Vikan - 28.01.1993, Blaðsíða 34

þess aö þiö eruð hrædd.
Hrædd við aö vera ein. Þess
vegna þrífið þiö þaö sem
hendinni er næst og borgið
meö líkama ykkar, bæöi
menn og konur, vegna þess
aö þið eruð að eyðileggja eitt-
hvaö í ykkur sjálfum. Ef ykkur
langaði skyndilega að stofna
til sambands, sem byggðist á
gæðum, mynduö þið ekki vita
hvernig ætti að fara að því.
Og það er dapurlegt. Það er
svo auövelt að eyðileggja sig
sem manneskju ef maður ekki
gætir sín og það tekur langan
tíma að lagfæra það sem búið
er að eyðileggja. Ég trúi því til
dæmis að maður þurfi að
jafna sig í einrúmi eftir ástar-
sorg - það er of auðvelt að
skjótast til hliðar við vanda-
málið og finna annað hlýtt
fang í snatri. Það er nauðsyn-
legt að vinna sig í gegnum
sársaukann og þá getur mað-
ur hugsanlega farið á stúfana
í leit að öðrum maka. Þá er
maður orðinn heill aftur. Ég
held þó að flestir taki auðveld-
ari leiðina.
Sambúð kostar vinnu og
mest þarf maður að vinna
með sjálfan sig. Fólk gerir svo
lítiö saman í dag; þá á ég við
annað en að tala og orð eru
léttvæg. Maöur sýnir sjálfan
sig í því sem maður gerir og
þegar maður lendir í vanda.
Það er erfitt aö fá aö sýna
hver maður er í þessu samfé-
lagi - það tekur tíma. Ég held
að bæöi karlar og konur séu í
tilvistarkreppu og börnin líða
mest vegna þess að þau hafa
engar fyrirmyndir."
EFNISHYGGJAN
ALLSRÁÐANDI
„Reykvíkingar eru mikið efnis-
hyggjufólk og hér vill fólk vita
hvað maður gerir, ekki hver
maöur er. Þið getiö verið
barnaleg og þið eigið erfitt
með að samgleðjast vinum
ykkar en þó er þetta áhuga-
vert samfélag að mörgu leyti.
Þið eruð illa öguð og það er
vita vonlaust að segja íslend-
ingi til; hann segir þér bara að
fara til helvítis. Ég myndi vilja
geta agað ykkur til að fara á
fætur á morgnana, fara til
vinnu og vera stolt, vegna
þess að dagurinn getur hafist
fyrir klukkan ellefu. Mig langar
líka til aö geta kennt ykkur að
bíða eftir því sem ykkur lang-
ar í en fslendingur vill fá sitt
hér og nú!
Hjarta mínu blæðir líka svo-
lítið þegar ég sé foreldra
fleygja peningum í krakkana
fyrir spólum og nammi þegar
fara á út að borða. Sjónvarpið
er barnfóstran eða kannski er
einhverjum borgað fyrir að
sitja heima hjá krökkunum en
það eru engin gæði í þessu.
Þetta er álitið allt í lagi og hluti
af menningunni vegna þess
að þetta gera allir en fólk finn-
ur þó innst inni að þetta er
ekki í lagi - þó það vilji ekki
láta minna sig á það. Ég er
gefinn fyrir að ýta við fólki -
spyrja hvers vegna það fari
svona að og fólk veröur mér
ævinlega mjög reitt vegna
þess að ég spyr sömu spurn-
inga gg vonda samviskan
þess. Ég hef ekki alltaf svörin
en ég sé að þjóðfélagið er á
vissri braut og ég er ekki endi-
lega tilbúinn að stökkva fram
af klettunum með því.“
AÐ ÞEKKJA SINN
EIGIN SANNLEIKA
„Þetta er á margan hátt kaldur
heimur sem þið lifið í, sérstak-
lega þegar fólk umgengst
undir áhrifum. Það er engin
gæði að finna í samskiptum
drukkins fólks hér á landi. Ég
er hlynntur því að fólk geti hist
án áfengis og rætt það mikil-
væga í lífinu, verið hreinskilið
hvert við annað og sagt:
svona er ég. Lífið er of langt
til að vera ekki hreinskilinn, til
að þekkja aldrei sinn eigin
sannleika, þekkja ekki sjálfan
sig og leita ekki besta hugs-
anlega lífsstíls fyrir sig. Það
sem maður fær ókeypis er
einskis virði. Maður finnur til
stolts að hafa unnið fyrir ein-
hverju og ég tel sjálfsvirðing-
una felast í því að gera hlut-
ina og vinna fyrir þeim."
Sér Kaj eitthvað jákvætt við
okkur?
„Þið eigiö mikla sköpunar-
gleði vegna þess að þið eruð
bernsk og viljið skemmta ykk-
ur og leika ykkur. Ef þið reyn-
ið að skemmta ykkur án á-
fengis - bara til að prófa það
- og reynið að vera svolítið
sannari - getið þið kannski
veitt meiri gæðum inn í líf ykk-
ar. Fólk þarf að hafa fyrir því
að þroska sig, rétt eins og að
þjálfa líkama sinn. Þið eigið
frábæra málara, tónlistar-
menn og aðra listamenn.
Þessi sköpun og sköpunar-
gleði er það jákvæðasta við
Island. Skorturinn á reglum er
hornsteinninn að þessari
sköpun en þið farið á mis við
þau gæði sem geta verið
samfara reglum. Eins og ann-
að fólk sem elst upp agalaust
- ég tek ísraela og indíána
sem dæmi - eruð þið líka afar
stolt.“ □
AÁiAÁÁÁÁÁÁAÁÁÁiÁiÁAÁAÁÁÁÁÁ
ÆVINTÝRI VERULEIKANS
yTTTTTTTTTTTTTTTYTTTTTITT
A STRÆTUM
BORGARINNAR
Stundum er lausafé mitt
svo lítið að það dugar
ekki fyrir strætisvagna-
fargjaldi, hvað þá meiru.
Stundum er ég samt komin
inn í strætisvagninn þegar ég
uppgötva þetta og þá eru góð
ráð dýr og þá þarf stundum að
finna góö ráð og þaö í hvelli.
Hverfum til baka til föstu-
dagsins 18. desember. Níst-
ingskuldi var úti þetta kvöld
og ég var ein á ferð, vettlinga-
laus og með þunga skjóöu á
öxlinni og var að fara í kvik-
myndahús að sjá verðlauna-
myndina Miðjarðarhafið, hélt
að mér myndi hlýna við það
en var stödd uppi í Breiðholti
og þurfti að komast niður í
bæ. Ætlaði ég nú að vera
stálheiðarleg og borga í vagn-
inn þótt það kostaði það að
skrifa ávísun á fimm hundruð
krónur. Ég leit í tékkheftið og
sá mér til hrellingar að aðeins
eitt blað var eftir og ef ég not-
aði það kæmist ég ekki á Mið-
jarðarhafið, því ekki gat ég
vænst þess að fá til baka
þarna í vagninum.
Ekki varð hann ánægður,
vagnstjórinn, þegar ég út-
skýrði fyrir honum vanda minn
en þar sem kuldinn var þvílík-
ur gat hann ekki annað en
leyft mér að sitja áfram. Mig
minnir að þessi vagnstjóri hafi
verið með skegg.
Þegar niður á Hlemm var
komið var jafnnístingskalt og
áður svo í stað þess að
ganga, þar sem ég átti ekki
fyrir fargjaldinu, vatt ég mér
bara í næsta vagn og ætlaði
aö fara að útskýra hlutina
einu sinni enn.
En þessi vagnstjóri var ekk-
ert í smámununum þetta
kvöld. Hvaða mynd ertu með
þarna? spurði hann glaðlega.
Jú, eitthvert málverk sem ég
var með þarna í töskunni,
sem ég hafði selt manni, eftir
annan. Nei, ég er ekki málari
en Ijóðskáld, ef ég væri nú
með Ijóðabók í töskunni gætir
þú fengið hana f jólagjöf,
sagði ég kotroskin. En engin
Ijóðabók var í töskunni. En
Vikan, jólablaðið, var í tösk-
unni og var ég fljót að bjóða
honum hana, sem hann þáði
með þökkum, hann hafði svo
gaman af mataruppskriftum.
Heldur svo upp á Vikuna.
Fáðu þér konfekt, sagði
hann og við röbbuðum um
heima og geima og ég man
bara ekkert hvort það var
annað fólk í vagninum eða
ekki. Nú lagði vagninn af stað.
Allt var svo einstaklega nota-
legt. Ég dáðist í huga mér að
þessum mönnum sem aka
hring eftir hring með fólk í alls
kyns skapi, á öllum aldri. í öll-
um veðrum. Það var ekki að-
eins vegna þess að ég komst
upp með að vera ónákvæm,
mér hefur svo oft dottið þetta í
hug áður.
Þessir vagnstjórar eru oft
miklir mannvinir, þolinmóðir
og raungóðir. Hvernig væri að
veita þeim heiöursmerki, til
dæmis fálkaorðuna fyrir vel
unnin störf. Ég og margir fleiri
myndum styðja það. Heils-
hugar.
UÓÐ FYRIR
STRÆTISVAGNASTJÓRA
Ég man
þegar ég fór
með barnavagnana mína
fjóra
öll árin
í strætó.
Einn í einu
tvö ár á milli.
Opnaö að aftan
beðiö
haldið
og svo fórum við
í bæinn
ég og börnin
og þið ókuð okkur
aftur heim.
Tvö árá milli.
34 VIKAN 2. TBL. 1993
ANNAS. BJÖRNSDÓTTIR SKRIFAR