Vikan - 01.11.1994, Blaðsíða 8

VIKAN I NEW YORK
Æft í Carn-
begie Hall.
Matarhlé
á Kólum-
busar-
torgi eftir
æfingu í
Carnegie
Hall.
Iftir tæp fjögur ár í New
I York segist Jóhanna
iKristín Jónsdóttir vera
oröin sáttari og mýkri en
þegar hún var haldin tortím-
andi metnaöi. Jóhanna hefur
upplifaö gleði og vonbrigði,
sigra og ósigra í New York
og þar hitti VIKAN hana aö
máli. „Allt í einu var ég hér
og nám í New York var ekki
lengur fjarlægur draumur.
Ljóminn var ennþá til staðar
en ég varð aö læra aö sjá
hlutina ööruvísi,'1 segir hún.
Jóhanna segist hafa kom-
ið til New York vegna þess
aö þar séu bestu kennararnir
og skólarnir. „Ég haföi mik-
inn metnað, var nokkuö góö
meö mig og vissi að ég haföi
góöan grunn til aö standa á.
Enginn heföi þó getað búið
mig undir hvað beið mín.
Vonbrigði og sigrar, góöir
hlutir og slæmir en ekkert
var auövelt. Fólk, sem fer út
í listir, hefur oft ákveðnar
hugsjónir og drauma og
sömuleiöis metnað. Tenging-
in viö lífið sjálft og meira
raunsæi kemur svo meö ár-
unum. Ég gekk lengi á þess-
um draumi mínum og hafði
svolítið falska mynd í hugan-
um. Ég haföi einfaldlega ekki
gert mér grein fyrir þvi hvaö
þetta væri mikil vinna og hve
margir aðrir væru jafngóöir
eöa betri," segir hún.
UPPHAFIÐ
Jóhanna var orðin fjórtán
ára þegar hún skipti úr fim-
leikum yfir í ballett. Flestir
sólódansarar stunda strang-
ar æfingar daglega frá tiu
ára aldri til þess aö breyta
líkamanum. Hún lauk námi
frá Listdansskólanum þegar
hún var átján ára, fótbrotn-
aöi skömmu síðar á jass-
ballettæfingu, var aö útskrif-
ast úr menntaskóla og tók
svo aö sér vaktavinnu um
haustið. Tvibura munar svo
sem ekkert um aö vera í tvö-
faldri vinnu, hvaö þá 19 ára
Tvíbura, en samt.....Við aö
fótbrotna ætlaði ég aö nota
tækifærið til aö hætta í ball-
ett en fannst þaö svo of léleg
afsökun," segir Hanna. „Ég
gaf sjálfri mér þaö loforð að
koma mér aftur í gang og
eiga eitt gott ár þar sem ég
væri í toppþjálfun og athuga
þá hvort ég ætti erindi."
Nokkrum árum sföar lá
leiðin til Noregs. Hanna
ákvað að verða fyrsti gesta-
nemandi norsku óperunnar
og gekk inn á skrifstofu
skólastjórans og tilkynnti
honum þaö. Eina spurning
hans var: Hvenær geturðu
byrjaö? „Það datt af mér
8 VIKAN 10. TBL. 1994