Vikan - 01.07.1993, Blaðsíða 22

FULLKOMIÐ NORRÆNT SAMSTARF
Aari hverju fara um atta-
tíu íslendingar á aldr-
inum átján til tuttugu
og sex ára til annarra Noröur-
landa á vegum Nord-job í
þeim tilgangi aö kynnast ööru
sóknir eru sendar til þess
lands sem óskaö er eftir og
valiö er úr þeim þar, þá er
meðal annars farið eftir mála-
kunnáttu 09 starfsreynslu viö-
komandi. Islendingar viröast
Danmerkur og var sannfærö
um aö Svíar væru allir hund-
leiöinlegir þannig að þaö varð
ofan á að hún sótti hún um að
fara til Finnlands. Þetta var
fyrir þremur árum, þegar hún
Ólöf t.h.
ásamt
íslenskri
vinkonu
sinni,
Herdísi
sem einn-
ig var aö
vinna á
vegum
Nord-job í
Færeyjum.
landi og öörum Norðurlanda-
búum. Þaö er Norræna félagið
sem rekur Nord-job sem er
eins konar skiptivinnusamtök.
Nord-job gerir íslendingum
kleift aö vinna erlendis í nokkr-
ar vikur eöa mánuöi viö hin
ýmsu störf. Áriö 1986 var fyrst
farið af staö meö Nord-job í til-
raunaskyni og gekk það svo
vel aö ákveðiö var að halda
samstarfinu áfram.
Nord-job hefur allt frá upp-
hafi veriö mjög vinsælt meöal
fslendinga og sækja mun fleiri
um en komast aö. Allar um-
vera spenntastir fyrir því aö
fara til Danmerkur eða Sví-
þjóöar en þangað komast ekki
allir og reynt er að dreifa um-
sóknunum jafnt á öll löndin.
Ólöf Björgúlfsdóttir vinnur
hjá Nord-job á íslandi við aö
taka á móti erlendu gestunum
og skipuleggja dagskrá fyrir
þá meöan á dvöl fpeirra hér á
landi stendur. Ólöf hefur
tvisvar sinnum farið út á veg-
um Nord-job til aö vinna og
þekkir því vel til starfseminnar.
Hún bjó i Noregi þegar hún
var yngri, hafði oft komið til
var átján ára. Ólöf fékk vinnu
á garðyrkjustöð í litlum bæ i
noröurhluta landsins.
„Ég vissi nánast ekkert um
Finnland áður en ég fór út og
sá fyrir mér alla Finna sitjandi
í sauna-baði meö vodkaflösku
í hendi. Reyndar var fyrsta
vikan ekki mjög ánægjuleg.
Ég fékk vinnu á garöyrkjustöð
einhvers staöar á hjara verald-
ar og einu íbúarnir á staönum
fyrir utan samstarfsfólkiö voru
nokkrir öldungar sem bjuggu
þarna á elliheimili. Finnarnir
voru mjög lokaöir og töluðu
ekkert nema finnsku þannig
að ég átti mjög erfitt meö aö
kynnast þeim. Ég bjó á elli-
heimilinu innan um eintóm
gamalmenni sem voru öll meö
kryppu eftir að hafa reytt arfa
árum saman á garðyrkjustöð-
inni. Ég var mjög óánægö
þarna og eftir viku fékk ég aö
skipta um vinnu. Ég fékk þá
vinnu viö aö pakka inn pipar-
kökum í bakaríi í bæ þarna
rétt hjá.
Ég var þar í fimm vikur og
þaö var mjög skemmtilegur
tími þó aö vinnan væri ekki
mjög ánægjuleg. Þaö er hægt
aö láta sig hafa hvaöa vinnu
sem er í svona stuttan tíma,
aðalatriðið er að upplifa eitt-
hvaö nýtt, kynnast nýju landi
og nýju fólki. í þessum bæ
voru nokkrir aðrir Nord-jobar-
ar, þar á meðal önnur íslensk
stelpa og héldum viö mikiö
hópinn. Þaö var alitaf nóg aö
gera og Nord-job er meö tóm-
stundafulltrúa í hverju landi
fyrir sig og hann skipuleggur
skemmtidagskrá og ýmsar
feröir. Viö fórum meðal annars
I mjög skemmtilega ferð til
Lapplands og eins var farið til
Rússlands í nokkra daga.“
Ólöf talar um aö tungumála-
erfiðleikar hefi helst komiö í
veg fyrir að hún kynntist Finn-
unum vel. Er ekki vanhugsað
hjá Nord-job aö senda fólk til
lands þar sem það getur lítiö
tjáö sig?
„Nord-joþ hélt finnskunám-
skeið hér heima áöur en viö
fórum út og reynt var aö búa
okkur sem best undir dvölina.
Fólk, sem áöur haföi farið í
Nord-job til Finnlands, kom til
að mynda og sagöi okkur frá
reynslu sinni og þó aö mála-
námskeiöiö kæmi ekki aö
miklum notum lærðum viö
heilmikiö um landið. Aöalmáliö
var heldur ekki að kynnast
Finnunum sérstaklega heldur
að kynnast Nord-joburum frá
öörum Norðurlöndum sem
voru að vinna í Finnlandi. Ég
er viss um aö Nord-job er ein
besta leiöin til aö koma á nor-
rænu samstarfi. Krakkar, sem
fara í þetta, fá undantekninga-
laust áhuga á norrænu sam-
starfi og losna viö fordóma
gagnvart nágrannaþjóöum
sínum. Ég var til dæmis með
22 VIKAN 13. TBL. 1993