
Bæjaralands. Þessi landamæra-
bær hafði orð á sér fyrir að
vera vagga frægustu miðla
Þýskalands. Þýska sálarrann-
sóknarfélagið sótti miðla sína
til feðingarbæjar Hitlers og er
talið að einn þeirra hafi meira
að segja verið frændi Hitlers.
Margt hefúr verið rætt og ritað
um ræðumennsku Hitlers og
þykir það stundum með fá-
dæmum hvílíku áhrifavaldi
hann gat náð yfir áheyrendum
sínum. Margir teija að sefjun-
ar- eða dáleiðslumáttur hans
hafi átt rætur að rekja til mið-
ilsgáfu, sem Hitler átti að búa
yfir í ríkum mæli. Miðilshæfi-
leikinn gerði honum kleift að
túlka leyndustu tilfinningar og
kenndir áheyrenda sinna og
segja það helst sem þeir vildu
heyra. Þegar æsingaræður Hitl-
ers voru í hámarki hafði hann
stundum náð slíku tangarhaldi
á mannsöfhuðinum að hann
fylgdi hreyfingum Hitlers eftir
í hvívetna. í hvert sinn sem
Hitler sveigðist í tiltekna átt
sveigðust fúndarmenn með
honum og þegar hann hallaði
sér fram hölluðu fundarmenn
sér einnig fram. Við lok
ræðunnar sátu þeir síðan ýmist
hljóðir í óttablandinni lotn-
ingu eða stóðu öskrandi í æðis-
gengnum fagnaðarlátum. Fyrir
kom að fúndargestir gátu ekki
afborið ástríðuhitann og féllu
hreinlega í ómegin.
Hermann Rauschning, höf-
undur bókarinnar Hitler talar,
var í aðstöðu til að fylgjast
náið með Foringjanum. Hann
var sannfærður um að Hitier
væri haldinn öflum utan hans
sjálfs, djöfúllegum öflum, sem
gæddu hann yfirnáttúrulegum
krafti. Rauschning sagði meðal
annars: „Maður kemst ekki hjá
því að hugsa um Hitler sem
miðil. Hæfileikar miðilsins
koma persónuleika hans sjálfs
ekkert við. Þeir berast honum
utan að. Þeir ná valdi á miðlin-
um. Á sama hátt virðist ótví-
rætt að dularfúll öfl nái tökum
á Hitler, einhverjir óhugnan-
legir kynngikraftar, sem gera
menn að verkferi í hendi
hans.“ Kenningar þess efnis að
Adolf Hitler hafi starfað nánum
tengslum við einhverja ósýni-
lega meistara hafa skotið upp
kollinum öðru hvoru. Sagn-
fræðingar hafa átt erfitt með
kyngja þeirri staðreynd að sá
maður sem hefur haft hve
mest áhrif á gang mannkyns-
sögurnar á þessar öld skuli hafi
dufiað í göldrum og öðrum
hjáffæðum liðinna alda. Þeir
sem rannsaka ævi Hitlers
hleypidómalaust komast hins
vegar ekki hjá því að viður-
kenna að töffar og dulræn
reynsla gegndu mikilvægu
hlutverki í hugarheimi Hitlers.
Samstarf nasista
og tíbetskra lama
Á fyrstu árum Nasistaflokks-
ins voru sendir út leiðangar til
Tíbet til þess að nema hin
leyndu ffæði lamatrúarmanna.
Slíkar ferðir voru farnar með
jöfnu millibili allt ffam til árs-
ins 1943. Heimsóknirnar voru
gagnkvæmar því brátt hófú
hindúar og tíbetskir lamar að
flytja til Múnchen og Berlínar.
Meðal þeirra var lami, sem
nefndur var „maðurinn með
grænu glófana". Hann var
forspár og sagan segir að hann
hafi skyggnst inn í framtíðina
fyrir háttsetta leiðtoga nasista-
flokksins. Hitler átti einnig að
hafa leitað til hans með góðum
árangri. Þegar sovéskir her-
menn réðust inn í Berlín í lok
seinni heimsstyrjaldar fúndu
þeir í valnum um þúsund lík
Asíumanna í þýskum her-
mannabúningum. Engin opin-
ber skýring hefur fengist á
þessu kostulega fyrirbrigði.
Það sem bjó að baki hinnar
sérstæðu samvinnu nasista og
tíbetskra munka var sú trú að í
Tíbet hefði aðsetur „Konungur
óttans“. Þar áttu jafnffamt að
vera andlegar aflstöðvar sem
gera átti Þjóðverjum fært að ná
heimsyfirráðum og verða upp-
eldisstöð komandi kynflokks
ofúrmenna. Tíbetmunkarnir
voru sannferðir um að þeim
væri ætlað í samvinnu við nas-
ista að ryðja ofúrmönnunum
braut og koma á fót andlegu
ríki, sem vara skyldi í þúsund
ár. Þessar kynlegu hugmyndir
voru hluti af launheigum
Thulefélagsins, en meðlimir
þess voru meðal fyrstu og á-
köfústu stuðningsmanna Hitl-
ers.
Lærifaðir
Adolfs Hitler
Dietrich Eckart var með at-
kvæðamestu leiðtogum Thule-
félagsins. Hann hefur af mörg-
um verið nefndur andlegur
lærifaðir Hitlers. Hitler mat
Eckart mikils og sem dæmi um
það má nefina að hann tileink-
aði honum lokakaflann í Mein
Kampf. En þar segir Hitler:
„Meðal þessarar hetja vil ég
einnig telja einn þann besta,
sem helgaði líf sitt vakningu
þjóðarinnar í Ijóðum, hugsun-
um og loks í verki: DIETRICH
ECKART.“ Þegar Hitler var
kominn til valda sagði hann
einnig um Eckart: „Hann lýsti
okkur eins og pólstjarnan. Mér
finnst það sárara en tárum taki
að Dietrich Eckhart skyldi ekki
upplifa sigurstundir flokksins."
Eckart var þó á margan hátt
algjör andstaða Hitlers. Hann
var rúmlega tuttugu árum
eldri og gefinn fyrir bílífi og
ólifhað af verstu gerð. Hann
var mjög drykkfelldur og
þurfti um tíma að dvelja á geð-
veikrahæli sökum morfín-
neyslu. Eckhart naut þó virð-
ingar vegna ritstarfa sinna og
þýðingar á Pétri Gaut eftir
Ibsen. Sagt er að sumarkvöld
eitt árið 1919 hafi hann setið á
knæpu með vinum sínum úr
28 VIKAN 15. TBL1989