Vikan - 20.02.1995, Síða 23

fyrir krakka á þessum aldri
að komast að því að von sé
á litlu systkini. Við gerðum
svolitla uppsteit. Og við nátt-
úrlega trúðum þessu ekki.
Mamma var ekki nema þrjá-
tíu og sex ára þegar hún
varð ófrísk að Palla. En við
vorum svo hneykslaðar að
svo gömul kona væri að
eignast barn; þannig að
fyrstu viðbrögðin við vænt-
anlegu systkini voru ekki allt
of jákvæð." Páll Óskar átti
að fæðast í byrjun mars en
lét bíða eftir sér. Móðirin
missti vatnið en þrátt fyrir
það fór fæðingin ekki í gang.
„Mamma var á spítalanum í
hálfan mánuð og það var allt
gert til að koma barninu í
heiminn. En það ætlaði sko
ekki að koma út. Síðan varð
tunglmyrkvi og þá er sagt að
eitthvað gerist inni í konum.
Og þá loksins var minn mað-
ur tilbúinn að koma. Og
hann fæddist skraufþurr af
því hann var búinn að vera
vatnslaus svo lengi.“
ÖRVERPIÐ í
UPPÁHALDI
Minningar Diddú um Pál
Óskar sem ungabarn eru
eyrnastór, skælbrosandi
krakki. Árið 1970, þegar Páll
Óskar fæddist, komu ýmsar
nýjungar inn á heimilið. For-
eldrarnir keyptu til dæmis
myndavél og sjónvarp. „Það
var allt keypt þegar Palli
fæddist," segir Diddú. „Hann
var einhvern veginn allt
öðruvísi en við öll hin. Hann
varð algjört eftirlæti. Við rif-
umst um það hver ætti að
passa hann. Og þegar ég
var í síðasta bekk í gaggó
hljóp ég heim úr skólanum til
að passa Palla. Ég var voða-
lega mikið í móðurhlutverk-
inu og var alltaf eitthvað að
dúllast með hann. Hann var í
rauninni eins og einbyrni
með sex hrægamma í kring-
um sig sem viidu ráðskast
með hann. Þegar hann var
rúmlega eins árs fóru for-
eldrar okkar í fyrsta sinn til
útlanda og létu okkur elstu
stelpurnar um heimilið. Ég
var þá að leika í Brekkukots-
annál og fór með Palla í tök-
ur. Ég tók voðalega mikinn
þátt f uppeldinu á honum.
Maður var kominn á þann
aldur að vera farinn að hafa
einhverjar móðurtilfinningar.
Ég gat aldrei farið í partí af
því ég varð að vera heima
og passa Palla. Mér fannst
Minelli í algleymingi. Eg fór
með honum að sjá þá mynd
og hann fór alveg inn í þenn-
an heim. Og hann varð strax
fljótur að ná töktunum og
lærði allt undir eins. Svona
„show“ höfðuðu strax til
hans.“
Stóra systirin, sem var á
kafi í leiklist og söng, leyfði
þeim litla að koma með sér á
æfingar. „Hann hafði svo
gaman af því að vera með
mér á æfingum vegna þess
að hann var svo hrifnæmur,“
segir hún. „Það fann ég.
Þess vegna fór ég með hann
út um allt á æfingar. Hann
kom alltaf með og drakk í sig
það sem hann sá og heyrði.
Kannski býr hann að þessu
núna.“
Diddú segir að Páll Óskar
sé sjálfstæður og mjög hug-
myndaríkur. Og í skóla átti
hann oft frumkvæði að
ýmsu. Þegar hann var 11 ára
lék hann í Gúmmí-Tarzan
smekkurinn að mótast. Það
var Disneymyndin „Fanta-
sia“. Ég man ekki hve oft ég
fór með hann I Gamla bíó að
sjá þá mynd.“ Áhugi á söng
og dansi kviknaði snemma.
Diddú segir að þegar Páll
Óskar hafi verið tveggja ára
hafi hann haft mjög sterka
tilhneigingu til að vera „núm-
er“. Þegar gestir komu hélt
hann smá sýningu, dansaði
og söng og var mjög vinsæll
sem Lína langsokkur og Lisa
Minelli. „Hann var sá eini
sem fékk að dansa upp um
allt og út um allt,“ segir
Diddú. „Þetta voru svona
kabarettnúmer. Þá var kvik-
myndin „Cabaret" með Lisu
mamma nefnilega hafa al-
veg nóg á sinni könnu og
mér fannst ég einhvern veg-
inn þurfa að hlaupa undir
bagga. Þegar ég var í
menntaskóla fór ég til út-
landa á sumrin og kom alltaf
heim með ferðatöskuna fulla
af fötum á Palla. Mér fannst
svo rosalega gaman að
klæða hann og keypti alltaf
voða skrítin föt á hann.“
TEIKNARI EÐA
SÖNGVARI?
Diddú segir að Páll Óskar
hafi verið rosalega skemmti-
legur og kátur krakki. Hann
var hlýðinn og skapgóður,
sjálfum sér nógur og var
mikið fyrir að
dunda sér.
„Hann var
aldrei í bílaleik,"
segir Diddú.
„Svoleiðis leikir
höfðuðu ekkert
til hans. Hann
var alltaf að
teikna og skapa
eitthvað. Hann
hafði önnur
áhugamál en
flestir krakkar
og hann var
rosalega flinkur
að teikna. Hann
hafði hæfileika í
svo margt.
Hann var ekki
orðinn teggja
ára þegar hann
var farinn að
teikna teikni-
myndir. Og svo teiknaði
hann föt. Núna sér hann um
föt á Milljónamæringana;
það er að segja hann velur
þau og lætur útbúa þau. Það
er voðalega erfitt að virkja
svona fjölhæft barn. Og mér
finnst synd að hann skyldi
ekki hafa farið meira út í
teikningar. En hann hætti að
teikna þegar hann lagði fyrir
sig sönginn.“ Páll Óskar
hafði iíka áhuga á teikni-
myndum. Hann fór snemma
að safna 8 mm myndum og
fékk sér sýningarvél. Og í
dag, þegar hann fer í barna-
afmæli, mætir hann á stað-
inn með gömlu myndirnar og
fer með allri krakkastrollunni
afsíðis og gegnir hlutverki
sýningarstjóra.
SNEMMA BEYGIST
KRÓKURINN
„Hann var tveggja ára
þegar ég fór fyrst með hann
í bíó. Sennilega fór þá lífs-
með Leikfélagi Kópavogs
þannig að hæfileikarnir voru
virktir þegar fór að togna úr
honum. Ragnhildur Gísla-
dóttir söngkona kenndi hon-
um tónmennt í grunnskóla.
Hún sá hvað í honum bjó og
lét hann syngja í skólanum.
„Þegar foreldrar okkar komu
frá útlöndum, frá Ítalíu og
Spáni, komu þau alltaf með
plötur. Á þeim voru barnalög
og Palli lærði textana mjög
fljótt. Og hann söng lögin á
ítölsku og spænsku eins og
ekkert væri. Hann bara lærði
þau utan að.“
í GENUNUM
Það kom Diddú ekkert á
óvart þegar Páll
Óskar fór að
syngja opinber-
lega fyrir nokkr-
um árum. Hún
segist alltaf
hafa vitað að að
því kæmi því
hann hafi svo
fallega rödd.
Ellefu ára söng
hann inn á plötu
með ævintýrinu
um Hans og
Grétu. „Þótt
hann hafi farið í
mútur hefur
hann ennþá
sömu mýktina í
röddinni," segir
hún. „Og þegar
hann var krakki
sá maður að
hann var rosa-
lega flinkur að dansa. Hann
hafði svo mikinn rytma (
skrokknum. Hann hefur
aldrei lært að dansa. Þetta
er bara náttúrulegt."
Þegar Diddú er beðin um
að lýsa bróður sínum í stuttu
máli segir hún að hann sé
mjög opinn, glaðlegur, frjór
og traustur. „Hann stendur
við allt sem hann segir. Þótt
það sé mikið umstang í
kringum hann þá er alltaf
hægt að treysta honum. Og
hann er algjörlega fordóma-
laus. Hann er alltaf til í allt.
Hann er samt algjör reglu-
maður. Sem krakki fór hann
alltaf sínar eigin leiðir og
hann þurfti mikinn tíma fyrir
sjálfan sig. Hann er mjög
góður strákur og það er ekk-
ert illt í honum. Hann hefur
þetta ítalska „element" í sér.
Hann byrgir ekkert inni. Það
má segja að hann sé mjög
sérstakur. Og ég held að
það finnist fleirum en mér.“
Páll Óskar
tólf ára gam-
all. „Það er
voóalega erf-
itt aó virkja
svona fjöl-
hæft barn,“
segir Diddú.
2. TBl. 1995 VIKAN 23
BERNSKUMINNINGAR