Vorið - 01.12.1968, Blaðsíða 5

HIN HELGA NOTT
EFTIR ZACHARIUS TOPELIUS
Allir kannast við jólasveininn. En
hversu margir kannast við jólahafur-
inn? Einu sinni var hann góður vinur
barnanna. Nú skal ég lýsa honuni fyr-
ir ykkur: Á aðfangadagskvöld kemur
hann inn í stofuna gangandi á fjórum
fótum. Feldurinn er nöturlegur, skegg-
ið langt, homin eru trésleifar og svo
er hann með fulla körfu af jólagjöf-
um. Hann er dálítið fornfálegur. Jóla-
sveinninn hefur tekið við hlutverki
hans. Jólasveinninn hefur aðeins tvo
fætur. Hið eina, sem minnir á hafurinn
er skeggið og kuflinn. En þótt jólasið-
irnir breytist og hafurinn korni ekki
oftar til okkar, þá fer hann ef til vill
eitthvað annað. Einhvers staðar verður
hann að koma, vegna þess að örlög
hans hér í heimi eru að ganga. Ganga
og ganga....
Hver hafurinn er? Jahá, sá, sem vissi
það. Eg þori að veðja gömlum sveskju-
steini á móti þrjátíu rúsínum um það
að þú getur ekki sagt mér hver jóla-
hafurinn er. Og ef þú vinnur, hefur þú
ekki aðeins unnið sveskjustein, heldur
líka tréð, sem vex upp af þessum kjarna.
Og ekki aðeins þetla tré, heldur og öll
þau tré, sem vaxa upp af sveskjukjörn-
um þess, og allar sveskjur, sem vaxa á
öllum þeim trjám og allar þær sveskjur,
sem á ókomnum árum vaxa upp af þess-
um óteljandi sveskjum. í stuttu máli:
allar sveskjur í öllum heiminum. Og þá
held ég að þú farir að hugsa þig um.
Ertu svolítið forvitinn að vita hver
jólahafurinn er? Þú skalt ekki ímynda
þér að það sé Pétur eða Páll, sem hafi
dulbúið sig. Þú mátt þó ekki halda að
ég viti það ekki? Það var nú einmitt
ég, sem fann söguna af honum í gamalli
körfu fullri af jólapappír uppi á lofti,
þegar ég var átta ára.
Hefurðu lesið jólaguðspjallið? Já,
auðvitað. annars gætirðu ekki vitað
livað jólin væru. Jólin eru ekki gjafirn-
ar, ekki jólatréð, ekki lausn frá námi,
ekki einu sinni öll ljósadýrðin eða
sálmasöngurinn í kirkjunni. Jólin eru
mikið meira, og frá því er sagt í guð-
spjallinu. En það er svo mikilfenglegt
og háleitt, að það rúmast ekki í lítilli
frásögn. Þess vegna ætla ég að segja þér
svolítið um hina helgu nótt.
VORIÐ 147