Vikan - 13.07.1999, Blaðsíða 16

Texti og myndir: Margrét V. Helgadóttir
Á bak við búðarborðið í 52 ár
Kaupmaðurlnn á hornlnu tllheyrir fortíðlnnl. Lltlu hverfabúðirnar eru nánast horfnar en í staðinn hafa rlsið mat-
vörumarkaðlr, opnir frá morgnl til kvölds. Elskulegl kaupmaðurlnn, sem vissl nákvæmlega hvað þlg vantaði, er
horfinn en í staðlnn komln líflaus afgreiðslustúlka sem seglr góðan daglnn á vélrænan hátt. Sorglegt en satt.
Á Selfossl má þó ennþá flnna einn alvörukaupmann sem stendur vaktlna fyrlr Innan búðarborðið og hefur stað-
Ið þar í melra en hálfa öld. Dagur Dagsson, betur þekktur sem Daddl I Daddabúð, hefur lifað tímana tvenna en
hann verður áttræður á næsta árl.
Daddi veiktist af berklum
eins og svo margir jafn-
aldrar hans. Sextán ára
gamall fór hann á sjúkrahús til
Reykjavíkur en þá bjó fjölskyldan
í Gaulverjabænum. Hann barðist
í tíu ár við berklana og hafði sigur
að lokum. Þó mun hann ætíð
bera þess merki því hann gengur
með staurfót.
Á Vífilsstöðum lærði Daddi að
gefa til baka eins og hann orðar
það sjálfur. Fjölskylda hans opn-
aði litla verslun við Eyrarveginn á
stríðsárunum og þar með var
Daddi farinn að sinna kaup-
mennsku enda ekki mörg störf
sem hentuðu honum þar sem
hann var ennþá að jafna sig eftir
erfið veikindi.
Daddi verslaði
með smávöru, efni og nauðsynja-
vörur en í seinni tíð hefur vöru-
flokkunum fækkað. Verslunin
fluttist að Austurvegi 34 árið 1964
í húsnæði sem Daddi byggði
ásamt systkinum sínum. Ingi-
björg, systir Dadda, aðstoðaði
hann í versluninni á tímabili en
hún lést árið 1988. Þau systkinin
bjuggu í sama húsi og verslunin
er í og þar býr Daddi.
Daddabúð heitir reyndar Versl-
unin Ingólfur en Selfyssingar
þekkja hana betur sem Dadda-
búð.
Hvarflaði aldrei að honum að
breyta nafninu?-
,,Nei, nei. Verslunin heitir eftir
hinum eina sanna Ingólfi sem
kom til landsins fyrir tólf hundruð
árum. Við höfum hérna Ingólfs-
fjallið og verslunin varð að
halda sínu nafni.“
Á undanförnum árum hefur
verslunarmáti breyst. Hvernig
horfir sú breyting við Dadda?
,,Á síðustu 2-3 árum hefur
allt gjörbreyst. Þessar verslan-
ir hérna í kring eru opnar meira
og minna allan sólarhringinn.
Fólkið flykkist þangað. Ég hef
átt góðan hóp af föstum við-
skiptavinum en núna eru barna-
börn og barnabarnabörnin þeirra
farin að koma til mín. Fyrir
nokkrum árum var stór hópur
unglinga sem kom reglulega til
mín en þeir eru hættir að koma
núna. Á tímabili hafði ég konu
mértil aðstoðar í versluninni, það
var töluvert að gera þá. Þetta
hefur breyst mjög mikið.“
í Daddabúð má finna ótrúlegt
vöruúrval miðað við rými. Leik-
föng, gjafavara, pakkamatur og
fatnaður er meðal þess sem
hægt er að finna í hillunum.
,,Ég hef verið mjög heppinn því
starfsfólk heildverslana í Reykja-
vík hefur verið svo hjálplegt. Ég
hef hringt til þeirra og þau fundið
til alls kyns vörur fyrir ákveðna
uþphæð. Vörurnar hafa reynst
vel og ég hefði ekki getað valið
þær betur sjáifur. Ég hef aldrei
lent í að fá eitthvert drasl frá
þeirn."
Ein meginreglan hjá mér er sú
að kaupa Iftið af hverju þannig að
ég sitji ekki uppi með lager. Ég
hef haldið mig við þessa reglu í
fjölda ára. Ég passa mig á því að
glepjast ekki af neinu og kaupa
lítið.
Ég hef líka ætíð verið heppinn
að því leyti að lenda ekki í úti-
stöðum við einn né neinn varð-
andi greiðslur. Þetta hefur allt
gengið mjög vel fyrir sig. [ dag er
komin meiri harka í viðskiptin.“
Er Daddi ekki farinn að þreyt-
ast á að standa á bak við búðar-
borðið?
„Jú, ég verð nú að segja það.
Þegar ég var að byrja í verslunar-
rekstri var ég alveg uppgefinn á
að standa allan daginn. Um
þrjúleytið var ég orðinn þreyttur.
Smám saman jókst úthaldið. Ég
tók þá ákvörðun að hugsa bara
um búðarreksturinn og ekkert
annað. Ég gat bara ekki meira. Ef
ég ætlaði að vera líka í búðinni
þá varð ég að hvíla mig á kvöld-
in.
Líkaminn á mér þoldi ekki
meira. Ég finn að ég er farinn að
þreytast núna. Ég veit ekki hvað
ég verð lengi hérna en verð þó
eitthvað áfram."
Að spjalli loknu tekur Daddi
ekki annað í mál en að fá að
leysa blaðamanna út með þjóðar-
rétt íslendinga til margra ára, kók
og prins póló.