Vikan - 06.02.1992, Blaðsíða 14

TEXTI: JOHANN GUÐNI REYNISSON / LJOSM.: YMSIR
▲ Valdimar Jónsson,
yfirlögregluþjónn, rifjar
upp skondna sögu
meðan Jóhann S.
Marteinsson, varðstjóri,
gluggar í minnisstæð
mál.
◄ Lögregluliðið í
Kópavogi í fullum
skrúða. Ásgeir Péturs-
son, lögreglustjóri, er
fremstur fyrir miðju með
yfirlögregluþjónana sinn
á hvora hönd.
- og margt fleira kemur fram í opinskárri
umrœðu um þetta erfiða starf
Lögreglan. Orðið eitt fær hárin til að rísa á sumum,
einhverjir blóta í laumi meðan aðrir fyllast örygg-
iskennd. Þeir síðasttöldu eru, sem betur fer, lang-
stærstur hluti þjóðarinnar, löghlýðnir borgarar sem
treysta lögreglunni fyrir sjálfum sér og öðrum. Þeir
sem hafa hreina samvisku þurfa ekkert að óttast,
ísland er ekki lögregluríki og hin vandasama með-
ferð viðkvæms valds er undantekningalítið í örugg-
um höndum. Flestir íslendingar hafa þó einhvern
tímann þurft að leita til lögreglunnar, sumir til að láta
fjarlægja óboðna gesti úr híbýlum sínum, svo sem
eins og geitunga og nagdýr. í alvarlegri tilvikum, þar
sem lífshætta steðjar að mönnum, við slys eða
mannlega ógn, bregst lögreglan ávallt skjótt við til
bjargar fólki úr helgreipum örvæntingar. Mörgum
hættir til að stíga um of á eldsneytisgjöfina og þá
leitar lögreglan til þeirra.
14 VIKAN 3. TBL.1992
.f hér ætti að telja upp öll þau tilvik sem
; |—' löggæslumenn þurfa að hafa afskipti
I af myndi upplag Vikunnar næstu
r J fimmtíu árin ekki duga til. Mannlífinu
|_____| fylgja sífellt óvæntar uppákomur og
fjölbreytileiki þess er óendanlegur. Engin tvö
tilvik eru nákvæmlega eins og við hverju og
einu þarf mismunandi viðbrögð. Þegar mikið er
um að vera getur verið erfitt að taka afstöðu,
ákvörðun og framkvæma samkvæmt því. Oft
eru aðstæður líka þannig að lögreglan þarf aö
skerast í leikinn, taka af skarið og leysa úr mál-
um með þeim hætti að á engum sé brotið, mál-
ið standist fyrir dómi og síðast en ekki síst
þannig að sem minnstur skaði - og helst eng-
inn - sé hlutaðeigandi aðilum búinn. Kylfa og
handjárn eru til dæmis vandmeðfarnir hlutir og
alls ekki á allra færi að beita slíkum tólum þeg-
ar nauðsyn ber til.
Þegar lögreglumaður klæðist einkennisbún-
ingi sinum má nánast segja að hann sé eins
og gangandi jólatré, með honum er fylgst líkt
og slíkt fyrirbæri hafi aldrei sést áður á ferð um
jarðkúluna. Allar gerðir hans eru grandskoðað-
ar og allt sem hann segir er iðulega greint ofan
í kjölinn því mörgum er Ijúft aö finna einhvers
staðar smugu í framburði lögreglumanns þar
sem troða má aðfinnslum og hnekkja honum.
Vikan er á þessari erfiðu lögregluvakt og við
veltum fyrir okkur breytingum á starfi lögreglu-
manna í tímans rás, meðferð valdsins, eftir-
minnilegum atvikum og skemmtilegum sögum
ásamt mörgu fleiru. Margt skondið ber á góma
enda tilbrigðin mörg við lögreglustef mannlífs-
sinfóníunnar.
KÓPAVOGSLÖGGAN
Við leitum á náðir lögreglunnar í Kópavogi og
eigum áhugavert viðtal við Valdimar Jónsson
yfirlögregluþjón. Við kynnumst meðal annars
eftirminnilegustu atvikum hans í starfi og við
þá sögu Valdimars kemur einnig Jóhann S.
Marteinsson varðstjóri. Þeir eiga sameiginlega
minningu sem aldrei líður þeim úr minni og
reyndar tengist Jóhann beint því atviki enn í
dag. Við komum nánar að þessu síðar en setj-
umst nú niður í rúmgóðri skrifstofu Valdimars,
löggukaffið er á sínum stað og símarnir þrír,
sem taka reyndar ekkert tillit til blaðamanns og
hringja látlaust allan tímann. Sem betur fer
færir þó ekkert símtalanna neinar ógnarfréttir.

- ^^