Vikan - 28.01.1993, Blaðsíða 45

leiðinni stönsuðum við í litlu
þorpi og heilsuðum upp á
þorpsbúa sem voru heldur
feimnir í fyrstu en svo komu
börnin hlaupandi með fram-
rótta lófana, í von um að við
gæfum þeim eitthvað. Þau
voru ólm í að fá að prófa
myndavélarnar okkar en sum
þó hálfsmeyk við þessi
skrýtnu tæki.
Þegar upp í Kapsikifjöll
kom varð á vegi okkar áber-
andi klettur skammt frá litlu
þorpi. Fjallabúarnir fræddu
okkur á því að þetta væri frjó-
semisklettur. Þannig var mál-
um háttað að ef hjón áttu í
einhverjum erfiðleikum með
að eignast börn fóru þau til
töfralæknis þorpsins. Hann
þuldi yfir þeim einhverjar sær-
ingar og að þeim loknum átti
manngreyið að klifra upp á
klettinn fræga, sem virtist
hreint ekkert lamb að leika sér
við, og komast niður aftur án
þess að svo mikið sem ein
skráma fyndist á honum. Þá
átti líka barnleysið að vera úr
sögunni. Ekkert fylgdi þessari
litlu sögu um árangur lækn-
ingarinnar en þótti mér hún á-
hugaverð engu að síður.
▲Frjósem-
isklettur-
inn góöi í
Kapsikifjö
llum. Ekki
þyki mér
ólíklegt aó
hann hafi
reynst
mörgum
manninum
erfiður.
< Víga'-
legur fíll á
rölti milli
vatns-
bólanna.
► Full-
oröna
fólkió var
feimió og
ef einhver
ætlaði aö
taka mynd
var fljótt
litió
undan.
► Hér
erum vió
hjá vatns-
bólinu í
Waza og
reynum aó
láta lítió
fara fyrir
okkur á
meðan
fílarnir
svala
þorstan-
um.
< Litla
þorpiö í
Kapsiki-
fjöllum
þar sem
vió stöldr-
uðum vió.

.-%s
2.