Vikan - 28.12.1992, Blaðsíða 36

36 VIKAN 26. TBL. 1992
Fyrir skömmu var blaða-
maður Vikunnar staddur
í Svíaríki, í sjálfri höfuð-
borginni Stokkhólmi. Á flandri
hans um göturnar varð á vegi
hans allsérstakt og forvitnilegt
skilti hangandi utan á húsi
nokkru. Skiltið var í laginu
eins og stafn á húsi með
tveimur útskornum tréstyttum,
karli og konu sem stóðu hvort
andspænis öðru. Til að kór-
óna allt saman stóð nafnið
Gunnarsson fyrir neðan. Það
var ekki laust við að forvitni
íslendingsins væri vakin og
ekki minnkaði hún þegar litið
var í búðargluggann. Hann
var yfirfullur af alls konar tré-
styttum, listilega útskornum
og máluðum í öllum regnbog-
▲ Hann er alvörugefinn, þessi málari sem
mundar pensilinn svo fimlega.
ans litum. Þarna mátti greina
þekkta þjóðarleiðtoga bæði
lífs og liðna.
Hinn forvitni knúði dyra hjá
Urban Gunnarssyni sem tók
honum afar vel. Á meðan
hann var spurður spjörunum
úr hélt hann áfram að skera út
styttur. Hann tjáði gestinum
að áhugann á smíðum og út-
skurði hefði hann fyrst og
fremst þegið í arf frá afa sín-
um. Hann hefði verið ósköp
venjulegur trésmiður sem lagt
hefði gjörva hönd á margt,
einkum þó á húsgagnasmíði.
Faðir Urbans fékkst jafnframt
við að skera út í tré. Þegar
pilturinn hafði náði 14 ára
aldri tók hann smám saman
að sinna því sem síðar varð
▲ Meðan blaðamaður
Vikunnar staldraði við hjá
Urban Gunnarsson í Svíþjóð
skar sá síöamefndi út fjórar
eöa fimm styttur.
▲ Veiöimaöur í leit að bráð.
► Tónlistarmenn í léttri
sveiflu. Urban fékk áhuga á
tréskuröi í arf frá afa sínum
og föður sem báöir skáru
út ítré