Vikan - 19.05.1993, Side 42

TEXTI: HELGA MÖLLER / UÓSM.: FRÍÐA JÓNSDÓHIR
MÓÐUR-
HLUTVERK
INNAN
SEILINGAR
Ólöf Tómasdóttir á von á barni.
Á meðfylgjandi myndum klœðist hún
tœkifœrisfatnaði frá versluninni Fislétt.
Allurfatnaðurinn er íslensk hönnun.
Megintilgangur lífsins
er að viðhalda sjálfu
sér. Þegar kona
verður þunguð og í líkama
hennar vex nýtt líf nær hún
hátindi kvenleikans. Móður-
hlutverkið er innan seilingar
og móðurhlutverkið er einmitt
stærsti partur kveneðlisins -
það sem skilur á milli karl- og
kveneiginleika. Konan er að
fá útrás fyrir það eðli sem ger-
ir hana að konu. Orðið ófrísk
er því rangnefni.
Hugsum okkur tvær konur
sem báðar eru heilbrigðar og
hafa úr álíka miklu að spila.
Önnur þeirra blómstrar bók-
staflega þegar hún gengur
með barn. Hún nýtur með-
göngutímans og af henni
stafar töfrum sem hrífa þá
sem á vegi hennar verða. Hin
virðist taka orðið ófrísk bók-
staflega og með fasi sínu fal-
ast hún eftir vorkunn. Hún
þraukar meðgöngutímann.
Sú fyrrnefnda ræktar sjálfa
sig, hugar að hári og snyrt-
ingu, nýtur þess að klæða sig
fallega og yfir henni er reisn
og fegurð. Hin hættir að
hugsa um útlitið; finnst ekki
taka þvf að snyrta sig eða
greiða því hún sé hvort eð er
svo feit og óaðlaðandi. Hún er
nefnilega ófrísk. Hún reynir að
finna einhverjar spjarir utan á
sig en vill ekki eyða meiru en
bráðnauðsynlegt er í föt sem
aðeins nýtast í nokkra mán-
uði. Göngulagið breytist meira
að segja og hún fer að kjaga
eða vagga eins og ákveðinn
fugl sem ekki þykir ýkja
þokkafullur.
Það er í valdi konunnar
sjálfrar hvaða augum hún sjálf
og aðrir líta hana meðan á
svo þýðingarmiklum tíma
stendur. Það læðist líka að
manni sú hugsun hvort að-
búnaður barna þessara
tveggja kvenna verði með
svipuðu móti og þær hugsuðu
um sjálfar sig á meðgöngunni.
Konur! Njótum þess að vera
konur. Njótum hvers tíma út f
æsar og ræktum okkur sjálfar.
Þá verðum við áreiðanlega
færari um að rækta þá sem í
kringum okkur eru. □