Vikan - 01.08.1994, Síða 61

sólarhringsins. Nokkrir ein-
kennisklæddir Tyrkir voru
þar við störf sín og svo var
þar slæptur hóþurinn sem
var að koma með leiguflugi
frá Danmörku á vegum
ferðaskrifstofunnar Fritids-
rejser. Vegabréfaskoðunin
var tekin nokkuð alvarlega
og íslensku vegabréfin tvö
grandskoðuð, gengið var
vandlega úr skugga um að
hér væru gildir pappírar á
ferðinni.
Á meðan beðið var eftir
töskunum á færibandinu not-
aði ég tækifærið og leitaði
uppi banka í flugstöðinni.
Stofnunin sú var af einfaldari
gerðinni og lítið annað að sjá
en einn stól og borðplötu
festa í vegg. Starfsmaðurinn
notaði vasatölvu við útreikn-
ingana og ég var sátt við
minn hlut; rúmlega hálfa
milljón líra fyrir fimmtíu doll-
ara.
Systir mín beið mín við
rútuna og benti mér á að
borga ungum Tyrkja sem
hafði verið svo elskulegur að
krefjast þess að bera tösk-
urnar okkar. Þóknunin fyrir
slíkt viðvik var 20.000 Ifrur
eða einungis rúmlega 100
krónur.
Nú tók við um tveggja
klukkustunda ferð í rútu.
Garðurinn við Hótel Tuvana
í Antalya. í borginni eru
margir vandaðir gististaðir
sem jafnast á við þáð besta
í öðrum sólarlöndum.
en þó fyrst og fremst þreyttar
eftir ferðalagið. Hótelið okk-
ar, Rosella, kom okkur
skemmtilega á óvart. Það
var bæði snyrtilegra og
þægilegra en mörg þau hót-
el sem við höfðum gist í Evr-
ópu. Við áttum líka eftir að
komast að því að það var á
besta stað í bænum. Strönd-
in var í nokkurra metra fjar-
lægð og stutt í aðalgötuna.
Og gamli bærinn og höfnin
voru í aðeins 20 mínútna
göngufæri.
SKVETT Á SKANKANA
Eftir nokkurra tíma svefn
vöknuðum við á hádegi, til-
búnar að takast á við ævin-
týrin. Okkur fannst við hæfi,
eins og mörgum sólþyrstum
íslendingum, að fara beint á
ströndina. Við komumst fljót-
lega að því að við vorum
ekki eins viðbúnar loftslag-
inu og við héldum. Sólin var
hátt á lofti og hitinn mikill,
um 40 celsiusgráður í
skugga. Við drifum okkur
samt á ströndina. Eftir að
hafa fundið sólbekki vorum
við snöggar að henda okkur
í sjóinn, dásamlegan, hrein-
an og hlýjan en þó svalandi
miðað við lofthitann. Það
kom líka á daginn að við gát-
um ekki án þess verið að
stökkva reglulega í sjóinn,
nú, eða láta okkur fljóta á
vindsængum og skvetta
öðru hvoru á brennandi
skankana.
HVÍTAR EINS OG
KOTASÆLA
Fyrstu dagana vöktum við
töluverða athygli á strönd-
inni. Sumir sögðust aldrei
hafa séð svona hvítt fólk. Við
vorum ekki hissa á því
vegna þess að liturinn á okk-
ur minnti einna helst á kota-
sælu í samaburði við aðra
strandgesti.
Við vöndumst smám sam-
an hitanum svo viðunandi
var og fórum að njóta lífsins.
Strendurnar eru tvær, sú
I vestari, Kleópötruströnd, og
sú austari sem gjarnan er
nefnd eftir því hóteli sem
næst er hverjum stað á
henni. Sem dæmi má nefna
Rosella strönd. Nokkrum
sinnum fórum við á Kleó-
pötruströndina og þurftum
þá að nota „dolmus" eða
strætó þeirra Tyrkja. Þar er
fargjaldið ekki nema 12 krón-
ur.
Kleópötruströndin er mjög
falieg og skemmtileg. Þar er
til dæmis mikið fjör að reyna
að komast út á sjó með vind-
sæng en það er oft illmögu-
legt vegna þess að brimið
þeytir fólki jafnharðan upp á
ströndina aftur. Að sama
skapi er gaman að fylgjast
með öðrum reyna þetta.
Varasamt er þó fyrir illa
synda að standa í þessum
leik.
Austari ströndin er að
þessu leyti mun rólegri og
varla hægt að segja að þar
sé nokkuuð brim. Á báðum
ströndunum var ýmislegt í
boði fyrir þá sem vildu prófa

w. S^bRhsU',' (: ■ ; í f. ■ .*/ w \ *
'4^5- fl ' i-j fM If] Y-rwW v*'' ’■ 'l ' " • vH fli ' \ »*-•% 1 \ \ ' :&‘fe|ý£lfl
Ferðinni var heitið til Alanya
þar sem fyrstu tveimur vik-
unum skyldi varið. Alanya er
vaxandi og vinsæll ferða-
mannabær, um 140 km frá
Antalya. Leiðin lá meðfram
ströndinni, með Miðjarðar-
hafið á aðra hönd en Tárus-
fjöllin á hina. Það var tekið
að birta af degi þegar við ók-
um inn í bæinn. Alanya var
augljóslega ólíkur spænsk-
um og ítölskum ferðamanna-
bæjum sem við þekktum til
og við vorum bæði spenntar
og kvíðnar þennan morgun
Úlfalda má
víða sjá á
ferð um
Tyrkland likt
og hross í ís-
lenskum
sveitum.
Neðri mynd-
in sýnir báta-
skýli frá tím-
um Róm-
verja.
'94 VIKAN 61
FERÐALOG