Vikan - 28.01.1993, Blaðsíða 16

VIÐTAL VIÐ MARCO G. MINCHEV
i

fluttist svo heim til Búlgaríu
aftur. Foreldrar mínir eru arki-
tektar og starfa í Sofiu. Pabba
langaði að verða málari þegar
hann var ungur en fékk þvf
ekki framgengt, það þótti ekki
eftirsóknarvert að vera lista-
maður í Búlgaríu fyrir þrjátíu
árum svo hann valdi arkitekt-
úrinn og er mjög fær sem slík-
ur.“
Marco á eina systur, Nedu
og er hún einu ári eldri en
hann. Það vantar reyndar þrjá
daga upp á að það sé árið á
milli þeirra. Þau eru mjög
samrýmd og var Neda í tvo
mánuði hjá bróður sínum ný-
verið og hitti blaðamaður
hana einnig að máli. Hún er í
listaháskólanum í Sofiu, á að-
eins eitt ár eftir af námi í
höggmyndalist og öðlast
kennsluréttindi að námi loknu.
Marco var búinn með tvö ár í
sama skóla og var þar við
nám í nytjalist. Áður höfðu
þau bæði lokið fimm ára námi
við sinn listaskólann hvort,
hún við Fine Art School en
hann Applied Art School.
Neda vinnur til dæmis
íkona eftir gamalli hefð og
notar búlgarskar og rússnesk-
ar fyrirmyndir. Hún sýnir
blaðamanni gullþynnur sem
hún notar við gerð íkonanna
en á íslandi notar hún tímann
vel, fer á söfn og heimsækir
listamenn og einnig vinna þau
systkinin heima. Hann smíðar
skartgripi úr kókoshnetum og
völdum viði, skreytta með
náttúrulegum efnum. Háls-
men, armbönd og eyrnalokkar
verða til í höndunum á Marco,
einstaklega fallegir gripir sem
konur kunna vel að meta.
Hann hefur ekki undan að
smíða og situr oft lengur en
góðu hófi gegnir fyrir ungan
mann.
Einnig málar hann andlits-
myndir af fólki eftir pöntun,
teiknar þá gjarnan eftir Ijós-
myndum og eru myndirnar
mjög líkar fyrirmyndunum.
Neda segir að Marco geti les-
ið hugsanir fólks, kunni mörg
töfrabrögð og Marco segir að
Neda hafi hæfileika til að spá
fyrir fólki. Hún spáir í bolla
sem drukkið hefur verið tyrk-
neskt kaffi úr og er afar kven-
leg og jákvæð í spádómum
sínum. Blaðamanni reiknast til
að hann verði mjög hamingju-
samur áður en langt um liður
og dettur um leið í hug
sígaunar, dularfullir og seið-
andi.
„Það er gott að vera hérna,“
segir Marco aðspurður, „þótt
ísland sé mjög ólíkt heima-
landi mínu en það eru hlutir
sem ég sakna að heiman.
Skóganna, dýralífsins og veð-
urfarsins sakna ég. Fjölskyld-
an á sumarhús rétt fyrir utan
borgina og þangað fór ég um
helgar, baðaði mig í sjónum
og skoðaði dýralífið. Þetta er
svo ólíkt því sem hér er en ég
vildi þó ekki hafa misst af því
að búa hérna. Hér hefur mér
fundist ég öðlast sjálfstæði og
fullorðnast dálítið og það er af
hinu góða. Ég á eftir að Ijúka
námi og geri það við tækifæri
en nýt nú líðandi stundar og
þess að vera ungur og frjáls.
Ástandið í Búlgaríu er ólíkt
því sem það var fyrir einu til
tveimur árum. Miklar breyting-
ar hafa orðið og nú á fólk
meira val en áður og mögu-
leika á að byggja framtíð sína.
Núna hefur fólk öðlast meiri
réttindi og afkoman á eftir að
batna. Þó ber á erfiðleikum
við þessar breytingar en von-
andi linnir þeim fljótt.
í Sandgerði hefur Marco
tekið þátt í málverkasýningu,
samsýningu sem haldin var á
vegum M-hátíðar og má geta
þess að meðal þeirra sem
sýndu málverk sín þarna voru
þrír vinnufélagar hans í
Grunnskóla Sandgerðis. „ís-
lendingar eru listhneigðir og
listelskir, eiga falleg heimili og
vilja hafa listaverk fyrir augun-
um.“
Marco segist vinna best
þegar gott sé veður og hann
hamingjusamur en þegar
systir hans er spurð hvenær
hún vinni best segist hún
vinna best í kyrru ástandi,
þegar allt sé rólegt. „Þegar ég
er hamingjusöm og ef til vill
ástfangin vil ég ekki gera ann-
að en að vera hamingjusöm
og ástfangin og þá verður
vinnan að bíða um stund.“
Blaðamanni finnst hvort
tveggja skiljanlegt og eigin-
lega alveg laukrétt, aðalatriðið
er auðvitað ástin og hamingj-
an og þar ráðum við miklu
meira um en af er látið. Neda
og Marco eru kvödd í bili. Ef
þið sjáið ungan mann með
svart hár vera að teikna
myndir í Kolaportinu er það ef
til vill Marco að störfum. Stað-
næmist og athugið hvort hann
getur lesið hugsanir ykkar eða
bjóðið honum góðan daginn
og spyrjið hann hvort þið þurf-
ið nokkuð að þússa meira. □
16VIKAN 2.TBL. 1993