Vikan - 28.01.1993, Blaðsíða 60

UMSJON: GUNNAR H. ARSÆLSSON
NÝJAR HLJÓMPLÖTUR t NÝJAR HUÓMPLÖTUR * NÝJAR HUÓMPLÖTUR
THE POLICE:
GREATEST HITS
LÖGGUSMELLIR
Tríóið The Police var stofnað
árið 1977 af þeim Stewart
Copeland, Gordon Sumner
(síðar Sting) og gftarleikaran-
um Henry Padovani. Sá síð-
astnefndi heltist fljótlega úr
lestinni og í hans stað kom
Andy Summers. Þeir voru í
fyrstu í stíl við tíðarandann,
pönkaðir og lituðu hár sitt eins
og sjá má á umslagi fyrstu
plötunnar, Outlandos D’Amo-
ur. Af henni kom fyrsti smell-
urinn, Roxanne, sem Eddie
Murphy gerði svo rækileg skil
í kvikmyndinni Beverly Hills
Cop.
Plötunum fjölgaði: Reggatta
De Blanc, Zenyatta Mondatta,
Ghost in the Machine og
Synchronicity. Af þessum
fimm plötum hefur nú verið
tekinn saman pakkinn
Greatest Hits. Það er réttnefni
því langflest þessara laga
voru og eru stórsmellir, nægir
að nefna Every Breath You
Take, sem er með flottasta
„sneril-sándi“ (snerill=tromma)
sem undirritaður hefur heyrt,
Walking on the Moon, De Do
Do Do, De Da Da Da og Don’t
Stand so Close to Me. Hér
eru sextán lög, hvert öðru
betra og er diskurinn kærkom-
inn gleðigjafi allra Police-að-
dáenda, sem og þeirra sem
unna góðri popptónlist.
Þegar síðasta plata Police,
Synchronicity, kom út árið
1983 voru komnir brestir í
samstarfið og áður en langt
um leið var Sting búinn að
gefa út sína fyrstu sólóplötu
og Andy og Stewart fóru sinn
f hvora áttina. Staðreyndin er
samt þessi: The Police var eitt
besta popptríó sem frá Bret-
um hefur komið.
STJÖRNUGJÖF: ★★★★
SIMPLE MINDS: GLITT-
ERING PRIZE 81-92
STOLT SKOTA í ROKKI
Simple Minds (nafnið kemur
úr laginu Jean Genie eftir D.
Bowie) getur með réttu talist
stolt Skota í rokki. Með hinn
dökkhærða og ákveðna Jim
Kerr í broddi fylkingar hefur
sveitin átt glæstan feril allt frá
því fyrsta platan, Life in a
Day, kom út árið 1979. En alls
hafa „Einföldu hugarnir" sent
frá sér tólf plötur, sú síðasta,
Real Life, kom út í apríl 1991.
Fyrstu sex plöturnar báru
keim af tilraunamennsku og
IPOLICE
, GREATEST HITS
The Police var eitt besta
popptríó sem komið hefur
frá Bretum
Söngvarinn Jim Kerr og
trommarinn Mel Gaynor úr
Simple Minds, helsta stolti
Skota í rokkinu.
Grafík sendi frá sér urmul
góöra popplaga á ferlinum
(er honum lokiö?) og þau eru
öll á Sí og æ.
Niöursveifla hjá The Christi-
ans á þriöju plötunni en von-
andi veröur sú næsta betri.
Söngkona The Sundays,
Harriet Wheeler, er ein sú
besta í Bretlandi um þessar
mundir.
voru meðal annars undir áhrif-
um frá pönki, nýbylgjurokki,
dansmúsík og frumstæðri
tölvutónlist. Af þessum plötum
eru á Glittering Prize hinn
magnaði dansseiður Love
Song og The American sem
er kaldara og vélrænna.
Straumhvörf urðu á ferli
Simple Minds þegar platan
New Gold Dream kom út á
haustdögum 1982. Tignarlegri
dægurmúsík er vart hægt að
hugsa sér. Með þeirri plötu og
Sparkle in the Rain (1984)
náði sveitin hápunkti enda eru
fimm af sextán lögum disksins
af þessum tveimur plötum.
Glittering Prize er ágæt
heimild um glæstan feril fram
til þessa, sýnir glögglega
hvers sveitin er megnug og
vonandi á enn eftir að heyrast
hressilega í Kerr og félögum.
STJÖRNUGJÖF: ★★★
GRAFÍK: SÍ OG Æ
GOH LAGASAFN
Allt frá því að fyrst heyrðist (
Grafík á plötunni Út í kuldann
(1981), en lagið Videó sló í
gegn af þeirri plötunni, hefur
sveitin verið í sérflokki í hér-
lendum poppheimi. Úr smiðju
hennar hefur á rúmum áratug
komið hvert gæðalagið á fæt-
ur öðru; Þúsund sinnum
segðu já, 16, Tangó (mynd-
band ársins á Norðurlöndum
1985), Húsið og ég (mér
finnst rigningin góð), Himna-
lagið, Presley og Prinsessan
en tvö þau síðastnefndu eru
frá þeim tíma er Andrea
Gylfadóttur söng með Grafík
(1987-1989) en allt fram að
því var Helgi Björnsson að
sjálfsögðu spriklandi í framlín-
unni og myndaði ásamt Rafni
Jónssyni (trommur) og Rúnari
Þórissyni (gítar) hinn harða
kjarna hljómsveitarinnar.
Á safndiskinum Sí og æ eru
átján lög og samdi Rúnar flest
þeirra einn en sum í félagi við
aðra meðlimi. Fleiri koma við
sögu í textasmíðum en þó á
Helgi flesta texta. Á diskinum
eru fjögur lög sem ekki hafa
heyrst áður, Minningar og
Sólin skín frá 1992 og Komdu
nær og Til og frá paradís frá
1989. Af þeim finnst mér rokk-
arinn Sólin skín, sem Helgi
syngur, best en Komdu nær,
sem Andrea syngur, er einnig
fínasta lagasmíð, rólegri en
með nokkuð þungri undiröldu.
Trompetleikurinn í laginu set-
ur skemmtilegan svip á það.
Sítar/tabla millikaflinn í Til og
frá paradís, sem Björgvin
Gíslason og Steingrímur Guð-
mundsson eiga heiðurinn af,
er einnig sérkennilegur og
gefur því lagi aukinn „karakt-
er“.
Sí og æ er góður safndisk-
ur og það verður enginn svik-
inn af honum enda var eins
konar þjóðarsátt um Grafík.
Hún höfðaði til breiðs hóps á-
heyrenda sem fengu smekk-
lega og metnaðarfulla
popptónlist í eyrun. Og þá er
markmiðinu náð af beggja
hálfu.
STJÖRNUGJÖF: ★★★★
THE CHRISTIANS:
HAPPY IN HELL
HEFUR DALAÐ
Eftir tvær mjög vel heppnaðar
plötur, The Christians (1987)
og Color (1989) veldur þriðji
diskur sveitarinnar vissum
vonbrigðum. Sveitin hefur dal-
að nokkuð, aðallega vegna
þess að lagasmíðarnar eru
ekki eins sterkar og á fyrri
plötum, sérstaklega ef miðað
er við Color sem var í sér-
flokki. Fjórir upptökustjórar
koma við sögu á Happy in
Hell og er það galli að mínu
mati, kemur niður á heildar-
svipnum. Tónlistin er dans-
skotnari en fyrr (til dæmis The
Bottle) en What’s in a Word
og Father (klassísk Christi-
ans-ballaða) eru bestu lög
disksins.
STJÖRNUGJÖF: ★★
THE SUNDAYS: BLIND
RÓLEGT, KREFJANDI,
FRAMSÆKIÐ
Fyrir tveimur árum kom út
fyrsti diskur þessarar þræl-
skemmtilegu bresku hljóm-
sveitar og hlaut hylli meðal
gagnrýnenda. The Sundays
flaggar einni ef betri söngkon-
unum í bresku rokki, hinni
mjóróma Harriet Wheeler sem
yfirleitt syngur eins og engill
(til dæmis í Life & Soul) á nýj-
ustu afurð „Sunnudaganna",
Blind. Hún sér einnig um text-
ana en gítarleikarinn David
Gavurin semur öll lögin. Hann
leikur sér mikið að hinum
margbreytilegustu gítarstefj-
um og hefur skapað sér mjög
persónulegan stfl. Tónlistina
má flokka sem nýbylgjurokk,
stundum rólegt, stundum
framsækið og á köflum krefj-
andi. Bestu lög: Love, More,
Medicine og I Feel.
STJÖRNUGJÖF: ★★★★
60 VIKAN 2. TBL. 1993