Menntamál - 01.12.1943, Síða 4

50
MENNTAMÁL
Nei, líffræðilega séð er það veruleiki, en ekki ímyndun
ein, hve drengjunum er það meðfætt að hrífast fljótt af
fornhetjum og sögum þeirra. Þegar stúlka þykist vera
Áslaug kráka í kotinu og væntir Ragnars loðbrókar eða
hún læzt vera kóngsdóttir einhvers ævintýrsins, þá eru að
endurfæðast í henni draumar formæðra, sem skópu þessar
sögur og létu þrá sína og reynslu krystallast í þeim. Við
aukinn þroska finnur stúlkan til blóðskyldu við Guðrúnu
Ósvífursdóttur eöa Auði Vésteinsdóttur, Steinvöru á Keld-
um eða Þórunni á Grund. Lífeðlistengslin eru sterk, en
styrkjast þó mjög við aukin andleg tengsl. Þau mega styrkj-
ast.
Hin vaxna kynslóð nútíðar hefur eflaust sitt úr hverri
hinna liðnu kynslóða, en umhverfisáhrif og uppeldi hafa
fjarlægt hana frá þeim öllum. Sama á við um næstu kyn-
slóð, börnin, sem eiga eftir að fjarlægjast forfeðraeðlið í
enn aðra átt, svo að megintengsl þeirra við okkur liggi gegn-
um sameiginlegt forfeðrablóð okkar og þeirra. Menn halda,
að börn, sem við eignumst og kennum, verði eftirmynd
okkar. Nei, það verða þau áreiðanlega ekki nema í sumu.
Þau fjarlægjast okkur nú þegar óðfluga.
Náttúran er náminu ríkari, og ég neita því, hvað sem
umhverfisáhrifum líður, að börnin séu neitt að ráði skyld-
ari og eðlislíkari okkur en foreldrum okkar eða forfeðr-
um aftan úr öldum. Við erum 34. kynslóð frá landnámi
að meðaltali, og mér liggur við aö segja, að líkurnar fyrir
nánari skyldleik barnanna við okkur en hinar 33 séu að-
eins ein á móti 33. Ég þarf varla að skýra þetta álit mjög
líffræðilega. Við vitum nú, að þau eru ekki bein af okk-
ar beinum. Þau eru aðeins vaxin af sinni frumunni frá
hvoru foreldranna. Einungis helmingur af erfðaberum
hvors foreldris, krómosómum eða litnum, berst til afkvæm-
is með frumunni, svo að það líkist foreldri í mesta lagi
að hálfu og ríkjandi eiginleikar eru oft sóttir mjög langt
til forfeðra, sem litnin í frumunni eru komin frá. Telja