Vikan - 19.05.1993, Blaðsíða 16

í upphafi myndarinnar er hann eðlilegur ungur maöur en þráhyggjan nær slíkum tökum á honum að leitin
að týndu kærustunni verður hans helsta persónueinkenni.
í myndinni
The
Vanishing,
Hvarfinu,
er stúlkan
Rita
(Nancy
Travis)
eina fót-
festan
sem aöal-
persónan
hefur f
baráttu
sinni gegn
geð-
biluðum
efnafræði-
kennara
sem vald-
ur var aö
hvarfinu.
kvæmilega mjög athyglisvert
að fást við svona verkefni."
• - Hvenær hefur þú lent í
aðstöðu svipaðri þeirri í
myndinni?
„Ég hef aldrei lent í neinu í
likingu við þetta því þetta er
mjög einstök reynsla. Sem
leikari fær maður tækifæri til
að ímynda sér eigin viðbrögð
við alls konar kringumstæð-
um. Ég hugsaði um börnin
mín í þessu tilfelli, ég ímynd-
aði mér hvað gerðist ef eitt-
hvert þeirra hyrfi fyrirvara-
laust. Ég gæti ekki fundið ró
fyrr en ég vissi nákvæmlega
hvað hefði komið fyrir. Það er
þess konar ótti sem gerir
manni mögulegt að skila hlut-
verki af þessu tagi á trúverð-
ugan hátt. Ef við skoðum hlut-
verkið frá tæknilegu hliðinni
finnst mér líka alltaf spenn-
andi að vinna með persónu
sem gengur i gegnum allt lit-
róf mannlegrar reynslu. Það
eru ákveðin þrep á þeirri leið
og það er heillandi að fylgjast
með hvernig manni tekst að
gera þeim skil, lið fyrir lið.“
- The Vanishing var upp-
runalega gerð í hoitenskri út-
gáfu (Spoorloos). Hvernig
finnst þér nýja útgáfan koma
út ísamanburðinum?
„Ég hef því miður ekki enn
haft tíma til að sjá hollensku
myndina. Ég fór að vinna að
myndinni sem ég leikstýri um
leið og tökum á þessari lauk
og síðan fór ég beint í að und-
irbúa mig fyrir hlutverkið í
myndinni um Skytturnar þrjár."
- Var það viljandi gert að
sjá ekki Spoorloos áður en þú
lékst í The Vanishing?
„Já, tvímælalaust. Ég las
upphaflega handritið og var
inni í dæminu löngu áður en
hinir leikararnir komu til sög-
unnar. Ég las það sem „orig-
inal“ handrit og kærði mig ekki
um að vera viðriðinn endur-
gerð á annarri mynd. Leik-
stjórinn deildi því viðhorfi með
mér og við litum báðir svo á
að hér væri um allt aðra mynd
að ræða.“
FANNST ÉG VERA
ÚTBRUNNINN
- Það var haft eftir þér að
karakterinn, sem þú leikur,
væri líkastur þínum eigin per-
sónuleika af þeim hlutverkum
sem þú hefur farið með.
Hversu mikið er hann skyldur
þér?
„Að öllu leyti, þetta er ég
sem þú sérð á tjaldinu og
enginn annar,“ segir Kiefer og
hlær að útúrsnúningnum. Nei,
ég meina, þetta er alltaf skrít-
in spurning að svara. Það er
sama hvað maður leikur, það
er alltaf maður sjálfur. Ég var
„ég“ í A Few Good Men. Ég
get ekki verið þú, ég get verið
þú eins og ég skynja þig en
það er bara túlkun mín á þeirri
upplifun. Hlutverkin eru alltaf
ég sjálfur. Ég get verið jafn-
þröngsýnn og persónan sem
ég leik í A Few Good Men og
ég hef yfir þeim eiginleikum
að ráða að vera jafngramur
og stjórnlaus og karakterinn í
The Vanishing."
- Mundir þú stíga yfir þann
þröskuld sem hann stígur yfir
til að komast að sannleikan-
um?
„Já, ég hugsa það, ef ég
væri í sömu sporum og hann,
annars hefðir þú ekki trúað
því I myndinni - ef þú trúir því
á annað borð. Þegar hann
gerir það verður hann að
ganga þvert á eigin sannfær-
ingu og verður því fyrir tauga-
áfalli. Þetta er eina leiðin fyrir
hann til að geta stigið skrefið
til fulls og hann veit að það er
engin undankomuleið. Þegar
svo er komið vill hann líka
frekar vita hvað gerðist en að
lifa áfram í óvissu. Hann er
búinn að missa trúna á lífið ef
hann á að halda áfram að lifa
því eins og það er.“
- Það var eins og þú og
óþokkinn næðuð virkilega
saman á augnablikinu sem þú
ert að sannfæra sjálfan þig
um að taka þetta skref.
„Já, ég hef séð slíkt gerast í
raunveruleikanum. Það er
eins og viðkomandi leggi allt
sitt traust á manngildið og vilji
ekki trúa að manneskjan sé í
eðli sínu slæm. Þetta atvik var
mjög raunverulegt að mínu
mati og gefandi að fá að
takast á við það.“
- Þú virkar yfirvegaður
núna þrátt fyrir að þú hafir
verið fórnarlamb slúðurfrétta-
blaðanna á meðan þú varst
að ganga í gegnum ýmsa per-
sónulega erfiðleika. Hvernig
fórst þú að því að snúa við
blaðinu?
„Ég tók mér ekki frí frá
leiknum út af slúðrinu. Stað-
reyndin er sú að ég var búinn
að missa áhugann á því sem
ég var að gera og langaði til
að hvíla mig og breyta til. Ég
hafði ekki verið nógu vandlát-
ur á hlutverk og hvernig verk-
efni ég vildi takast á við. Mér
fannst ég vera útbrunninn
þannig að ég þurfti að taka
mér frí til að finna út hvað ég
vildi. Slúðurfréttirnar skiptu
mig engu máli því ég les ekki
þau blöð hvort eð er.“
FALS OG BAKNAG
- Þú hefur nú varla komist
hjá því að rekast á þau þegar
16VIKAN 10.TBL. 1993