Vikan - 17.05.1999, Blaðsíða 22

Texti: Halla Bára Gestsdóttir Myndir: Gunnar Sverrisson
Þetta er mitt
Sigríður á Hondu C77 árgerð 1967 sem hún og maðurinn hennar, Stefán Finnbogason, gerðu upp í
sameiningu. Þótt það hjól sé eingöngu fyrir Sigríði þá eiga þau hjónin fleiri mótorhjól, tíu eða
ellefu í allt, og hjálpar Sigríður stundum manni sinum úti í bílskúr við að gera upp og pússa.
/
g hafði engan áhuga
á mótorhjólum áður
en ég kynntist eigin-
manni mínum...,“ segir Sig-
ríður. „...og ég hafði heldur
aldrei velt því fyrir mér að
ég ætti eftir að fá einhvern
áhuga.“ Það átti eftir að
breytast því þegar hún
kynnist Stefáni átti hann tvö
mótorhjól, Hondu CBR og
lítinn „dverg“. Um leið og
hann fór að keyra um með
Sigríði á hjólinu smitaðist
hún af mótorhjóladellu sem
hún hefur verið með síðan.
Fékk hóflega dellu
„Ég fékk mjög hóflega dellu
og þykir alvega rosalega
gaman að ferðast um á mót-
orhjóli. Við Stefán fórum
fyrir allmörgum árum síðan
á flakk um Evrópu á mótor-
hjóli, ég aftan á, og mig
iangar mjög mikið til að
endurtaka það. Það er hins
vegar erfitt þar sem við
erum komin með tvö börn.“
Krakkarnir eru áhugasamir
um áhugamál foreldranna
og biðja gjarnan um það að
fá að fara einn rúnt. Það er
Stefán sem sér um þá deild
en Sigríður segist ekki vilja
fara með þau.
Þegar Evrópuferðin var
farin á Hondu CBR voru
einungis til tvö mótorhjól á
heimilinu. I dag eru þau
orðin miklu fleiri og þegar
Sigríður er spurð um fjölda
hjóla er hún ekki alveg viss
heldur telur í bílskúrnum tíu
eða ellefu hjól í þeirra eigu.
Þar á meðal er hennar hjól
sem hún er ákaflega stolt af,
en það sker sig úr þar sem
það er skærrautt og frekar
gamaldags í útliti. Oneitan-
lega glæsilegt. Litli „dverg-
urinn” er þarna í einu horn-
inu en Sigríður hefur tölu-
vert notað hann og vakið at-
hygli fyrir enda hjólið minna
en menn eiga að venjast.
Annan „dverg“ er verið að
gera upp í felulitunum og er
hann ætlaður fyrir Finn-
boga, soninn á heimilinu, til
að nota í sveitinni.
Æðislegur ferðamáti
En hvað fannst Sigríði
spennandi við mótorhjólin
þegar þau voru kynnt fyrir
henni í upphafi? Hún er ekki
í vafa þegar hún svarar: „Það
var krafturinn. Ég var rosa-
lega hrædd við hann fyrst og
vildi alltaf halla mér í öfuga
átt í beygjum miðað við það
sem ég átti að gera. En þegar
maður gat farið að slappa af
þá reyndist þetta alveg æðis-
legur ferðamáti." Þar sem
Sigríður á gamalt mótorhjól
þá er hún félagi í Gamlingj-
unum, klúbbi þeirra sem eiga
slík hjól. Stefán er hins vegar
í Sniglunum og ákváðu þau
að vera í sitt hvoru félaginu
og skipta þessu.
í upphafi var Sigríður
mikið með Stefáni í því að
gera upp hjól og hún var t.d.
alfarið með honum í því að
gera upp Honduna sína. Það
fór mikill tími í það sem hún
sér ekki eftir, en eftir að
börnin komu í heiminn gafst
sjaldnar tími til að skreppa
út í bflskúr. í dag kernur fyr-
ir að hún hjálpi Stefáni vanti
hann aðstoð en hann er
töluvert mikið í því að gera
upp mótorhjól. „Ég gríp í
þetta þegar ég vil að hann
klári eitt verkefni til að
komast í annað. Ég get grip-
ið í ýmislegt en ég er ekki í
því að setja saman. Mitt
verk er aðallega að pússa
álið, ná fram gljáa, og ég sá
um þá hlið á mínu hjóli,“
segir hún og bætir við að
erfitt hafi verið að pússa
blöðkurnar á því.
22 Vikan
Það er til nóg af mótor-
hjólum á þessu heimili.
Sigríður segir þau eiga tíu
eða ellefu hjól í dag.
Finnbogi, sonur Sigríðar, á
„dvergnum" sem pabbi hans er
að gera upp fyrir hann og Finn-
bogi má nota í sveitinni.
Sigríður skreppur stundum í bflskúr-
inn til að hjálpa eiginmanni sínum
við að gera upp mótorhjól. Hennar
starf er aðallega að pússa álið.