Vikan - 01.07.1993, Blaðsíða 8

EINKAVIÐTAL VIKUNNAR VIÐ WOLFGANG SCHÁUBLE
öðrum austantjaldslöndum.
Allt hefur þetta haft erfiðleika í
för með sér og nú er svo kom-
ið að hér í landi búa um sex
milljónir útlendinga. Þetta er
erfitt í landi þar sem svo þétt-
býlt er eins og hér. Á ári
hverju koma um 250 þúsund
Daglegu
amstri
slegið á
frest og
Vikunnl
flett. Að
sjálfsögöu
var
athyglin
vakin
þegar
hann sá
aö þarna
var vlötal
vlö Frlörlk
Sophus-
son fjár-
málaráð-
herra.
fjölskyldumeðlimir þeirra sem
búa hér þegar - en innflytj-
endalögin hafa leyft slíkt - og
hér er ég að ræða um fólk frá
löndum utan Evróþubanda-
lagsins.“
HVERGI FLEIRI
FLÓTTAMENN
„Við höfum tekið að okkur
fleiri flóttamenn frá fyrrum
Júgóslavíu heldur en allar
aðrar Evrópuþjóðir saman-
lagt. Á hverju ári koma hingað
yfir 200 þúsund manns af
þýsku bergi brotnir frá Rúm-
eníu, Rússlandi og fleiri stöð-
um. Á síðasta ári komu 450
þúsund útlendingar hingað til
lands og fullyrtu að þeir hefðu
flúið heimaland sitt vegna
pólitískra ofsókna. Nú hefur
því loksins verið komið í lög
möguleikanum sem gerir okk-
ur kleift að takmarka frekar
þann fjölda flóttamanna sem
hér fær landvistarleyfi - kröf-
urnar hafa sem sé veriö hert-
ar og skilgreiningin þrengd
varðandi hverjum við getum
tekið við af mannúðarsjónar-
miðum. Að landamærum
Þýskalands og Frakklands
hefur sótt mikill fjöldi fólks frá
Alsír og reynt að komast inn
til Þýskalands á undanförnum
mánuðum. Þessu fólki hefur
verið vísað aftur til Frakklands
og ekki verið gefið landvistar-
leyfi hér. Þetta hafa menn
ekki viljað skilja. Við getum
ekki lengur tekið við öllu
þessu fólki.
Við verðum í samstarfi við
aörar þjóðir að breyta þessu
ástandi. Við verðum að geta
takmarkað flóttamanna-
strauminn á sama hátt og
önnur Evrópuríki. Um leið vilj-
um við eiga nánara samband
við aðrar þjóðir um að glíma
við orsakir flóttamanna-
straumsins og stuðla að því
að uppræta hann. Þýskaland
hefur gert meira til uppbygg-
ingar í fyrrum Austur-Evrópu-
löndum heldur en nokkurt
annað land. Slíkt gengur ekki
til lengdar. Ef ekki verður
reynt með sameiginlegu átaki
að vinna gegn hinum mikla
mismun á milli ríkra og fá-
tækra í Austur- og Vestur-Evr-
ópu mun flóttamannastraum-
urinn halda áfram.
Það er kominn tími til að
hver og einn okkar taki á sig
ábyrgð og leggi sitt á vogar-
skálarnar. Við megum ekki
hugsa sem svo að þetta komi
okkur ekki við. Því miöur hef-
ur þróunin verið mjög slæm
hvað snertir náungakærleik-
ann. Ef ráðist er á einhvern á
yfirfullri járnbrautarstöð snúa
langflestir sér undan og vilja
þar hvergi nærri koma. Við
verðum öll að taka þátt í því
að allir þeir sem hér eiga
heima geti fundið sig örugga
fyrir hendi er hætta á að víða
skorti á umburðarlyndi.“
HLUTSKIPTI
Í HJÓLASTÓL
- Þingmaður og ráðherra í
hjólastól, hvernig gengur
það?
„Bara vel, bara vel. Maður-
inn býr yfir miklum aðlögunar-
hæfileikum. Ef þú hefðir spurt
mig þessarar sömu spurning-
ar áður en ég fatlaðist hefði
ég illa getað gert mér það í
hugarlund hvort unnt væri að
koma þessu heim og saman
þó svo að með okkur á þingi
sitji maður sem hefur verið í
hjólastól í mörg ár og dæmi
um slíkt þekkjum við víöar.
Mfn reynsla er sú að líf mitt
breyttist mjög mikið við það
að lamast en ég hef reynt að
aðlaga mig þessum aðstæð-
um eftir bestu getu. Ég held
að ég sé tekinn bara eins og
ég er, án tillits til þess hvort
óg sit f hjólastól eða ekki. Ég
hef alltaf látið í Ijós að ég vildi
ekki hafa neina sérstöðu eða
forréttindi, ég vildi taka þátt f
öllu því sem mér bæri eftir
1 fm
I L Wm íWi Lj
Mm
Fólk af tyrkncsku bergl brotlð hefur verlö myrt af öfgamönn-
um og kvelkt I fbúöum Tyrkja I Þýakalandi.
hvar sem er, það nægir ekki
að aðeins lögreglan annist
þetta. Á hinn bóginn verðum
við líka að tryggja öllum
mannsæmandi kjör og að-
stæður. Á meðan slíkt er ekki
sem áður. Mér finnast þessar
aðstæður mfnar vera teknar
eins og hver annar sjálfsagð-
ur hlutur."
- Hefur ef til vill kraftur þinn
og hugrekki verið öðrum
hvatning sem bundnir eru í
hjólastól?
„Ég veit það ekki. Ég hef oft
heyrt það frá forsvarsmönnum
í samtökum fatlaðra - og það
skil ég fullkomlega - að að-
stæður mínar séu ekki að öllu
leyti þær sömu og annarra
sem í hjólastól sitja. Ég hlýt
mikla aðstoð úr öllum áttum f
mfnu daglega starfi, lögreglu-
menn bera mig upp og niður
allar tröppur sem ég þarf að
fara um og svo framvegis. „Þú
veist ekki hversu miklum og
ótrúlegum hindrunum við þurf-
um að mæta hvern einasta
dag til að komast leiðar okkar.
Enginn sem bundinn er í
hjólastól fær svo mikla hjálp
sem þú,“ segja menn. Þess
vegna geri ég mér Ijóst að ég
er engin fyrirmynd. Án þeirrar
miklu hjálpar sem ég fæ gæti
ég ekki sinnt svo mikilvægu
starfi sem raun ber vitni. Eg
hef jafnframt getað sýnt fram
á það aö ég get verið í þessu
starfi þrátt fyrir fötlun mína um
leið og litið er á mig sömu
augum og áður. Það þykir
mér ánægjulegt. Ég hef séð
að fólk skilur að sá sem er
fatlaöur þarf á aðstoð að
halda en sé um leið gert kleift
að sitja við sama borð og aðr-
ir á fjölmörgum sviðum sam-
félagsins. Eg er þess jafn-
framt fullviss að störf mín í
stjórnmálum hafa orðið til
þess að ég komst yfir það að
þurfa að sætta mig við orðinn
hlut.“
ÞURFUM AÐ LOSA
UM SPENNUNA
- Að undanförnu hefur mikið
verið rætt um hægri öfgahópa
eins og nýnasista og þeim
gjarnan kennt um róstur og yf-
irgang gegn útlendingum. At-
buröirnar í Þýskalandi að und-
anförnu hafa vakið ugg á
meðal fólks. Er hópum á borð
við nýnasista í Þýskalandi að
vaxa fiskur um hrygg?
„Eitthvað, en ekki mjög mik-
ið, ekki frekar en í öðrum Evr-
ópulöndum. Þessir hræðilegu
atburöir að undanförnu, á
borð við morðin og íkveikjurn-
ar í Solingen, eru að okkar
dómi ekki af völdum skipu-
lagðra hópa eða samtaka.
Þetta eru hins vegar verk ein-
stakra ungra einstaklinga sem
eiga í erfiðleikum með að
finna vandamálum sfnum og
hugðarefnum hljómgrunn í
þjóðfélagi okkar. Það er eins
og þeir haldi einn góðan veð-
urdag að þeir fái ekki athygli
8 VIKAN 13.TBL. 1993