Vikan - 18.12.1941, Blaðsíða 21

VIKAN, nr. 51—52, 1941
19
Ungi tónsnillingurinn
og söngkonan.
r
fátæklegu herbergi í einni aumustu
götu Lundúnaborgar sat lítill, föður-
laus drengur, franskur að ætt, við
sjúkrabeð móður sinnar. í matarskápnum
var ekkert ætilegt, og allan daginn hafði
drengurinn ekki bragðað mat. Hann sat nú
’parna og sönglaði smálag til þess að reyna
að hressa hugann. En samt gat hann ekki
að því gert, að einstæðingsskapur hans og
sultur þjáðu hann annað veifið. Hann gat
varla varist tárum, því hann vissi að ekkert
mundi vera veikri móður hans eins holt
og góð appelsína. En hann var blásnauð-
ur og hafði engin úrræði.
Lagið, sem hann söng, hafði hann sjálf-
ur samið, ljóðið sömuleiðis, því barnið var
snillingur.
Hann gekk út að glugganum og horfði
út. Þá sá hann mann, sem var að festa upp
stóra auglýsingu þess efnis, að frú Mali-
bran ætlaði að syngja opinberlega að
kvöldi þessa dags.
„Ó, ef ég gæti nú farið þangað!“ hugs-
aði Pétur litli. Augnablik leið og hann
spennti greipar og augu hans ljómuðu af
nýrri von. Því næst strauk hann niður gulu
lokkana sína, hljóp út í horn herbergisins,
opnaði þar ofurlítinn kassa og tók upp úr
honum nokkur óhrein pappírsblöð. Með
brennandi áhuga horfði hann á móður
sína, sem svaf, og þaut svo út eins og
örskot.
*
„Hver sö^ðuð þér að biði eftir mér?“
spurði frúin þjóninn. „Ég er fyrir löngu
orðin þreytt á þessum heimsóknum.“
„Þetta er aðeins lítill, laglegur drengur,
með gula lokka. Hann segir, að ef hann
aðeins fengi að sjá yður, þá sé hann viss
um, að þér munuð ekki verða leið, og að
hann muni ekki tefja yður nema augna-
blik.“
„Ó, það er ágætt, látið hann koma inn,“
sagði hin fagra söngkona brosandi. „Ég
neita aldrei börnum.“
Pétur litli kom nú inn. Hann hélt á hatt-
inum sínum í annari hendinni, en litlum
pappírsstranga í hinni. Hann gekk djarf-
lega beint til frúarinnar, hneigði sig og
sagði:
„Ég kom til yðar af því að móðir mín
er mjög veik, og við erum of fátæk til þess
að geta keypt mat og lyf. Mér datt í hug,
að ef þér vilduð gera svo vel að syngja
litla lagið mitt á einhverri hinna ágætu
söngskemmtana yðar, þá gæti ef til vill
skeð, að einhver bókaútgefandi vildi kaupa
það fyrir lítilræði. Og þá gæti ég fengið
mat og lyf handa móður minni.“
Hin fræga kona stóð upp úr sæti sínu.
Hún var mjög há og tignarleg. Hún tók
við litla pappírsstranganum, sem hann
rétti henni, og sönglaði lagið brosandi.
„Hefir þú samið það?“ spurði hún, —
„þú, barnið? Og svo Ijóðið? — Mundi þig
langa til að koma á söngskemmtunina
mína?“ spurði hún eftir stutta þögn.
„Ó, það vil ég endilega!" og augu
drengsins ljómuðu af hamingju — „en ég
get ekki farið frá móður minni.“
„Ég skal senda einhvern til þess áð
vera hjá móður þinni í kvöld. Og hér eru
aurar, sem þú getur keypt mat og lyf fyrir.
Og svo er hérna einn af aðgöngumiðum
mínum. Komdu í kvöld. Þú munt fá sæti
nærri mér.“
Næstum því utan við sig af gleði
keypti Pétur nokkrar appelsínur og ofur-
lítið af ýmsu sælgæti, færði það fátækri
móður sinni og sagði henni með tárin í
augunum frá sinni miklu hamingju.
*
Þegar Pétur var kominn í sönghöllina
um kvöldið, varð honum ljóst, að hann
hafði aldrei fyrr á æfinni komið í jafn
veglegt hús. Hljómsveitin, óteljandi ljósin,
fegurðin, ljóminn af demöntunum, skrjáf-
ið í silkinu — allt þetta ruglaði augu hans
og heila.
Og svo kom söngkonan inn. Og barnið
sat og horfði stöðugt á fagra ásjónu
hennar. Átti hann að trúa því að hin tígu-
lega kona, sem öll ljómaði í gimsteinum,
og sem allir virtust tilbiðja, ætlaði í raun
og veru að syngja litla lagið hans?
Hann beið með öndina i hálsinum — öll
hljómsveitin byrjaði að leika lítið rauna-
legt lag. Hann þekkti það og klappaði
saman höndunum af ánægju. 0, hve hún
söng það vel! Það var svo einfalt, svo sorg-
legt, smaug gegnum merg og bein — her-
tók sálina. Augu margra depruðust af tár-
um, og ekkert heyrðist nema þetta inni-
lega ljóð og lag.
Þegar Pétur fór heim, var eins og hann
kæmi ekki við jörðina. Hvað hirti hann nú
um peninga? Frægasta söngkona Evrópu
hafði sungið litla lagið hans, og þúsundir
manna höfðu grátið af harmi þess.
Þegar frú Malibran heimsótti hann dag-
inn eftir, varð hann óttasleginn. En hún
strauk gulu lokkana hans, sneri sér því
næst að móður hans og sagði:
„Frú mín góð. Litli drengurinn yðar
hefir fært yður hamingju. Bezti bókaútgef- *
andi í Lundúnum bauð mér í morgun þrjú
hundruð sterlingspund fyrir litla lagið
hans, og eftir að salan á þvi hefir numið
ákveðinni upphæð, á hann Pétur litli að fá
greiddan ágóðahlut. Þakkið góðum guði
fyrír, að syni yðar hafa verið gefnar
himneskar gjafir.“
Hin göfuglynda söngkona og fátæka
konan grétu báðar. En Pétur litli, sem
alltaf minntist hans, sem vakir yfir fátæk-
um og hrjáðum, féll á kné við beð móður
sinnar og mælti fram bæn, þar sem hann
bað guð að blessa hina góðu konu, sem
hafði verið svo lítillát að gefa böh þeirra
gaum.
Endurminningin um þessa vel orðuðu
bæn gerði söngkonuna jafnvel ennþá göf-
ugri en áður. Og hún, sem var átrúnaðar-
goð enska aðalsins, gekk um og gerði gott.
Hún varð ekki langlíf, og sá sem stóð við
sjúkrabeð hennar, sléttaði koddann henn-
ar og létti henni síðustu augnablikin, var
hann Pétur, sem þá var orðinn ríkur mað-
ur og viðurkenndur sem gáfaðasta tón-
skáld síns tíma.
'lóSmim
&
$
&
Barnaleikföng úr járni, tré, gúmmí, celloloid, t
taui, pappa, mikið úrval. |
Loftskraut, Jólatrésslíraut, Kerti, Spil, Borð-
búnaður úr stáli, Silfurplett, mjög vandað,
Fallegt Keramik, Glervörur o. m. fl. ‘
K. Einarsson & Björnsson
Kapmenn! Kaupfelög!
tJtvegum alls konar vefnadarvörur
frá Arthur & Company, Glasgow.
Sýnishorn fyrirliggjandi.
GUDMUNDUR GUÐMUNDSSON & CO.
Hafnarstræti 19. Sími 4430.