Menntamál - 01.12.1943, Blaðsíða 15

MENNTAMÁL
61
til að lesa rétt og með skilningi, en fjarlægja sem mest
þá skoðun, að mikilsverðast sé að lesa sem hraðast.
6. Skilgreina eftir föngum aðalmun á bundnu og óbundnu
máli.
7. Koma börnunum til að læra og skilja ýmis spakmæli,
málshætti og gátur.
8. Láta börnin læra utanbókar ýmis ljóð, lítið í einu og
ekki löng kvæði, nema þá þau, sem hafa vilja til þess og
getu. Ríður mest á að rétt sé lært og eitthvað skilið, sem
lært er. Sjálfsagt er að syngja það, sem hægt er að fá lag
við. Muna þarf t. d. þessi ljóð: Ungum er það allra bezt.
Þér til dýrðar Drottinn hár. Litla skáld á grænni grein.
Vor skóþ verði sannnefnd sól. Ó, fögur er vor fósturjörð.
Rís þú unga íslands merki. ísland ögrum skorið. Blessuð
sértu sveitin mín. Hvað er svo glatt. Táp og fjör og frískir
menn. Hlíðin mín fríða, Þjóðsönginn o. s. frv.
9. Sjálfsagt er að leiðrétta börnin jafnan er þau fara
með bögumæli, skakkar beygingar, skökk föll og aðrar
málleysur.
10. Bezt og sjálfsagðast er að mynda fastar reglur við
réttritunarkennsluna og fylgja þeim rækilega. Oft reynist
vel að láta yngri bornin skrifa mikið upp úr bók. Og oft
má haga þessu námi þannig, að eldri börnunum gefist
kostur á að leiðrétta sjálf sínar eigin villur.
Reikningur. — í sambandi við reikningsnámið má benda
á þetta: að mikla áherzlu ber jafnan að leggja á huga-
reikning, að nauðsynlegt er að láta þaullæra svo marg-
földunartöfluna að aldrei skeiki hvar sem gripið er til,
sömuleiðis metrakerfið, tímamælinguna o. s. frv., að deil-
ing sé þaulæfð, að aldrei sé farið með háar tölur fyrr en
þær lægri eru æfðar, að höfuð áherzlan sé lögð á eins-
konartölur og margskonartölur, aö tugabrot séu nokkuð
sefð í sambandi við metrakerfið, að ekki sé um of eytt
tíma í að kenna tornæmum börnum almenn brot eða ann-