Vikan - 17.12.1998, Blaðsíða 50

Texti: Jóhanna Harðardóttir. Myndir Gunnar Gunnarsson
Það kom lil mín maður á dög-
unum og sagði að hann hefði
orðið alveg gáttaður þegar
mamma hans lánaði mér
peysufötin sín til að leika í
þegar ég var aðeins níu ára
gömul.
Ég man að ég spígsporaði í
þeirn og söng og fólk hafði
gaman af. Það var alltaf nóg
að gera á þessum árum og það
var svo nrargt sem strykti mig
í lönguninni til að verða
skemmtikraftur.
Ég nran enn eftir því þegar
Marlene Dietrick kom í Camp
Knox sem var rétt hjá
bernskuheimili rnínu. Við
krakkarnir hengum með
klærnar í girðingarnetinu þeg-
ar hún kom gangandi milli
tveggja hermanna. Hún var
klædd í navybláa dragt, með
hermannaderhúfu og á pinna-
hælum með þessa löngu,
grönnu fótleggi. Við kölluðum
til hennar og hún sagði með
þessari djúpu, hásu rödd sinni:
„Hallo children". Ég varð fyr-
ir miklum áhrifum af þessu og
ég hef oft stælt hana gegnunt
tíðina".
að konu og ég^var alls ekki til-
búin til þess. Ég komst í gegn-
um athöfnina og veisluna, en
svo fór ég út að leika mér og
hélt áfram að vera ég.
En stuttu seinna fór ég í
langferð í strætó til að hitta
Ævar Kvaran sem átti heima á
Bergstaðastrætinu. Ég bar
mikla virðingu fyrir honunr
sem leikara. Ég var enn með
síðu flétturnar, í pilsi, stuttum
jakka og sportsokkum og
bankaði upp á hjá honum.
Þegar hann kom til dyra og
spurði nrig erinda sagði ég
honum hreint út að mig lang-
aði til að verða leikkona.
Hann spurði mig hvort ég
hefði leikið og ég sagði hon-
um frá bílskúrssýningunum.
Ég var bara fjórtán ára og
hann sagði mér að koma aftur
eftir tvö ár. Ég var niðurbrot-
in eftir þetta, hann hefði alveg
eins geta sagt mér að koma
eftir tuttugu ár, mér fannst
þetta heil eilífð!"
starf með börnum
En Sigríður fór í leiklistar-
skólann eftir tvö ár og lauk
námi þar.
Hún fór líka til Englands og
lærði þar meðal annars að
steppa. Hún fann sér strax
leið inn í revíur og gaman-
vísnasöng, þar átti hún heima
„ Ég ætlaði alltaf að verða
leikari þegar ég yrði fullorðin.
Ég gleymi ekki deginum sem
ég fermdist, þá urðu þáttskil í
lífi unglinga og litlar stelpur
Röddina þekkja menn strax en gera sér samt kannski ekki alveg grein fyrir hvaðan. En svo rifjast hað upp alit i einu.
Þetta er Krummi...krumminn hennar Rannveigar úr barnatíma sjónvarpsins!
Sigríður Hannesdóttir hefur Ijáð fleiri fígúrum rödd sína til að skemmta börnum og fræða pau um dagana.Hún er enn að kenna og
skemmta börnum og hefur nú bætt öldruðum við. Hún er skemmtanastjóri Úrvals Útsýnar og smitar alla af lífsgleði sinni. Hún er
skemmtikraftur og orkubolti af guðs náð og það þarf ekki meira en nærveru hennar til að fyllast gleði. Annað er ekki hægt.
Skemmti öðrum strax sem barn
„Ég er bara svona heilsu-
hraust, mér líður alltaf vel og
það er svo garnan hjá mér"
segir hún og kátínan og hlýjan
skín úr hverjum andlitsdrætti.
Sigríður er leikkona að
mennt og skemmtikraftur að
lífsstarfi.
„ Ég held ég hafi fæðst
svona, ég hef verið að
skemmta fólki frá því ég man
eftir mér. Ég fæddist og ólst
50
upp hér í Skálholti á Melun-
um. Þá var í tísku að halda
tombólur, krakkarnir söfnuðu
saman dóti og seldu rniða til
að afla fjár en ég hafði ekkert
gaman af því, mér fannst þetta
alltof mikið vesen. Ég fór í
staðinn að halda leiksýningar.
Þar sem ég var í vist var bíl-
skúr og ég klæddi mig upp í
búninga og fékk fólk til að
hlæja. Mér tókst alltaf að fá
aðra með og láta þá fíflast og
allir skemmtu sér konunglega.
áttu allt í einu að vera orðnar
konur, komnar í tölu fullorð-
inna. Mér leið vægast sagt
hræðilega, ég var svo mikill
strákur í mér á þessum tíma"
segir Sigríður og hlær.„Ég var
dubbuð upp í fermingarkjól-
inn af systur minni sem er ári
eldri og hefur alltaf verið há-
vaxin meðan ég var svo lítil.
Svo voru settir í mig slöngu-
lokkar og ég skreytt nteð
kransi. Ég var algerlega stíf,
nrér fannst verið að gera mig
í gríninu og glensinu. Sigríður
reyndi líka fyrir sér í leikhúsi,
en henni leiddist þar. Henni
fannst biðin of löng og fjörið
ekki nógu mikið. Það varð allt
að vera iðandi af lífi til að það
hentaði henni, hún er í raun-
inni skemmtikraftur fremur
en venjulegur leikari og þar er
hún í essinu sínu bæði meðal
barna og fullorðinna.
„ Ég hef alltaf haft svo gam-
an af að kenna börnum leik-
list. Þau eru svo tær og opin