Vikan - 17.12.1998, Blaðsíða 12

Viðtal: Þórunn Stefánsdóttir Myndir: Gunnar Gunnarsson
Sverri Hermannssyni býðst óvæntur liðsauki.
f f f
mniuiNm
Margrét K. Sverrisdóttir, nýliöinn í pólitíkinni
verkefni ætlað ungu fólki,
áætlun sem heitir Ungt fólk í
Evrópu. Hún snýst um styrki
til ungs fólks sem vinnur að
menningarlegum verkefnum
milli landa. Eg hafði vinnuað-
stöðu í Hinu húsinu. Þar var
mjög skemmtilegt að vera,
mikill uppgangur og mikið af
skemmtilegu og hugmynda-
ríku fólki.'
PDLITÍSKT TÓMARÚM
með þessum nýja flokki finnst
mér í augsýn flokkur sem get-
ur fyllt upp í þetta tómarúm
sem mér finnst hafa myndast.
Annars vegar er það vinstri
blokkin sem alls ekki allir geta
sætt sig við, hins vegar Sjálf-
stæðisflokkurinn. Tómarúmið
gæti verið fyllt með flokki sem
trúir á einstaklingsframtakið,
vill ekki of mikla ríkisforsjá,
en er líka frjálslyndur.1'
Ég gef mig ekki
fram þegar ég
heyri fólk tala
illa um pabba
þótt auðvitad sé
óþægilegt að
hlusta á gróu-
sögur um sina
nánustu.
Það kom gestum Margrétar K. Sverrisdóttur í opna skjöldu
þegar faðir hennar, Sverrir Hermannsson, tilkynnti i ræðu.sem hann
hélt í fertugsafmæli dóttur sinnar, að hún hyggðist ganga til liðs við
hann í Frjálslyndaflokknum sem hann var að stofna og er nýbúinn
að halda stofnfund fyrir. Margrét hefur aldrei komið nálægt stjórn-
málum og hefur á stundum verið á öndverðum meiði við töður sinn í
kjörklefanum.
Er eitthvað til í þessu
Margrét? „Já, ég var
alvarlega farin að
hugsa um að söðla um, var
búin að vera í sama starfi í
fimm ár. Þetta gerðist nú eig-
inlega af sjálfu sér. í vor, þeg-
ar pabbi tók ákveðna afstöðu
í fiskveiðistefnumálum og
lýsti andstöðu sinni við núver-
andi kerfi, varð bara allt vit-
laust heima hjá foreldrum
mínum. Síminn stoppaði ekki
allan daginn og það var hrein-
lega þörf fyrir hjáp.” Ég sit
ásamt Margréti á fallegu
heimili hennar og eiginmanns
hennar, Péturs Hilmarssonar,
þar sem þau búa með börnum
sínum, Kristjáni og Eddu.
Margét, sem útskrifaðist úr
Kennaraháskóla Islands árið
1983, var þegar með náminu
farin að vinna í félagsmið-
stöðvum og var að námi
loknu boðið starf sem for-
stöðumaður Fellahellis. Hún
flutti sig síðan í Hafnarfjörð
og fékk það verkefni að
stofna þar nýja félagsmiðstöð,
Vitann. Margét segir það hafa
verið skemmtilegt verkefni og
hún er hrifin af mannlífinu í
Hafnarfirði. „Síðan fór ég að
vinna á vegum Evrópusam-
bandsins að menningarskipta-
Margrét svarar því játandi
að hún geti hugsað sér að setj-
ast á Alþingi, en leggur
áherslu á að þangað fari eng-
inn nema eiga erindi og hafa
verið lýðræðislega kjörinn.
„Það hefur verið spennandi
að undirbúa stofnun flokksins.
Ég gæti allt eins hugsað mér
að vinna í flokknum t.d. í
framkvæmdastjórn, það er
ekki fyrirfram hægt að ákveða
að ég fari á þing. En það er
ekki þar með sagt að ég geti
ekki hugsað mér það. Eg hef
alltaf verið mikil kvenrétt-
indakona, kannski stundum á
svolítið öðrum nótum en ýms-
ar kynsystur mínar. Á sínum
tíma kaus ég Kvennalistann
en gafst upp á honum, eins og
sennilega fleiri konur, vegna
þess að mér fannst þær of rag-
ar við að fara í stjórn og fleira.
I dag finnst mér vanta konur í
yngri kantinum sem vilja gefa
kost á sér til starfa á pólitísk-
um vettvangi."
Margrét segir nýja flokkinn
geta fyllt upp í ákveðið tóma-
rúm. „Ég hef aldrei getað fellt
mig við þessa frjálshyggju sem
hefur vaðið uppi í Sjálfstæðis-
flokknum. Þar af leiðandi hef
ég ekki allaf kosið hann, jafn-
vel þótt pabbi hafi verið ráð-
herra fyrir flokkinn og mér
hafi oft þótt hann frjálslyndur,
a.m.k. miðað við hvernig
flokkurinn hefur þróast. En
KONUR OG KVOTI
Aðalbaráttumál nýja flokks-
ins er breyting á núverandi
kvótakerfi. Ég spyr Margréti
hvort hún haldi að konur hafi
áhuga á og viti eitthvað um
þann málaflokk. „Það er nú
einmitt mergurinn málsins,”
segir Margrét ákveðin. „Ég
vissi of lítið um kvótakerfið
þegar ég byrjaði að starfa með
paþba í vor. En áhugi minn á
þessum málum hefur vaxið
mjög mikið. Staðreyndin er sú
að meiri hluti kvenna kemst
ekki nær fiskveiðum en að
fara í fiskvinnslustörf, eins og
ég hef reyndar gert. Þó ég hafi
ekki haft mikið vit á kvóta-
kerfinu í upphafi var það samt
búið að trufla réttlætiskennd
mína og ég held að það sé al-
veg nóg að fylgja henni til að
geta fylgt þessu máli. Eftir að
ég fór að kynna mér málið
betur reiddist ég innilega þeg-
ar ég sá áróðursauglýsingar
LIU. Það þýðir ekki að segja
að ekki sé óánægja úti í þjóð-
félaginu. Óánægjan hefur
kraumað hjá sjómönnum með
hverju verkfallinu á fætur
öðru. Það er staðreynd að
konur hafa ekki stutt þetta
mál í verki eins og karlar,
karlar eru í miklum meiri-
hluta í Samtökum um þjóðar-
eign. Að vísu er töluverður
fjöldi kvenna þar líka, en það
er eins og þær geti ekki stigið
12