Vikan - 16.04.1992, Qupperneq 31

- Hvernig lýsir þú Frökkum í fáum orðum?
Það er mjög gaman aö kynnast frönskum
hugsunarhætti því hann er svo frjór. Frakkar eru
kannski svolítið seinteknir en þegar þeir hafa
tekið manni eru engir vinir eins traustir og
góðir.
SJÁLFSTÆÐISMAÐUR í HJARTANU
Heyrst hafa raddir þess efnis að Albert hafi
ekki sagt sitt síðasta orö í íslenskum stjórn-
málum og eigi eftir að snúa sér aftur að þeim
vettvangi - hann sé síður en svo sestur í helg-
an stein. Hann var inntur eftir því hvort hann
fylgdist með því sem væri að gerast í þjóðmál-
unum heima á Fróni.
Ég hef ekki tök á því að fylgjast mjög náið
með stjórnmálunum heima frá degi til dags. Ég
kemst samt ekki hjá þvi að hlusta á fólk sem
kemur hér við eða hringir í mig að heiman.
- Eruð þið feðgar, Ingi Björn og þú, ekki í
daglegu sambandi?
Nei, nei, svo er nú ekki.
- Þú segir honum þá ekki fyrir verkum?
Nei, aldeilis ekki, það hef ég aldrei gert,
hvorki á þessu sviði né öörum. Ingi Björn er af-
skaplega sjálfstæður og traustur ungur maður.
Hann tekur sínar ákvarðanir og hefur eigin
skoðanir á öllum málum. Við Brynhildur erum
mjög ánægð með störf hans og finnst hann
hafa staðið sig vel í Alþingi sem annars staðar.
Mér hefur skilist aö Sjálfstæöisflokkurinn sé
tvístraður, bæði sjálfur flokkurinn og þingmenn
hans. Ég hef svo sem ekki haft mörg tækifæri
upp á síðkastið til að fylgjast meö málum, þó
ég komist kannski ekki hjá því að fá fréttir af og
til.
- Hvað um hulduherinn?
Hann lifir enn og er vel starfandi. Hann er til-
búinn til átaka hvenær sem er.
- Áttu von á því að tímamót eigi eftir að
verða í Sjálfstæðisflokknum?
Ég skal ekkert um það segja. Þó ég sé í
hjarta mínu sjálfstæðismaður er ég þar ekki
lengur flokksbundinn. Ég tel að ég hafi verið
rekinn úr flokknum á sínum tíma. Ég var í öll-
um helstu stofnunum Sjálfstæðisflokksins um
tíma og einn af forystumönnum hans og fyrsti
maður á lista hans í Reykjavík í siðasta próf-
kjörinu sem ég tók þátt í. Engu að síður var
mér gert að vikja úr því sæti þannig að ég tel
mig hafa verið rekinn.
- Ertu ennþá vinur litla mannsins, eins og
þú varst gjarnan nefndur í eina tíð?
Ég er það ennþá og þó ég sé staddur hér í
París hefur þetta fólk ennþá reglulega sam-
band við mig.
- Það hefur verið fullyrt að flokkurinn sé æ
meir að verða málsvari fjármagnseigenda, þó í
orði kveðnu sé hann kallaður flokkur allra
stétta.
Sjálfstæðisflokkurinn, eins og ég þekkti
hann í eina tíð, er í mínum huga ekki til lengur
nema sem kosningamaskína. Nú er það svo til
dæmis að þegar flokkurinn boðar fundi þá eru
þetta bara fámennir hverfafundir. Áður fyrr fyllti
flokkurinn stærstu samkomuhús. Flokksstarfið
er orðið allt öðruvísi.
- Hverju spáir þú um framtíð Davíðs sem
flokksformanns og forsætisráðherra?
Ég vil, ekki spá neinu fyrir Davíð, hann er
sinnar eigin gæfu smiöur. Hann hefur farið út i
ævintýri sem ég vona að hann ráði við. Mér
finnst að hann megi taka meira tillit til annarra.
Frh. á bls. 66
Sem heiðursborgara i borginni Nice var Albert boðið sem heiðursgesti á ráðstefnu um æskulýðs- og
íþróttamál sem haldin var þar fyrir skömmu. Til gamans voru allir gömlu félagar hans úr knattspyrn-
unni fengnir til að spila einn leik. „Ég nennti nú ekki að vera með, en þeir skrifuðu allir nafnið sitt á
þennan bolta.“
8. TBL. 1992 VIKAN 31