Menntamál - 01.12.1943, Side 17

MENNTAMÁL
63
Sagan. — Viðvíkjandi sögunáminu mætti benda á: að
skólarnir, einkum þeir sem stuttan kennslutíma hafa, geri
sér far um að vinsa úr nokkra stórviðburði sögunnar og
festa þá í minni og ártölin meö, t. d. 874, 930, 1262 o. s. írv.,
en farið sé þá lausar í annað, aö höfuöáherzlan sé lögð á
að fræða börnin um síðari aldir, og þá einkum nokkra þá
menn, er skarað hafa fram úr á hverri öld, og að þeir
séu á sem órjúfanlegastan hátt tengdir sinni öld í hugum
barnanna, að lesnir séu nokkrir valdir kaflar í íslendinga-
sögum.
Æskilegt er að allar dagbækur skólanna og nemenda-
skrár séu færðar eins og til er ætlast, og að þess sé gætt,
að þessar merku heimildir um skólahaldið, frá ári til árs,
séu geymdar á öruggum stað.
Gott væri að kennarar athugi, hver hjá sér, hvað hægt
sé að gera fyrir sparifjárstarfsemi meðal barnanna, og
ræði það síðar við námsstjórann.
Allir kennarar skyldu jafnan minnast þess, að góður agi
er frumskilyrði þess, að börnin læri og njóti þess vel, sem
skólinn getur veitt.Fáar skyldu vera skólareglur, en fastar.
Öllum skólum er jafnan hollt að hafa sem mest sam-
starf við heimili barnanna.
Kennarar sveitaskólanna ættu að athuga hver hjá sér,
hvers konar framtíðarúrræði þeir telja heppilegust um hið
ytra fyrirkomulag fræðslunnar í þeirri sveit er þeir starfa
í, kynna sér eftir föngum möguleika fyrir æskilegri breyt-
ingu, og ræða það síðar viö námstjórann." —
Þetta var þá aðalefni bréfsins, er ég ritaði kennurum
á mínu svæði haustið 1941. Annað bréf ritaði ég einnig
1942, um haustiö, þar sem nokkru nánar var rætt um
námsefni og námsbækur, og einkum bent á, hvernig heppi-
legt myndi að skipuleggja námið í íslenzkri málfræði og
réttritun. Skal þvi bréfi sleppt hér, enda yrði það of langt
mál að lesa.
Þessu næst mun ég nú drepa nokkuð á erindið í skólana