Vikan - 19.05.1993, Qupperneq 29

■ „Sú leið er mér hulin eins og er en von-
andi er hún ekki sú leið þar sem maöur
bara slekkur á skilningarvitunum og leyfir
sér að fjara út.“
andi hér þar eð markaðurinn
er þetta lítill.”
SYNG TIL AÐ ÞÓKNAST
SJÁLFUM MÉR
Það er auðvitað jafnmikilvægt
fyrir Sverri og aðra að hafa
það mikið að gera að hann
geti haft í sig og á. Þó er eng-
in ástæða til þess að ofkeyra
sig á vinnu. Hinn gullni meðal-
vegur virðist hér vera sá sem
rétt er að feta.
„Söngurinn gefur mér
möguleika á að komast í
snertingu við eitthvað í sjálf-
um mér, eitthvað sem ég finn
kannski ekki dags daglega.
Það skiptir mig mestu að geta
þróast og þroskast áfram í
gegnum sönginn og því verða
verkefnin að vera áhugaverð
og hæfileg áskorun fyrir mig
að takast á við. Þannig get ég
unnið mig áfram yfir tæknileg-
ar hindranir sem verða á vegi
mínum. Mér finnst ég vinna
mig áfram sem heild og lít svo
á að söngurinn og lífið séu
ekki aðskildir hlutir. Þannig
má segja að ég sé að syngja
til þess að þóknast sjálfum
mér en ekki öðrum, þótt auð-
vitað sé nauðsynlegt að ná
sambandi við áheyrendur. Og
til þess að það sambandi geti
orðið sem best held ég að
mikilvægt sé fyrir áheyrand-
ann að persónan, sem er að
syngja, verði aukaatriði og
víki hugsanleg alveg fyrir
söngnum. Ef slíkt samband
næst er söngvarinn örugglega
á réttri leið.“
SEFJUN OG VANI
Að sögn Sverris væri óskyn-
samlegt fyrir hann að streða
til þess eins að geta veitt sér
allt, peningalega. Honum er
mjög mikilvægt að geta staldr-
að við á milli og endurmetið
stöðuna.
„Áður fyrr, meðan ég var í
skemmtanabransanum, var
aðalmálið að vinna fyrir sér og
hafa kannski umframtekjur.
Nú er ég alltaf að læra eitt-
hvað sjálfur og því mikilvægt
að ég gefi mér tíma svo ég
geti þroskast áfram. Það er
mikilvægt að setja sér mark-
mið en þó má það ekki vera
þannig að allt standi og falli
með þeim. Ég hef mín viðmið-
unarmarkmið og reyni að
kveikja á þeim aftur og aftur
þar eð maður er svo fljótur að
missa sjónar á þeim í daglegu
amstri. Mikilvægast af öllu er
að vera meðvitaður um sefj-
unina og vanann í lífinu. Sá
sem gleymir sér er allt í einu
kominn inn á einhverja braut
sem hann ætlaði sór alls ekki.
Maður verður sífellt að vera
að minna sig á og spyrja sjálf-
an sig hvar maður standi og
hvort það sé í samræmi við
löngun og áhuga. Einnig er
mikilvægt að vera vakandi fyr-
ir því að geta komið að hlut-
um eins og maður hafi aldrei
séð þá áður, komið að þeim
með opnu hugarfari. Þótt ein-
hver eða eitthvað hafi verið
svona eða hinsegin í gær þarf
það ekki að þýða að það sé
eins í dag.“
EINFALDAST AÐ HÆTTA
Metnaður segir Sverrir að sé
orð sem hægt sé að túlka á
marga vegu og þótt hann seg-
■ „Fólk verður að átta sig á því að söngur
er ekki bara það að gefa frá sér hljóð held-
ur opnar maður leið fyrir hljóðin með sam-
spili líkama og sálar.“
ist hafa mikinn metnað þá
þýði það ekki endilega að
hann sé í því fólginn að öllum
líki söngur hans, hann þurfi
að komast inn á sem flesta
staði og syngja aðalhlutverk
sem vfðast, fyrir sem flesta.
„Minn metnaður felst í því
að mig langar til þess að
takast á við þennan söng,
komast í betra samband við
röddina á þessu sviði og mig
langar til þess að ná sam-
bandi við annað fólk í gegnum
sönginn. Á þessum metnaði
verð ég að kveikja aftur og
aftur til þess að ég geri eitt-
hvað í málinu. Auðvitað væri
auðveldast að hætta bara í
þessu. Þetta tekur gífurlega
miklu orku, ég þarf að eyða
miklum tíma í að læra nýja
tónlist og troða síðan upp fyrir
fólk sem hefur mismikinn á-
huga á því sem ég er að gera.
Það væri kannski langeinfald-
ast að ýta þessum svokallaða
metnaði til hliðar og segja
ókei, þetta skiptir ekki máli.“
AÐ SIGRA HEIMINN
Sverrir vill taka fram að hann
hafi fengið ótrúlega góð við-
brögð frá ótrúlegasta fólki og
sem betur fer fyrir tónlist-
arunnendur er það Sverri enn
mikilvægt að halda áfram að
vinna að tónlist með eftirsókn-
arverðu fólki. En hvað um
spurninguna um að sigra
heiminn? Kitlar það ekkert að
komast á samninga af ein-
hverju tagi úti í hinum stóra
heimi?
„í mínum huga er enginn
vafi á því að það skiptir miklu
máli fyrir þá sem vilja starfa á
þessum vettvangi að komast í
þá aðstöðu að geta einbeitt
sér alfarið að söngnum. Hins
vegar er það svo að fyrir þá
rödd sem ég er að syngja
þyrfti ég að fara í prufu fyrir öll
verkefni þar eð fá verkefni fyr-
ir kontratenór eru í gangi í óp-
eruhúsunum. Fá ný verkefni
eru skrifuð fyrir kontratenór-
röddina, þótt það sé farið að
færast í vöxt, en barrokóperur
eru viða fluttar um þessar
mundir. Ég þyrfti að ferðast
mikið á milli ef ég á annað
borð kæmist að.“
SLÖKKT Á
SKILNINGARVITUNUM
Sverrir segir að auðvitað væri
spennandi að fá að syngja
óperur í erlendum húsum.
Fyrir hann er það þó ekkert
aðalatriði. „Fyrir mig er nóg að
fá að takast á við verkefni
sem kveikja á mér. Ný verk-
efni frá íslenskum tónskáldum
myndu freista mín frekar og
tel ég mig vera ákaflega
heppinn þar eð ný og áhuga-
verð verk hafa verið skrifuð
sórstaklega fyrir mitt raddsvið.
Má í því sambandi nefna ný-
útkominn geisladisk frá Ijóða-
tónleikum í Gerðubergi. Það
sem ég þarf er að hafa hæfi-
lega mikið að gera og reyna
að snerta strengi í mér sem
ég þekki ekki enn. Síðan,
þegar metnaðurinn til þess að
halda áfram dofnar, vonast ég
til þess að finna mér nýja leið.
Sú leið er mér hulin eins og er
en vonandi er hún ekki sú leið
þar sem maður bara slekkur á
skilningarvitunum og leyfir sér
að fjara út.“ □
10.TBL. 1993 VIKAN 29