Menntamál - 01.12.1943, Qupperneq 20

66
MENNTAMÁL
og reynt að benda á sitt-hvað, sem til bóta mætti horfa.
Voru þessar viðræður við kennarana víðasthvar mjög ýtar-
legar, sem vænta má, þar sem það verður að teljast eitt
höfuð verkefni námstjórans að ná samstarfi við kennar-
ann og samhug hans og magna vilja hans og orku við
starfið.
Þá er lokið var starfi í skólanum, var rætt við skóla-
nefndina, sem boðuð hafði verið á fund, eða þá rætt við
formann nefndarinnar ef ekki náðist í nefndina alla, og
alls staðar var rætt við prestinn, sem ætíð verður að skoð-
ast sem náinn samstarfsmaður kennarans. Á fundum þess-
um og viðtölum var rætt um skólann, kennslutækin, borðin,
bekkina, hitann, loftrýmið og þrifnaðarástandið og annan
aðbúnað skólahverfisins við börnin og kennarann.
En einkum og sérstaklega var þó rætt um framtíðar-
skipulag skólamála dreifbýlisins, hversu því yrði bezt
komið og hvernig haga mætti framkvæmdum. Má segja,
að þetta sé og eigi að vera annar veigamesti þáttur i starfi
námsstjórans, að koma auga á hina beztu og heppilegustu
úrbótaleið í þessum vandasömu og mikilsverðu málefnum
sveitanna, greiða fyrir skilningi á þörf umbótanna og ýta
fast á framkvæmdir.
Að lokinni heimsókn í skóla, máske nokkra skóla í einu,
og eftir að h'afa rætt við skólanefnd eða formann hennar,
og máske fleiri x-áðamenn, t. d. oddvita hi-eppsnefndar,
voru athugaðar hinar skriflegu úrlausnir barnanna í hverj-
um skóla og bornar saman við aðra frammistöðu þeirra.
Var svo hverri skólanefnd og hverjum kennara, eða skóla-
stjóra, ritað allrækilegt bréf um þær niðurstöður, bent á
ýmislegt, sem til bóta mætti horfa að dómi námsstjórans,
og gerðar tillögur um sitthvað, er að fræðslumálum sveit-
arinnar laut. Ýmislegt í þessum bréfum er og mun jafnan
verða þess eðlis, að sjálfsagt er að það verði trúnaðarmál
milli námsstjórans, skólanefndar og kennara, en það á, og
ekki síður, að gera sitt gagn fyrir því.