Vikan - 19.05.1993, Qupperneq 32

VELTAN JÓKST
UM HELMING
FYRSTA ÁRIÐ
VIKAN HEIMSÆKIR BJÖRK VALDIMARSDÓTTUR
VERSLUNARSTJÓRA Á HÖFN
CD
c/l
oo

að er óhætt að segja
um Björk Valdimars-
dóttur á Hötn í Horna-
firði að hún komi til dyranna
eins og hún er klædd og fari
ekki í launkofa með skoðanir
sínar. Hún er útibússtjóri í
kjörbúð kaupfélagsins við
Vesturbrautina og hélt um
síðustu áramót upp á tíu ára
starfsafmæli sitt. Verslunina
rekur Björk með glæsibrag og
gengur þar sjálf í öll verk þeg-
ar því er að skipta. Hún segist
vera farin að þreytast - og
skal engan undra. Nýliðinn
vetur hefur verið henni sér-
staklega erfiður en með mán-
aðar millibili missti hún son
sinn, Gústaf, sem hefði orðið
þrítugur í sumar, og tengda-
föður sinn sem sonurinn hét í
höfuðið á. Hún hefur ekki látið
hugfallast - „lífsbaráttan held-
ur áfram“, segir hún.
Björk var spurð að því hvað
hafi orðið til þess að hún
gerðist verslunarstjóri hjá
kaupfélaginu.
„Eg var búin að vinna í níu
ár á skrifstofu Hafnarhrepps.
Árið 1974 var ég ákveðin í að
hætta. Þá höfðum við selt
stórt hús sem við áttum og
byggðum þetta hús hér. Mað-
urinn minn var flutningabíl-
stjóri og sá um aðdrætti eftir
því sem hentaði. Ég ákvað að
hætta að vinna og taka mér frí
á meðan við værum að koma
okkur fyrir í nýja húsinu. Þá
komu þeir til mfn og spurðu
hvort ég treysti mér til að taka
við stöðu gjaldkera í kjörbúð
kaupfélagsins við Hafnar-
braut. Ég gat ekki sagt nei
enda langt komin með húsið.
Ég ætlaði samt aðeins að
vera þar fram að áramótum.
En þar eð versti tíminn var lið-
inn hjá mér og þá vantaði
gjaldkera til frambúðar afréð
ég að vera lengur og þarna
var ég því þangað til ég réðst
sem verslunarstjóri á Vestur-
brautinni fyrir tíu árum.“
EINNI KRÓNU DÝRARI
- Er ibað satt að þú hafir allar
vörur einni krónu dýrari en í
öðrum verslunum kaupféiags-
ins til þess að geta sýnt fram
á betri rekstur?
„Blessaður vertu, þetta er
heilagur sannleikur. Sagan
um krónuna er þannig til kom-
in að starfsfólkið í bankanum
sagði að við yrðum að reyna
að útrýma aurunum, þeir
þvældust bara fyrir auk þess
sem dýrt væri að slá þá. Það
var talað um þetta við ýmsa
aðra sem stunduðu viðskipti
hér í bænum. Ég tók upp þá
reglu að ef einhver vara kost-
aði til dæmis 34,30 þá hækk-
aði ég verðið upp í 35 og svo
framvegis, lét allar tölur vera í
heilum krónum. Fólk fór þá að
tala um að allt væri dýrara á
Vesturbrautinni hjá mér held-
ur en á kjörbúðinni á Hafnar-
brautinni en munurinn náði
ekki einni krónu. Ég kynnti
þetta fyrirkomulag á neyt-
endafundi í búðinni en þang-
að hefur alltaf komið fleira fólk
en í stóru búðina út frá. Það
hafa kannski setið sjötíu
manns á fundi inni á lager hjá
mér á meðan aðeins sjö
manns hafa komið á Hafnar-
brautina. Það hefur sýnt sig
hvar fólkið vill versla - enda
höfum við alltaf reynt að vera
í beinum tengslum við við-
skiptavinina.
Við erum með mjög rúman
opnunartíma hór á Vestur-
brautinni, til klukkan hálfátta á
kvöldin alla daga vikunnar,
líka um helgar. Þetta kann
fólk að meta.“
- Sagt er að veltan í búð-
inni hjá þér hafi hækkað um
heiming fyrsta árið.
„Þannig var að ég tók við
versluninni um áramótin
‘82-83 en þá hafði veltan ver-
ið 9,2 milljónir. Ég hugsaði
með mér að ég væri slök ef
ég gæti ekki aukið veltuna um
helming á fyrsta árinu. Ég fór
þá í rúmar 22 milljónir, síðan
jókst veltan ár frá ári.
Það er gaman að reka
verslun þegar vel gengur.
Ég held að þessu tímabili
sé lokið, um sinn að minnsta
kosti. Hór á Höfn hefur verið
mikill uppgangur en nú eru
blikur á lofti eins og alls stað-
ar annars staðar í þjóðfélag-
inu, að því er virðist. Okkur
hefur samt gengið prýðilega
fram að þessu en mér skilst
að fyrirtæki í landinu eigi bágt
í dag. Þegar allar deildir kaup-
félagsins okkar eru dregnar
saman er um taprekstur að
ræða. Ástæðurnar eru marg-
ar, við erum með svo mörg
útibú, á Djúpavogi, Fagurhóls-
mýri, tvær verslanir á Höfn,
sjoppur og fleira. Þegar sam-
dráttur verður í þjóðfélaginu
kemur það niður á okkur eins
og öllum öðrum.
Fólk hefur haft það mjög
gott hér á Höfn. Að vísu eru
frystihúsin að hagræða rekstr-
inum um þessar mundir en
það er samt mjög mikil vinna,
nógur fiskur eins og er. Ég
held að allir þeir sem vilja
sfunda vinna geti gert það. Eg
hef ekki heyrt talað um
kreppu hér þó svo að á móti
blási á sumum sviðum um
sinn.“
EITUR FYRIR
VERSLUNINA
„Mér finnst fólk versla minna
og öðruvísi en á meðan það
hafði meiri fjárráð. Því má
heldur ekki gleyma að við
erum í harðri samkeppni við
Reykjavik. Fólk hefur svo lítið
fyrir því að skjótast á bíl sín-
um til Reykjavíkur og koma
með hann heim fullan af varn-
ingi. Fólk á ýmsum erindum
að gegna til borgarinnar og
fer þangað frekar þegar það
getur notað ferðina til inn-
kaupa líka. Fólk safnar því
saman sem það þarf að gera,
verslar í Bónus í leiðinni og
kemur færandi varninginn
heim. Þetta er eitur fyrir versl-
unina hér í bænum. Margir
fara suður snemma á morgn-
ana og eru komnir hingað
austur aftur fyrir kvöldmat þó
32 VIKAN
10.TBL. 1993