Menntamál - 01.03.1950, Qupperneq 33

MENNTAMÁL
27
sjálfsagt, að trúarbragðafræðslan yrði helzt í því fólgin
að gefa mönnum einhverja nasasjón af kenningum sem
flestra trúarbragða, án þess að skapa skilyrðin fyrir því,
að nemendur gætu sjálfir tileinkað sér nokkura trú. —
Þetta viðhorf hefur einnig gilt með tilliti til hins kirkju-
lega boðskapar, er hann var fluttur í ltirkjunum. Menn
hafa litið á kirkjuna sem landsamband eins konar náms-
flokka í kristnum fræðum, og ekki nóg með það, — með
mælikvarða náttúruvísindanna í höndum og heimspeki
efnishyggjunnar í höfðinu var jafnan miðað við það,
hvort kenningar kirkjunnar kæmu í öllum atriðum heim
við þetta hvort tveggja, en minna um það spurt, hvort
kirkjan og trúfræSi hennar hefði nokkur þau sannindi
að flytja, sem fulltrúum vísinda og heimspeki bæri að taka
tillit til. Þess var ekki gætt sem skyldi, að alveg eins og
náttúrufræði, stjörnufræði og sagnfræði biblíunnar verð-
ur að leggjast undir dóm vísindanna, þannig verða skoð-
anir á trúarsannindum biblíunnar að byggjast á því, sem
trúin hefur um þau að segja. Það mundi þykja hrein vit-
firring að kenna músík, ef ekki væri tekið tillit til þess,
sem maðurinn skynjar við músíkalskar iðkanir. Sá maður,
sem ekki kynnist heimi trúarinnar af eigin reynslu, hversu
ófullkomin sem sú reynsla kann að vera, verður litlu nær
um trúarbrögðin, hversu mörg trúarbragðakerfi sem hann
er fræddur um. Grundvallarskilyrðin fyrir því, að menn
skilji kristindóminn, er því ekki það, að menn séu í hverju
smáatriði hárvissir um það, hvar einhver og einhver saga
biblíunnar stenzt vísindalega gagnrýni, heldur hitt, að í
Kristi er að finna Orð Guðs og opinberun til mannanna,
og þetta Orð Drottins kemur til móts við oss í Biblíunni.
Ennfremur, að kjarni þess orðs verði ekki skynjaður af
öðrum en þeim, sem í trúnni á Krist veita honum viðtöku.
1 þessari bók, sem inniheldur sagnfræðilegar heimildir,
helgisagnir, ævintýri, sálma, bréf, guðspjöll, ástaljóð, leik-
rit, spámannarit o. s, frv. er a<5 finna Guðs orð til mann-