Vikan - 01.05.1996, Síða 55

TEXTI: FRÍÐA BJÖRNSDÓTTIR UÓSMYND: BRAGI Þ. JÓSEFSSON
Fyrir um það bil einni öld
fundu menn fyrstu
pálsjurtina eða sain-
tpauliuna í Usambra í Afríku.
Hún er ýmist kennd við þann
stað þar sem hún fannst,
eða finnandann, barón Wal-
ter af Saint Paul- llaire, og er
það nafn hennar mun al-
gengara.
Plantan vakti strax athygli og
var sýnd á blómasýningu í
Berlín þremur árum eftir að
hún fannst. Fjólunafnið er til
komið af því hve mjög blóm
hennar líkjast fjólum sem eru
henni þó alls óskyldar.
Blöð og stönglar eru þykk
og safarík og brotna auð-
veldlega. Blómin, sem
standa alllengi, eru á örfín-
um stönglum. Blöð plöntunn-
ar vaxa þétt og hylja gjarnan
pottinn. Þá er ekki um annað
að ræða en vökva með því
að hella vatni á undirskálina.
Þetta er líka eina örugga
leiðin því fari vatn á blöðin
geta þau skemmst. Best er
að vökva með volgu vatni.
Pálsjurtinni líður best í
nokkrum skugga. Því minni
sem birtan er þeim mun
dekkri og fallegri verða blöð-
in. Að sjálfsögðu eru tak-
mörk fyrir því á hversu
dimmum stað plantan getur
staðið og einhverja birtu
verður hún að fá svo hún
dafni sæmilega. Hún þolir
heldur ekki mikinn hita, helst
ekki yfir 20 stig. Plöntuna má
ekki skorta vatn en þó má
hún ekki standa í vatni. Það
skemmir ræturnar. Hvorki of
eða van - það er lóðið eins
og í allri ræktun!
Að blómgun lokinni er gott
að hvíla plöntuna á köldum
stað. Viljið þið fjölga henni
nægir að skera af henni
blað, stinga leggnum hálfan
sentímetra niður í raka mold
og setja glas eða plast yfir
pottinn. Við það helst rakinn
jafn. Plantan rótar sig fljót-
lega og blöðum fjölgar. Blað-
leggnum hættir hins vegar til
að fúna sé honum stungið í
vatn svo fyrrnefnda aðferðin
er einfaldari. □
RÁLSJURT
SAlNTmUUA -
USAMBRA-
FJÓLA