Vikan - 17.05.1999, Blaðsíða 24

.= o
o (/)
4- £■
</> g
»- S
:o
* K
(U
.E c
0) C
4-* 3
</> o
= ■0
x £
ía
Gréta Lind Kristjánsdóttir
segist vera með meira en
„létta" bíladellu. Á þeim
átta árum sem liðin eru síðan hún
fékk bílpróf hefur hún átt sex bíla.
Hún átti ákafleg fallegan, heiðgul-
an, tveggja manna Hyundai
sportbíl sem hún seldi fyrir tæp-
um mánuði. Stúlkan vakti óskipta
athygli margra borgarbúa þegar
hún ók um göturnar en nú á hún
rauðan Volkswagen Golf með öll-
um aukabúnaði. Gréta segist í
þetta sinn hafa verið að hugsa
um þægindin og það að geta
boðið fleiri farþegum, en sportbíl-
inn leyfði, að sitja í. En hvenær
byrjaði þessi mikli áhugi á bílum?
„Hann hafði blundað í mér
lengi. í menntaskóla átti ég
marga stráka að vinum og þá fór
ég að skoða bílablöð, fara á bíia-
sýningar og rleira. Aður en eg
vissi af var ég komin með algjöra
bíladellu. Það er þó fyrst og
fremst útlit bíianna sem heillar
mig. Auðvitað væri gaman að fá
mikinn kraft en það kostar pen-
inga. Þegar ég kem heim og segi
„Oh! ég sá svo flottan bíl í dag.",
stynurfjölskyldan venjulega: „Æ,
Gréta reyndu nú að eiga sama
bílinn þó ekki væri nema tvö ár í
einu." Tíð bílaskipti kosta mikið
og það verður að segjast eins og
er að þetta er dýrt „hobbý"."
Flestar stúlkur á aldur við
Grétu eru sennilega líklegri til að
láta sig dreyma um kjól í búðar-
glugga á Laugaveginum en bíl í
sýningarsal bflasölu en hvernig
fer ung kona með bíladellu að því
að fjármagna bílakaup?
„Fyrsti bílinn minn var upphaf-
lega keyptur handa ömmu. Þetta
var Honda Civic og amma átti
erfitt með að keyra svo Iftinn bíl.
Ég var sú sem keyrði hann mest
og það endaði með að mér var
gefinn hann. Þann bíl seldi óg
síðan fyrir nýjan Honda Civic.
Þeim bíl sá ég mest eftir af öllum
mínum bílum þegar ég seldi
hann. Þetta var fyrsti nýi bílinn
sem ég eignaðist og ég var búin
að taka ástfóstri við hann. Núm-
erið var líka svo gott, einkennis-
stafirnir KG en það eru uþphafs-
stafirnir mínir afturábak.
Það eru fyrst og fremst fallegar
Ifnur og útlit bíla sem heilla mig
þótt ég taki í dag gæði fram yfir
útlit. Ég fell ekkert frekar fyrir ein-
hverjum merkjum eins og
Porsche eða Jagúar. Margir bíla-
dellumenn segja að verstu kaup-
in séu í nýjum bílum þeir gömlu
séu vandaðri en þeir krefjast ein-
faldlega meira viðhalds. Ég varð
t.d. umsvifalaust ástfangin af gula
sportbflnum þegar ég sá mynd af
honum í blaði. Þegar bflinn var
sýndur hér á landi dró ég aila fjöl-
skyldumeðlimi með mér að sjá
hann og heimsótti hann alla sýn-
ingardagana. Það tók mig tals-
verðan tíma að velja lit á hann
eftir að ég var búin að ákveða að
kaupa. Ég er vön að kaupa rauða
bíla en rauði liturinn á þessari
bílategund var ekki fallegur. Hvít-
ur kom ekki til greina því hvítir
bílar missa línurnar, öll óhreinindi
sjást allt of vel á svörtum og þá
þarf alltaf að vera að þrífa. Græni
liturinn var eiginlega enginn litur
varla að hægt væri að greina
hvort bílinn var grænn eða blár
Guli sportbíllinn sem fórnað var fyrir þægindi.
24 Vikan
og sá blái litur sem boðið var upp
á höfðaði ekki til mín svo eftir
stóð gulur og ég keypti hann.
Auðvitað sé ég mikið eftir hon-
um núna og má ekki sjá hann á
götu án þess finna til eftirsjár. Ég
fórnaði honum fyrir þægindin því
í raun var hann aðeins tveggja
manna bíll. Á íslandi er erfitt að
keyra sþortbíla eins og þennan.
Malbikið er svo ónýtt að bíll á jafn
breiðum dekkjum og hann kast-
ast upþ úr þeim við og við. Hér
vantar almennilegar hraðbrautir
eins og eru víða erlendis."
Allir bflar þurfa eitthvað viðhald
jafnt nýir sem gamlir. Sér Gréta
sjálf um viðhaldið á sínum bílum?
„Ég passa alltaf vel upp á olíu
og bletta upp í rispur jafnóðum
og þær koma. Ég held mínum bíl-
um vel við og komi eitthvað upp á
er gert við það strax. Nú orðið
þekki ég marga á bílaverkstæð-
unum og fæ hjálp ef ég þarf á að
halda."
Þegar Gréta var unglingur var
hennar helsta skemmtun að
keyra rúntinn á flottum bíl. Hún er
alin upp hjá ömmu sinni, og al-
nöfnu, og afa, þeim Sverri Her-
mannssyni og Grétu Lind Krist-
jánsdóttur. Hún fékk oft lánaða
bílana þeirra til að fá að njóta
ánægjunnar að keyra þá.
„Þau hafa átt marga flotta bíla í
gegnum tíðina stóra BMW, Audi
og jeppa. Einn rúntur í bæinn á
flottum bíl það var nóg, þá var
tekið eftir mér. Ég vildi alltaf vera
á bíl og keyra. Undanfarin ár hef
ég farið tvisvar á ári f Þórsmörk
og alltaf á jeppa en aldrei á sama
bílnum. Helst vildi ég eiga þrjá
bíla. Fjölskyldubíl með öllum
þægindum til innanbæjaraksturs,
jeppa í ferðalög, helst Landrover
Discovery og svo sportbíl."
Gréta vinnur hjá Reiknistofu
bankanna og þar hefur hún feng-
ið að kynnast tölvum. Þær hafa
náð að heilla hana svo mjög að
nú hefur hún hugsað sér að hefja
nám ÍTölvunarfræði við Háskóla
íslands. Hún segir sjálf að senni-
lega hefði hún átt að fæðast
strákur ef gamla klisjan um tak-
markaðan áhuga kvenna á tækj-
um og tækni er rétt. Ef marka má
nýjustu fregnir af atvinnumögu-
leikum og launakjörum tölvunar-
fræðinga er ekki ólíklegt að hún
eignist í framtíðinni þessa þrjá
bíla sem hana dreymir um.