Vikan - 16.04.1992, Qupperneq 55

Heímskur er jafnan höfuðstór, segir
máltækið en á móti hafa menn fundið
svauffen lítið vit í litlum kolli. Von-
andi hefur höfuðlag fólks, og þá í
þessu tilviki einnig hárgreiðsla, ekkert
með greind þess að gera þegar allt
kemur til alls. Ef svo væri hefðu all-
undarlegir persónuleikar spígsporað
um Hótel ísland þegar haldin var svo-
kölluð frístæl-keppni.
Þarna mátti sjá hina skemmtilegustu
kolla og margt hárgreiðslufólkið spilaði
einnig á útlínur mannslíkamans til að
fullkomna áhrifin. Seglskúta sigldi hrað-
byri í koll-hár-steypum einnar fyrirsæt-
unnar, önnur skartaði vatnsrúmi, hin
þriðja, íturvaxinn vaxtarræktarmaður,
alls kyns skrámum og hártilbúnaði að
hætti hnefaleikara, hin fjórða var stjarn-
bjartur himinn, hin fimmta kransakaka
að sjá, kollur hinnar sjöttu jójó, hin sjö-
unda að hætti frelsisstyttu ogégveitekki-
hvaðoghvað...
Það er eins og að lýsa torkennilegri til-
finningu í hártoppnum að segja almenni-
lega frá því sem fyrir augu bar á ísland-
inu þetta sunnudagssíðdegi. Hug-
kvæmni hárgreiðslufólks er með af-
brigðum. Uppfærslurnar voru þvílíkarað
fólk spurði sjálft sig hver tilgangurinn
væri með þessu. Svarið mun vera ein-
falt. Það er gaman að þessu og ef til vill
ekki síður; af þessu má læra ýmislegt
um meðferð hárs og hárgreiðslufólk
þjálfast í iðngrein sinni með því að gefa
hugmyndafluginu lausan tauminn. Sjálf-
sagt vildu fæstar fyrirsætanna eiga allt
þetta yfir höfði sér frá degi til dags en
þáttur þeirra er mikill og með eindæmum
hve fólk er viljugt til að leggja höfuð sitt
að veði, ef svo má segja. Það er nefni-
lega ekkert grín fyrir margar þeirra að ná
síðan öllu veseninu úr höfðinu á sér eftir
að tilstandið er yfirstaðið. Nóg um það.
Ekki var aðeins keppt i frístæl heldur
einnig í tískulínu. Um það er fátt hægt að
segja annað en hið sígilda; aö úr vöndu
hafi verið að ráða fyrir dómara. Og það
eru reyndar orð að sönnu því leikmanni
8. TBL. 1992 VIKAN 55
TEXTI; JÓHANN GUÐNI REYNISSON / LJÓSM, MAGNÚS HJÖRLEIFSSON OG JGR